نامهء سرگشادهء فدراسیون فرهنگی غرجستان جهت محکو م نمودن دشمنان کتاب و فرهنگ مردم - دموکراسی و جامعه مدنی در نیمروز

جلالتمآبان محترم !

شما نیز مطلع میباشید که چند ماه قبل زمانیکه رسانه های جمعی توقيف يک محمولهء چند تني کتاب در گمرک ولايت نيمروز را انعکاس داد ، گمانه زني هايي را در ارتباط با تفکرات متحجرانه و متعصبانه برخي مقامات مرکزی ومحلي در عرصه فرهنگي کشور به وجود آورد. تفکراتي که به ديدگاه هاي انحصارگرايانه و مستبدانهء گذشته پيوند مي خورد که تک انديشي را محور گفتارها و رفتارهاي خود قرار مي دهدکه مردم افغانستان از ايده هاي تنگ نظرانه ء حلقات فرهنگي و سياسي خاص وديدگاه هاي تفوق طلبانه رنج مي کشد. توقيف کتابهاي مربوط به تاريخ هزاره ها، معرفي کتاب افغانستان و متون معتبر حديث شيعه، اين نگراني را تقويت کرد که مبادا از دل دموکراسي موجود در افغانستان، يکبار ديگر انديشه هاي بسته و قرون وسطايي طالباني سر برآورده و تمام تلاش ها و کوشش هاي مردم افغانستان و جامعه جهاني را در جهت توسعه و ترقي کشور بر باد دهد. مگر با کمال حيرت هفته گذشته خبري در رسانه ها انعکاس يافت که مقامات محلي ولايت نيمروز با تأييد مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ و نماينده ستره محکمه، يازده عنوان کتاب را که ممنوع الورود تشخيص داده شده بودند، به آب درياي هيرمند انداخته اند. انتشار اين خبر، عملکردهاي طالبان را در زمان حاکميت شان در افغانستان به ياد مي آورد و تن و جان انسان هاي آگاه، فرهنگ دوست و ترقيخواه را به لرزه مي آورد. حال گذشته از اينکه اين عمل يک رفتار ضد اخلاقي و مخالف با مدنيت به حساب مي آيد، اما نام برخي از ین کتاب های تلف شده تذکر داده میشود که از جمله کتاب تاریخ مردم هزاره نوشته حسن پولادي و ترجمه عالمي کرماني، شناسنامه افغانستان نوشته بصير احمد دولت آبادي، گل سرخ دل افگار نوشته جواد خاوري، نهج البلاغه، مجموعه نامه ها و سخنان حضرت علي(ع) و اصول کافي را شامل مي شد. کتابهاي فوق يا مربوط است به تاريخ مظلوميت هزاره ها و ستمهايي که در گذشته بر اين مردم روا داشته شده است يا کشور افغانستان را معرفي کرده و يا هم کتابهايي اند که از نظر پيروان مذهب شيعه معتبر و مقدس مي باشند. در يک بررسي و ارزيابي منصفانه و عميق، مي توان به اين نتيجه رسيد که بيان گذشته تاريخي يک قوم ساکن در يک کشور، هرگز به معناي تفرقه انداختن ميان اقوام نمي باشد. اگر مردم هر کشوري را در دنيا مورد مطالعه قرار دهيم، در مي يابيم که در آن کشورها نه تنها هر قوم، نژاد و تبار کوشش مي کنند، تاريخ شان را بنويسند، که نويسندگان و محققان تاريخ و حتی خود دولتها که هيچ وابستگي خوني هم با قوم و نژاد مورد تحقيق ندارند؛ وقايع تاريخي، رسوم، عنعنات و نوع مناسبات يک قوم را با ساير اقوام موجود در کشور، مي نويسند و در کشورهاي ديگر صدها عنوان کتاب در ارتباط با نژادها و طيف هاي مختلف اجتماعي وجود دارند و بسياري آنها جزء منابع معتبر علمي در دانشگاهها و مراکز اکادميک و علمي معرفي مي گردند. پس چرا نوشته تاريخ برخي اقوام در افغانستان جرم محسوب مي شود؟ اين تنها مي تواند به اين دليل باشد که بر مبناي افکار متعصبانه و ناهمپذير گذشته، حتی وجود فيزيکي برخي اقوام و گرفتن نام آن قوم جرم به شمار مي آمد، و از نظر فرهنگ ستيزان ، بايد تاريخ آن غير مجاز تشخيص داده شود. جالب اينجا است که در روشنی احکام مواد قانون اساسي جديد، و در سرود ملی نام و هويت اقوام افغانستان تثبيت شده و تکثرگرايي با همه مصاديق آن در قانون به رسميت شناخته شده و در وزارت معارف، کتابهاي نهج البلاغه و اصول کافي، جزء منابع معتبر شيعه شناخته مي شود و به آنها استناد مي شود؛ اما در جايي ديگر و در يک زمان خاص، چنين کتابهايي غير مجاز دانسته مي شود.- کتابهاي فوق، نخستين باري نيست که به افغانستان وارد مي شود؛ پيش از اين نیزهمين عناوين کتاب، بارها از گمرگ بدون مشکل به کابل و ساير ولايات کشور توزيع و به دسترس علاقه مندان قرار گرفته است. اينکه چرا اين بار ورود آنها با مشکل قانوني بر مي خورد، بايد مسوولان وزارت اطلاعات و فرهنگ و گمرگ ولايت نيمروز پاسخگو باشد.- کتابهاي فوق و بخصوص کتابهاي مذهبي آن، از سالها پيش به افغانستان مي آمد و در اختيار خوانندگان قرار مي گرفت؛ حالا هم هزاران جلد آن در کتابخانه هاي عمومي و شخصي و در خانه هاي مردم موجود است و بدون کدام محدوديت قانوني مورد استفاده قرار مي گيرد، حال اين پرسش مطرح مي شود که چطور، مطالعه، پخش، نشر و توزيع يک کتاب در داخل کشور مجاز باشد، اما ورود آن از کشورهاي همسايه غير مجاز گردد.- از همه گذشته، فيصله اي که در باره اين کتابها صورت مي گيرد نگران کننده است. بر اساس قانون، اگر ورود کتابي غير مجاز دانسته مي شود. دولت حق دارد از ورود آن کتاب در داخل کشور جلوگيري نمايد، به هيچوجه حق فيصله اي ديگر را ندارد. در هيچ مادهء قانوني نيامده است که کتابهاي غير مجاز به آب انداخته شود. مقامات دولتي هم تنها مي توانند بر مبناي قانون عمل نمايند و اجازه ندارند سليقه هاي شخصي خود را در قضاوت و داوري دخيل سازند؛ در حالي که ما در اين حادثه کمتر شاهد رفتارهاي قانونمند هستيم، اغلب عملکردها و اظهارنظرها نشأت يافته از همان عقده هاي دروني اند که اينگونه اشخاص از ديگران دارند و اين عقده ها به ناچار بايد به گونه اي گشوده شود، و به آب انداختن کتابها مي تواند نوعي از عقده گشايي هاي مقامات دولتي نسبت به اقوام و مذاهب ديگر تلقي گردد.

فدراسیون فرهنگی غرجستان- مجامع فرهنگی و اداری سازمان ملل و پارلمان افغانستان را مخاطب قرار داده و میگوید که: - رشد فرهنگی.تکامل فکری وانکشاف در عرصه های علمی در گرو ازادی بیان ازادی مطبو عات و اندیشه می باشد.هرگونه عمل مخالف این روند حرکت ارتجاعی وزمینه ساز اندیشه طالبانی است.افغانستان کشور است دارای ناگفته های تاریخی که بیان کننده نارسائی های در مناسبات اجتماعی می باشد.طبقه حاکم در کشور در طول تاریخ از ابزاراستبداد در عرصه های مختلف سیاسی .فرهنگی ومذهبی استفاده نموده است.از این رو که نقل تاریخ درگ مذهب ومطالبات سیاسی در کشور از مجرای مصلحت های قوه حاکمه صورت گرفته است.وبا این روش استبداد فرهنگی تمامیت خواهی سیاسی ودگر ستزی قومی در کشور سنت شده است در این کتاب های تلف شده ، صادقانه و متعهدانه نمادها یی را ازسرگذشت فرهنگی، اجتماعی روابط قومی و واقعیتهای سیاسی افغانستان روایت می کند که صدها سال است درزندگی و تعامل اجتماعی مردم این کشورقوام و دوام پیدا کرده است. ریختن کتاب ها به آب از جانب مقامات ولایت نیمروز و مقامات مرکز به سرعت و بی واسطه می تواند پیامدهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی پیش بینی ناپذیر و نا خوشایندی را در روابط قومی و مناسبات شهروندی این کشوردر پی آورد. جامعه افغانستان هنوزهم ازمرحله ی جامعه قومی عبورنکرده است و بدین جهت چنین عمل ضد فرهنگی که مستقیما به مسایل قومی و مناسبات اجتماعی می پردازد، می تواند به تیرگی روابط اقوام و بازتولید حساسیتهای قبیله ای منجرگردیده و موجی ازتنش و بد بینی های میان ـ قومی را دامن بزند. فاز جديد سياسي که با همياري جامعه جهاني و اقبال عمومي مردم افغانستان از بن آغاز يافت، در واقع با درک اين موضوع همراه بود که بايد براي ساختن افغانستان مستقل، آزاد و مرفه بسياري از ايده هاي گذشته را نفي کرد و ارزشهاي مدرن تر و انعطاف پذيرتري را جايگزين نمود. بر اين مبنا براي نخستين بار اصل تکثرگرايي قومي، نژادي، زباني، فرهنگي و مذهبي در قانون اساسي مورد تأکيد قرار گرفت و به اصل برابري و برادري اقوام و شهروندان کشور و اعطاي فرصت هاي مساوي براي همگان احترام گذاشته شد.در پرتو همين قانون اقوام، مليت ها، مذاهب و گروههاي مختلف سياسي با ايده ها و عقايد متفاوت بر محور منافع ملي و اصول پذيرفته شدهء دموکراسي در ساختار نظام سياسي، مشارکت ورزيدند و گامهاي اوليه را در راستاي وحدت ملي و همپذيري اجتماعي، موفقانه به تجربه گرفتند.متأسفانه برخي افراد، حلقات و گروههايي که تا هنوز در چنبرهء گرايش هاي واگرايانه و تکروانه اسير مانده اند، همواره به عنوان يکي از موانع بزرگ و مهم در فراروي تطبيق و جايگزيني ارزشها و باورهاي نوين سياسي، اجتماعي در کشور خودنمايي کرده اند و بسياري از پروژه هاي مدرنيته سازي جامعه را با شکست روبرو ساخته اند. اين طيف ها با عناوين و بهانه هاي مختلف ديني، مذهبي و ملي، ورود ايده هاي دموکراتيک را در تقابل با دينداري و يکپارچگي ملي دانسته و در برابر آنها شديداً مي ايستند.

فضیلت مآبان گرانقدر فدراسیون فرهنگی غرجستان میداند که :- جامعه جهانی ودولت افغانستان بدلیل دوری از مردم وعدم آشنایی دقیق از پیچید گیهای فرهنگی و اجتماعی افغانستان بخوبی متوجه حساسیتها و پیامدها یی که در واکنش به این کتاب ها در داخل افغانستان پدید خواهد آمد، نگردیده است. میدانیم که شرایط بوجود آمده پس ازسقوط طالبان، با وجود همه ی موانع و ناکامی هایی که در مسیرخود داشته، فرصتی را فراهم کرده است که اندکی از تنشها و بد گمانی های فراگیرقومی کاسته شود. برای فراهم آوردن این فرصت، نقش جامعه ی بین المللی، بویژه سازمان ملل متحد بسیارمهم بوده است. خاموش شدن جنگها و تنشهای قومی، زبانی و اعتقادی و ایجاد دولتی با مشارکت نخبگان اقوام وروند دمکراسی خواهی از دستاوردهای بزرگ این شرایط تازه بشمارمیرود. کمک های نظامی، لجیستیکی، اقتصادی و عمرانی جامعه ی بین المللی برای مردم ودولت افغانستان سرنوشت این کشوررا با امیدها ی جدید مواجه نموده است. تلاش جامعه بین المللی در جهت گذارجامعه افغانستان ازمرحله ی قومی به سمت دولت سازی و تامین و تمرین ارزشهای دمکراسی در این کشور حرکت بس ستودنی و شایسته ای محسوب می گردد. طبیعی است که ادامه، تقویت و تکمیل این روند بازهم نیازمند ادامه ی حمایتهای جدی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه ی بین المللی می باشد. تلاش در جهت برداشتن موانع همبستگی اقوام و کاهش نا خویشتنداری های اجتماعی از زمره ی مهمترین شکل این گونه حمایتها تلقی می گردد. علاوه برآنچه گفته شد، پیام و پیامد این غمل خصمانه در افغانستان از چند بعد قابل تامل، بررسی وحتا نگرانی است:در شرایطی که بسیاری از کشورهای غربی از حامیان روند صلح و بازسازی در افغانستان هستند، این نوع برداشتها و گرایشها می تواند تاثیر سوئی بر ذهنیت دوجانب برجای گذارده، حامیان غربی افغانستان را مایوس و مردم افغانستان را نسبت به سازمان ملل متحد و بخصوص موسسه فرهنگی آن یونسکو حساس میسازد. بنا براین، شایسته است که سازمان ملل بعنوان مرجع بزرگ کمک به پروسه ی صلح و دولت سازی درافغانستان، همت و اهمیت خود را تنها در امور سیاسی، امنیتی و تدارکاتی معطوف و متمرکز نکند بلکه توجه خود را در حوزه های فرهنگی، و رسانه ای که به نحوی محل پروسه ی صلح و همصدایی در افغانستان می باشد به دقت مورد سنجش و پیگیری قراردهد. دشمنی با کتاب در حوزه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی افغانستان می تواند تاثیر قابل ملاحظه و پیش بینی ناپذیری را در ایجاد اختلال نسبت به نظم اجتماعی، روابط قومی و روند سیاسی در این کشور آسیب پذیر بر جای گذارد.بنا براین فدراسیون فرهنگی غرجستان، بعنوان یک نهاد فرهنگی افغانستان ، از سازمان علمی ـ فرهنگی یونسکو تقاضا دارد که بصورت رسمی و دوستانه از مقامات مسول دولت افغانستان بخواهند که برای پرهیز و پیشگیری از تجدید نفاق و تعارض میان اقوام و تشدید اسیب پذیریهای روند جاری، که این عمل تحریک آمیز و حساسیت بر انگیز افراد مخل و خصم فرهنگ مردم افغانستان رااز وظایف و مقامهای دولتی شان انفصال نموده و به محکمه راجع سازند. در پایان خواست ما به عنوان یک نهاد فر هنگی از حلقات فکری وفرهنگی این است که:با عکس العمل جدی. اداره ها و مسئو لین امور را متوجه عواقب کارش نما یند .به امید انکه کشور ما هر چی زود تر راه واقعی خود را در مسیر ترقی علمی ورشد فر هنگی بخوبی طی نماید .

عالی جنابان محترم :- فدراسیون فرهنگی غرجستان به این عقیده است که: - هزاره های افغانستان به روایت تاریخ، ازقربانیان اصلی استبداد دراین سرزمین اند که به جرم هزاره بودن درابعاد وسیع و اشکال فجیع مورد تهاجم وقتل عام قرار گرفته اند و به جرم وابستگی قومی بیشتر ازیکصد سال بارتبعیض واهانت را به دوش کشیده ودرحقیقت آیینه پرداز سرنوشت مصیبت بار و سیاه بختی تمام مردم افغانستان میباشد.کتاب های که به دریا غرق شده، گفتمان قوم شناسی را در افغانستان در بر می گرفته با رویکرد پژوهشی تازه ، گفتمان هزاره شناسی بوده ، که نویسندگان این کتاب ها هزاره ها است و شاید هم یکی از دلایل غرق شدن این کتاب ها هم همین باشد. هزاره ها درگذرگاه تاریخ افغانستان ازمیان دریای خون عبورکرده اند و شناخت حوادث تلخ تاریخی هرچند که سیمای خشونت ریز وخون آلود استبداد را به تماشا میگذارد وبرای وارثان آن سنگین تمام میشود، اما این شناخت برای مردم افغانستان امکان ایجاد بسترهمزیستی مسالمت آمیز رافراهم نموده و وحدت ملی را شکل می بخشد. به دریا انداختن کتاب و آن هم بیشتر کتابهایی که تاریخ هزاره های افغانستان را بازخوانی کرده است هرگز نمیتواند مسیر بازخوانی تاریخ ملیت های محروم افغانستان را مسدود نموده وازانتقال اندیشه ودانش تاریخی جلوگیری نماید. اما این نوع رفتار درواقع یک نوع انتحار فرهنگی میباشد که به قصد نابودی ارزش وفرهنگ یک جامعه صورت میگیرد . آیا صدور فتوای فتنه انگیز طالبانی در مورد غرق کتاب ها از طرف جمعی از افراد متعصب و ناآگاه موجه است ؟مگر فتوای طالبان مبنی بر کشتن بی گناهان، اطفال، زنان یک بدعت آشکار نیست؟ طالبان بی تفنگ با استفاده از احتیاج آقای کرزی به کارت های رای دهی و شدت اشتیاقی که برای ادامه ریاست دارد، غایله آفرینی می کنند، به جای ستره محکمه، پارلمان، سارنوالی و سایر نهادهای مسوول اجراآت می نمایند، تا راه را برای نظام طالبانی باز نمایند. این فقط چند جلد کتاب نیست که غرق می شود بلکه در واقع آزادی، دموکراسی، قانونیت و حاکمیت است که توسط یک مسوول حکومت و به دستور کسانی که هیچ سمت قانونی ندارند غرق می شود و در تاریخ به نام آقای کرزی ثبت می گردد؛ هر چند جاهلان مسلمان نما با این عمل شان آقای کرزی و جامعه جهانی را نیز به هیچ گرفته اند.فدراسیون فرهنگی غرجستان با اعتقاد واحترام به انسانها,هرگونه تجاوزوبی حرمتی بر ضد زبان وفرهنگ انسان ها را در هر جا وهر کشوری از سوی هر حکومت وسیاستی, نقض اشکار حقوق بشر می داند. به دریا انداختن هزاران جلدکتاب, توسط والی ووزیر فرهنگ را عمیقا محکوم می نماید.

بادرود و سلام های فایقه