گرفتاری پرویز کامبخش نشانۀ تداوم استبداد در افغانستان

جوانی بنام پرویز کامبخش در ولایت بلخ ، به اتهام نقل مقالهء کفر آمیز از سایت انترنیتی و داشتن کتاب ویل دورانت محکوم به مرگ شده است . با آنکه عالم دینی نیستم اما منحیث یک فرد مسلمان و علاقمند سرنوشت کشور و میهنم این ذهنیت برایم دست داد که : نمیدانم این حکم روی چه استدلال علمی و دینی و بر پایهء کدام منطق انسانی بنا یافته و داوران تا چه اندازه از دانش و بینش لازم برخوردار هستند . امروز تعداد زیادی از مردم به انترنیت دسترسی داشته که مطالب گوناگون را میتوانند مطالعه نموده برداشتهایی را مطابق به فهم و درک خود داشته باشند . جناب قاضی چگونه میتواند جلو همهء مردم را سد نماید . زمانی که کتاب منتشر شد تعدادی آنرا دریافت نموده مطالعه میکنند . بفکر من مشکل است جلو عطش فکر جستجو گر انسان گرفته شود . من پیشنهاد میکنم ، داوران ما بر دین برخورد دلسوزانه داشته باشند که آنها را وادار میسازد تا دور از تعصب و ظاهر فریبی ، فارغ از انتقامجویی و قصاوت ، به تنویر اذهان بپردازند . روشنگری نتیجهء مطلوب دارد . به گفتهء کنفسیوس " بجای لعنت فرستادن به تاریکی ، بهتر است شمعی بیافروزی " . شما خواسته باشید یانه ، انسان میخواهد آگاهی و دانش لازم را داشته باشد . باید پاسخ سوالات و داده های ذهنی و فکری خود را دریابد . کشتن و بستن سد و مانع این روند نشده بلکه نتیجهء معکوس میدهد . آیا میدانید که بعد از دستگیری پرویز کامبخش و محکومیتش به اعدام ، به چه تعداد از انسانها کوشش نمودند تا سایت مربوط به مقالهء اقتباسی کامبخش را پیدا نموده مطالعه کنند ؟ . باور کنید چنین سایتها به اندازه ای کفر آمیز است که انسانهای متردد و بی علم را گمراه میسازد . پس شما از جوانان ، نو جوانان و آنانیکه از دین مبین اسلام ، تاریخ و احکام الهی معلومات لازم و کافی ندارند ، میطلبید آنچه نمیدانید قبول فرمایید . این راه حل نیست . باید به تبلیغ علمی و با استدلال قوی در راه پخش و اشاعهء دین مبین اسلام ، ذهنیت ها را روشن ساخت ، مردم را به راه راست و انسانی هدایت نمود ، و برای حل سوالات و ذهنیت های ناجایز برخورد علمی و منطقی نمود . علمای جیید و متبحرمیتوانند مردم را به اخلاقیات ، اعتقادات و فقه که پایه های اساسی دین اند راهنما شوند . با پوشیدن عبا و قبا و تظاهر نمیشود اعتقاد مردم را راسخ ساخت . علم کامل و عمل نیکو ضرورت است . مبلغین ، داوران و حکام اسلام باید خود نمونهء بهتر پاکی و راستکاری باشند تا فرزندان کشور از آنها پیروی نموده در غنا مندی و گسترش دین بذل مساعی نمایند . باید پرویز کامخش و امثالهم را تنویر نمایید تا با روح و روان ، با ذهنیت روشن از دل و جان ، دین مبین اسلام را پذیراشوند که دیگر هیچنوع مقاله و یا کتاب کفر آمیز نتواند ذهنیت ها را مخدوش ساخته بی باور و بی دین بار آیند . و از جانبی این جوان هنوز درسن ناپختگی قرار داشته از دین اسلام آن برداشتی را که یک فرد کامل دارد ، نخواهد داشت . امید وارم علمای دین مبین اسلام در عوض اعدام ها وکشتن و بستن در صدد دریافت چاره های منطقی و انسانی قضیه برآیند ، تا باشد که دین آبایی و راستین ما در پرتگاه فراموشی و نابودی قرار نگیرد . دین مبین اسلام ارزش های والایی دارد . رحم و عطوفت ، محبت ، گذشت ، تساند ، انساندوستی ، روشنگری ، پرهیز از قصاوت قلب ، دوری از نفاق ، شفقت برخردان ، احترام بربزرگان ، و سایر ارزش های انسانی است که دین اسلام را دین رهایی بخش و دین برحق میدانیم . باید با در نظر داشت آن ارزشها به این دین خدمت کنیم و در گسترش آن با اجرای اعمال خوب و انسانی نمونهء مسلمان واقعی باشیم ، تا معتقدین واقعی و مسلمانان حقیقی را داشته باشیم که زشتی ها و پلیشتی های خشونت ، خود نگری ، سود جویی ، برتری خواهی ، نادانی ، بی عدالتی ، حق تلفی و بی رحمی را جایی نباشد .

در جامعهء کنونی آنچه که بیشتر از همه کمبودش احساس میشود ، عدالت است . تامین عدالت مربوط به آنست که داوران و مجریان تا چه حدی فراغت دارند . فراغت از زر ، فراغت از وابستگی ، فراغت از زور . اما طوریکه تجربه شده ، این همه فساد و انارشی که کشور عزیز را فراگرفته ، ریشه در احتیاج و حرص دارد . تا زمانیکه این حرص و آز مرفوع نگردد بی عدالتی فراگیر خواهد بود . اکثر این کشتن ها وبستن ها بنا به همین معضله برای خود جای باز نموده که روز تا روز ملت بیچاره زجر و مذلت میکشد . اما بزرگترین سرمایه قناعت است که باید داوران ، حکام و فرمانروایان ازین سرمایه سود جسته باشند . در غیر آن درد بیعدالتی همچنان بر گردهء ملت فشار خواهد داشت . اگرگردانندگان دستگاه حاکمه و مجریان قانون از علمیت لازم برخوردار بوده ، به آنچه که دارند قانع بوده ، هنر مدیریت را داشته باشند و با دلسوزی عمل کنند ، به یقین کشور فارغ از بیعدالتی و دور از تشنج را خواهیم داشت . دولتمداران را لازم است مشکل را ریشه یابی نموده به حل آن بپردازند . اینجا سخن بر سر عدالت رفت . عدالت درهمه ابعاد . همیشه مبارزات انسان برای تامین و گسترش عدالت بوده . آنجاییکه بیعدالتی راه یافت ، پای نزاع و جنگ در میان آمد که ما ، در کشور خود شاهد این مدعا هستیم . اینجا حق تلفی و قانون شکنی از طرف اربابان زر و زور بحدی رسیده که نمیشود گوشه و یا کتله ای را زیر پوشش عدالت یافت ، اگر جایی دیده شود آنهم خیلی کمرنگ است . خاصتاً دستگاه حاکمه غرق در لجنزار فساد ، رشوه ، کارشکنی ، حق تلفی و سایر زشتی ها قرار دارد که لازم است به خود اصلاحی بپردازند و درصدد رفع جنایات گردند .

درحقیقت پرویز کامبخش منافع مشترک تمام نهادهای روشنفکری افغانستان و یکی از قربانیان این خط است. پس بیایید دست به دست هم داده و متحدانه همچو گرفتاری های کودکانه را محکوم و عمال آن را به مثابۀ تفتیشگران عقاید بشر افشأ سازیم