مصر: این نظام باید برود

"اینجا را نگاه کنید، این ها پوکه های فشنگی هستند که پلیس به سوی ما شکیک کرده است!" مرد بلند قدی با هیجان بسیار دستان خود را که پر از پوکه های فشنگ هستند در مقابل دوربین نگاه می دارد... "12 جی اِ. ساخت آمریکا" بر روی پوکه ها حک شده است. این ها پوکه های تفنگ ساچمه ای می باشند که معمولا برای شکار پرندگان از آن ها استفاده می شود. این سخنان مردیست که در کنار اولی ایستاده است. "آنها با ما مانند حیوانات برخورد می کنند." "و این هم یک تیر است" مرد جوان دیگری با اصرار آن را جلوی دوربین می گیرد." "آنها با هدفگیری دقیق تیر می زنند" بر کلاه سیاهی که موهای او را پوشانده است عکسی از چه گوارا به چشم می خورد. عقب تر تظاهر کنندگان برای سربازانی که سوار بر زره پوشی به آهستگی میان جمعیت راه خودر را باز می کنند کف می زنند. "یا مبارک یا ملت – ارتش باید تصمیم بگیرد" این جمله بر روی پرچمی که تظاهرکنندگان به دست گرفته اند نوشته شده است.

قاهره، 30 ژانویه، سدّ راه توسط تانک. از پلیس خبری نیست

علی رغم ممنوعیت رفت و آمد از ساعت 16 تا 8 صبح تظاهرکنندگان شب یکشنبه هم در میدان التحریر که نام میدان استقلال است مانده و از شش روز پیش خواهان استعفای مبارک می باشند. آنها معاون رئیس جمهور، عمر سلیمان را نیز که رئیس پلیس مخفی است حاضر نیستند بپذیریند. همانند ژنرال نیروی هوائی، احمد شفیق که مبارک به پست نخست وزیری منصوب نموده است.

نشانه پیروزی

"تمامی این نظام باید برکنار شود." این شعاریست که مردی که با شال گردن خود سرش را بسته است سر می دهد. "حتا اگر ما یک ماه هم لازم باشد اینجا تظاهرات خواهیم کرد. آن ها که سی سال تمام به ما ظلم کرده و اموالمان را به غارت برده اند، همه شان باید برکنار شوند." اینکه پس از آن چه کسی بر مصر حکومت کند، به انتخابات واگذار خواهد شد. این نظر مغازه داریست که به علامت پیروزی دست خود را بالا برده است. "شما به دولت آلمان بگوئید دست از حمایت دیکتاتورها بردارند." به قول مرد دیگری که تأکید بر این دارد که هیچ لزومی نیست خارجی ها برای ما نسخه پیچی کنند "مصر به اندازه کافی دکتر و پروفسور دارد که کشور را اداره کنند" او می گوید: "ما به رهبرانی نیاز داریم که از خود ملت بوده و مردم را درک کنند"

یک گروه دیگر از تظاهرکنندگان دور فلکه میدان را گرفته اند. جوانی شعار آنها را ترجمه می کند "آنها می گویند مبارک و عواملش باید به دار آویخته گردند" یک معمار 63 ساله که با همسرش وسط جمع زیادی بر روی دیواری نشسته است، جریانات را با دقت دنبال می کند. او می گوید هر روز در میدان حضور داشته و آنچه مشاهده می کند برای آینده کشورش مایه امیدواریست. "ما فکر می کردیم جوانانمان حالیشان نیست و از سیاست چیزی سرشان نمی شود، اما اینجا ثابت کرده اند که عکس آن صادق است" مبارک باید به محاکمه کشیده شود، او باید بپذیرد که چه اشتباهاتی را در مقام رئیس جمهور مرتکب شده و چگونه مردم را استثمار و به آنها ستم کرده است. "ما خواهان این هستنیم که او در عوض تک تک تقصیراتش مورد مؤاخذه قرار گیرد."

از جمله رفتار خشونت آمیز پلیس است که تحت فرمان مبارک بوده و در عرض روزهای گذشته قریب به 100 تن را کشته است. احتمالا به دستور مقامات بالاتر است که دستجات سیاه پوش چماق بدست ، جمعه دیروقت، در سراسر کشور عقب نشینی کرده و بدنبال آن ارتش میدان ها و خیابان ها را اشغال نموده و با شادی از سوی مردم مورد استقبال قرار گرفت. البته عقب نشینی پلیس همراه با موجی از غارت بود که متعاقب آن مردم عادی چوب های بلند ی را به دست گرفته به صحنه آمدند تا خیابان ها و محلات خود را مورد محافظت قرار دهند.

تظاهرکنندگان در روز یکشنبه در قاهره خواهان حمایت از ارتش – تصویر از Asmaah Waguih/Reuters

دستجات ایمنی

حتّا موزه ملی قاهره نیز از دست آشوبگران و باندهای چماق بدست در امان نماند. تظاهرکنندگان که برای حفظ آن ساختمان دست به دست هم داده و دیواری انسانی درست کرده بودند، نتوانستند جلوی آنها را بگیرند. تا اینکه بالاخره ارتش پا به میدان نهاد و آنها را تار و مار کرد. فقط در هلی پلیس که یک محله اعیان نشین می باشد دستجات ایمنی پنج تن از غارتگران را دستگیر و در جیب هایشان کارت هویت پلیس و وزارت کشور را یافتند. به نظر یوسف زکی پرفسور ارتباطات جمعی در قاهره رژیم می کوشد تظاهر کنندگان را بترساند. "با اینگونه عملیات آنها قصد دارند مردم را تهدید کنند که خانه های آنها زمانی که در حال تظاهرات هستند از امنیت برخوردار نیست." اما دیگر مردم حاضر نیستند از این کارها به دلشوره بیافتند. و اگر این انقلاب موفق شود، این اولین انقلابی است که در مصر به ثمر رسیده است. "این انقلاب فقط به قاهره محدود نبوده، در اسکندریه، سوئز و سایر شهرها نیز مردم به خیابان ها میروند. و آن هم از تمامی اقشار جامعه!"

از قرار معلوم آقایانی از اوضاع دلگیر هستند که با کراوات و یقه سفید در مقابل ساختمان مرکزی حزب دموکراتیک ملی (NDP) که به آتش کشیده شده است، جمع شده و مشغول رسیدگی به وضع آنجا می باشند. اما آنها حاضر به گفتگو با روزنامه نگاران نمی باشتد. این را به خوبی میتوان مشاهده نمود که آنها به چه میزان به خاطر از دست دادن محل کار و موقعیتی که داشته اند، پریشان حال اند. در این حال در جلوی ساختمان فرستنده تلویزیون دولتی و در استتار زره پوش ها و سربازان، کارمندان آنجا در صفّی طولانی به انتظار وارد شدن بدان ساختمان می باشند. ظاهرا خواست آن ها بازگشت به وضع عادی بوده و به ندرت کسی حاضر است در باره امور جاری اظهار نظر نماید.

در مرکز قاهره به صورت پراکنده افرادی می کوشند به زندگی از هم پاشیده شان سامان دهند. آنها خورده شیشه ها و بقایای زد و خورد ها را برطرف ساخته، گاری های میوه فروشی را مجددا به خیابان ها می آورند. اتوبوس ها، مینی بوس ها و تاکسی های نیز مجددا به راه افتارده اند، البته اگر راه بندان مسیرشان را سدّ نکند. موبایل ها تا حدی مجددا عمل می کنند. اما از کار افتادن صد در صد اینترنت ار روز جمعه فقط موجب توقف کار روزنامه نگارها نشده، بانک ها را نیز از ادامه کار بازداشته است. چند نفر از کارخانه دارها کشور را ترک گفته، بازار بورس خوابیده است. مسافرین نمی دانند که آیا پروازهایشان صورت می گیرد؟ چه رانندگان تاکسی و چه پرسنل هتل ها و همه اهالی قاهره به خاطر ایجاد وضع فعلی عذر خواهی می کنند. به گفته یکی از کارکنان هتلی "این کارها را ما باید انجام دهیم. اینها برای آینده مان ضروری است." در پشت سر او هنوز تصویری از رئیس جمهور بر دیوار نصب است. اما زمانی طول نخواهد کشید تا این را هم پائین کشند.

از بعد از ظهر روز یکشنبه مجددا هزاران تظاهر کننده که وکلا و قضاتی نیز در بین آنها هستند به میدان التحریر آمده اند تا علیه خشونت پلیس اعتراض نموده و در باره ارتکاب قتل هائی که فقط در قاهره به مرگ 60 نفر انجامیده است، از پلیس و دولت خواهان توضیح گردند. در این حال ارتش هنوز وارد عمل نشده است. البته نیروی هوائی قدرت نمائی می کند. در حالیکه این سطور نوشته می شوند هواپیماهای جت جنگی در ارتفاع کم بر فراز مرکز قاهره پرواز می کنند.