لویه جرگه یا سلاح ترور ارادۀ مردم

بعد خارجی واساسی این بازی ها که با اراده وخواست گردانندگان بین المللی جنگ ها راه اندازی و به پیش برده میشود، بخشی ازآن بازی های بزرگ جهانی است که، با داد وستد قدرت های بزرگ در بازار توزیع وتقسیم منافع مرتبط بوده، و هر روزی هم مانور جدیدی ابداع میشود، و رسالت این مانور ها تداوم جنگ و افزودن به پیچیدگی اوضاع است وبس، که بحث کنونی ما را در رابطه با آنها همین یک اشاره کافیست وسخن گفتن بیش از این هم زاید.
اما در بعد داخلی بازی جنگ و صلح، هر روز تکتیک های تازه با محتویات کهنه کار بندی شده، و مورد استفاده واقع میشود که دایما، بر سنت های تکراری قبیلوی، چون تدویرلویه جرگه ها و انجام معاملات آشکار و پنهان با رؤسای قبایل، تشدید تضاد ها در میان اقوام وملیت های مختلف به شیوه های مختلف تکیه شده و شایع ترین راهبرد، در سیاست گذاری های مجموع تاریخ معاصر افغانستان، خصوصاً سه دهۀ اخیر آن محسوب میشود که سیاست گزاران قبایلی اعم از راست، چپ ومیانه، در نهایت بی ارادگی و اجبار اطاعت از اوامر مراجع فرماندهندۀ بیرونی خود بدانها متوسل گردیده، علل اصلی و اهداف حقیقی این جنگ ها را در پشت پرده های تاریک این صلح طلبی های کاذب پنهان مینمایند.

لویه جرگه ها معمول ترین حربه و سلاح حاکمیت های قبایلی وحامیان بیرونی ایشان، در عرصۀ سیاسی کشور از زمانه های دور تا امروز است که ماهیت فرسودۀ استبدادی وعوامفریبانۀ آن بر هیچ کسی پوشیده نیست. که از طریق آن، ارادۀ سردمداران مستبد قبایلی و دیگرمعامله گران مغرض، بجای ارادۀ مردم مظلوم و بیدفاع، وارد میدان شده و از نام مردم، بر حق مردم مظالم بی حد و حصری هم در دوران صلح وهم در زمان جنگ، جاری ساخته میشود که هیچ یک از فیصله ها وعملکرد منشعب از آن فیصله ها، با معیار و اساسات جامعه مدنی و مشارکت واقعی اقوام کوچکترین انطباقی ندارد.

مروری به تاریخچۀ لویه جرگه بازی در افغانستان، به وضوح نشاندهندۀ این حقیقت است که:

• اولاً مفکورۀ تدویر لویه جرگه ها بعداز قومی شدن حکومات افغانستان، هیچگاهی منشعب از خواست و ارادۀ کافه اقوام نبوده، بلکه همیشه با خواست وارادۀ زمامداران حاکم برای حفظ و تداوم قدرت انحصاری خود طراحی و زمینه سازی میگردد.

• ثانیاً افراد واشخاص اشتراک کننده درین لویه جرگه ها، هیچگاهی برای تعمیل اراده مردم کاری انجام نداده، بلکه اکثریت مطلق ایشان آن سران بیدادگر قبایلی اند که، همیشه جوامع زیر کنترول خود را در قفس مناسبات قبیلوی اسیر نگهداشته وهر نوعی تغیر وتحول مثبت در زندگی ایشان را بدعت وانحراف به شمار می آورند ویا آن متنفذین قومی اند که اشتراک در لویه جرگه را یک منبع اعتبار شخصی و عاید خانوادگی تلقی مینمایند.

• ثالثاً این لویه جرگه ها دایماً بنابه خواست وارادۀ سران قبایل حاکم درکشور دایرگردیده و نقش وسهم دیگراقوام و ملیت های ساکن این سرزمین کاملاً سمبولیک وحتی هیچ بوده، وحضور آنها متناسب با شعاع وجودی ایشان همیشه منتفی است.

• رابعاً هدف تدویر لویه جرگه ها همیشه پیدا نمودن راه حل برای مشکل حاکمیت هاست تا از مردم ومحکومین.

خامساً- پول وقدرت عنصر تعین کننده در کار لویه جرگه ها بوده، هر آنکسی که پول وقدرت بیشتر دارد، صلاحییت بیشتری راهم در چگونگی تصمیم گیری ها دارا بوده وارادۀ آنها خود قانون وایجاد کنندۀ قانون است که از آن نمیتوان عدول کرد.

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان، با در نظر داشت تجارب عملی و خصوصیات لویه جرگه ها، در جامعۀ کثیر الملیة افغانستان که، شمۀ از آنها فوقاً تذکر یافت، تدویر لویه جرگه ها را مغایر با نورم های پذیرفته شدۀ دموکراسی ومردم سالاری در کشور ما وجهان ارزیابی نموده، وراه اندازی آنهارا نوعی بازی تروریستی با مقدرات وسرنوشت مردم ما ، از طریق اغوای ذهنیت جامعه، وتقویت روحیۀ برتری جویی، با اساس قرار دادن قرار داد های فرتوت ومنسوخ شدۀ قبایلی، درین شرایط پیچیده وبحرانی کشور، به شمار میآورد که، نتایج آن بازهم همانند گذشته چیزی بیش از یک مشت اراجیف، وچرندیات غیر عملی روی کاغذ، توأم با شصت، ویامهروامضای اشتراک کنندگان نخواهد بود که، همه وهمه ناشی از مستی پول وپلو روز های لویه جرگه بوده وهر گز در صحنۀ عمل پیاده نخواهد شد.

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان تدویر لویه جرگه را در شرایط امروزی حیات کشور ما که، دولت وارگان های ثلاثۀ مقننه، اجرائیه وقضائیۀ آن، ولو که به شکل سمبولیک و نمایشی هم باشد ، بازهم وجود دارد، نوعی توهین وبی حرمتی به دموکراسی ومردم سالاری ارزیابی نموده، ودر رابطه با نمایندگان سنا و پارلمان فعلی کشورکه منسوب به نمایندگی از رأی وارادۀ مردم اند، عملاً بی تفاوتی وتمسخر بحساب میآورد.

زیرا در کشوری که شورای ملی ومجلس سنا وجود داشته باشد ارجاع فیصله های حیاتی جامعه به هر مرجعی تحت هر نامی که باشد نوعی بازی مضحک با نام واعتبار آن مجاری قانونی وحقوقی است که در کشور وجود دارند.

فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان لویه جرگۀ آینده را یک سلاح اغفال و تحمیق مردم با هدف حفظ و تداوم قدرت سیاسی، از نام وعنوان صلح و آشتی در کشور ویران وجنگ زدۀ افغانستان به شمار آورده و فاقد هرگونه برنامه کلیدی و اساسی برای حل معضله افغانستان ارزیابی مینماید.

بناءً ما را باور به آنست که به عوض تلف نمودن بی جای امکانات مادی ومعنوی کشور، در راه ایجاد چنین نهاد های اغواکننده وتبلیغاتی، به اصل های اساسی وتجربه شدۀ اعمار جامعه مدنی و دموکراسی در جهان ومنطقه مراجعه نموده، و راهی را که منجر به حل دایمی مشکلات جامعۀ شود برای خود انتخاب نمایند.

راه حل مشکلات جامعه کثیرالملله افغانستان چون روز روشن بر همگان هویداست و همه میدانند که نسخۀ مؤثر در جهت علاج درد های مزمن این جامعۀ چندین هویتی وچندین کلتوری چیست، و در کجا نهفته است!! که مسلماً تغییر در نظام و غیر متمرکز ساختن قدرت، شرط اساسی و بستر مناسب حل بسیاری از منازعات داخلی که منوط به مشارکت واقعی و عادلانه نمایندگان همه اقوام براساس شعاع وجودیشان در تصمیمگیری ها بوده، و بدیهیست که منجر به ایجاد عدالت اجتماعی و استقرار جامعه مدنی میگردد.

ما باور کامل داریم که، تدویر لویه جرگۀ مورد نظر دولت آقای کرزی که مقدمات آن از مدتها قبل فراهم گردیده و نوعی حمله از پشت به جریانات دموکراسی نو پای کشور بوده که با خونبهای بس عظیمی نصیب مردم گردیده است، و اکنون آقای کرزی وهواداران او با آوردن دوبارۀ طالبان و حزب اسلامی گلب الدین حکمتیار در ترکیب دولت از طریق این لویه جرگه، قصد نابود سازی ابدی آنرا دارند!!!

این را نیزهمه بخوبی میدانند که تدویر کنفرانس های مختلف در نقاط مختلف جهان از بن تا لندن و تداوم بازی های عوامفریبانه ازجانب زمامداران کنونی افغانستان، تحت عناوین مختلفی همانند ایجاد شورای مشورتی صلح، تدویرلویه جرگه ها، تطمیع سران قبایل، مذاکره و آشتی با طالبان و حزب اسلامی حکمتیار، رها سازی محبوسین جنایتکاری که مستقیماً از صحنه های جنگ وکشتار یکجا با سلاح های دست داشتۀ خود گرفتار میشوند، معطوف سازی استقامت اساسی کمک و بازسازی به مناطق جنگی و وابسته به طالبان، اکمال طالبان از طریق توزیع پول و دیگر امکانات جنگی، صدور نا امنی ها در مناطق امن شمال، راه اندازی عملیاتهای بزرگ جنگی در مناطق جنوب و شرق کشور با هدف انتقال اجباری طالبان به دیگر نقاط امن و نزدیک به اهداف استراتیژیکی امریکا ومتحدین آن، همه وهمه بیانگر آن است که گردانندگان جنگ کنونی در افغانستان هدف های بزرگتری را در نظر دارند که رسیدن بدانها محتاج به تداوم جنگ، در کشور و منطقه است، تا تأمین آن صلحی که مردم ما بدان نیاز آنی وحیاتی دارند!!!
بالآخره مشکل اساسی جامعۀ ما نادیده انگاری واقعییت ها و پناه بردن به دامن "راه حل های دروغین وغیر منطقی" همانند لویه جرگه ها، شورا های مصلحتی و یکجانبۀ صلح و امثالهم است و الی همه میدانیم که با از میان برداشتن دعوا های "من برتر، من نجیب تر و من بهتر"، درین جزیرۀ وحشت وبربریت، و ایجاد یک قانون اساسی جوابگو به همه نیازمندی های حل این موانع، ما میتوانیم در کمترین وقت به یک توافق اجتماعی نایل آمده و راه را بسوی صلح دائمی هموار نمائیم.

اتحاد آگاهانۀ قشر پیشرو جامعه در برابراعمال و نیات شوم گردانندگان این بازی ها یگانه راه کوتاه سازی عمر آن است

ومن الله توفیق

شورای رهبری فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان ( ففتا)