درخواست برای پایان معضل کوچیگری

متن نامه سرگشاده جمعی ازتحصيل کردگان وروشنفكران افغانستان پيرامون معضل كوچيگري

به ریاست محترم جمهوری و :

معاونین محترم رئیس جمهور

اعضای محترم شورای ملی

اعضای محترم کابینه

كميسيون مستقل حقوق بشر

كميسيون مستقل انتخابات

احزاب سياسي كشور

بزرگان سياسي وقومي كشور

نهادهاي بين المللي

مطبوعات ورسانه ها

بعد از گذشت نزدیک به هشت سال از استقرار حکومت جدید، افعانستان یک بار دیگر در آستانه یک تحول مهم و یک آزمون دشوار قرار گرفته است. چند ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد شد و مردم افغانستان امیدوار هستند که این انتخابات یک تحول مثبت را در زندگی و سرنوشت سیاسی شان رقم بزند. بدون تردید در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ، وجود آرامش در کشور بیش از هر امری مهم و حیاتی است.
اما در شرایطی که کشور به لحاظ امنیتی و رشد فعالیت گروه طالبان از یک سو و بحران های سیاسی داخل حکومت از سوی دیگر در یک وضع شکننده قرار دارد، پیش بینی می شود که با رسیدن فصل بهار، کوچی ها یک بار دیگر ورود مسلحانه شان را به سمت بهسود و مناطق دیگر آغاز کنند. اگرمقامات بلند پایه حکومتی در این راستا اقدامی نکنند، انتظار می رود فاجعه ای به مراتب گسترده تر از سالهای پیش در مناطق یادشده شکل گیرد.
ورود کوچی ها به بهسود و سایر مناطق، کشور را یک بار دیگر در بحرانی فرو خواهد برد كه نتایج زیان بار آن ممکن است بسیارزیانبارترازگذشته برای هردوجانب باشد. با توجه به اهمیت موضوع و اینکه مقامات حکومتی باید قبل از آغاز بحران در این خصوص چاره اندیشی کنند، جمعی ازتحصیل کردگان و روشنفکران به عنوان تذکر این موضوع به حکومت و مقامات تصمیم گیرنده، موارد ذیل را یاد آور می شوند:

معضل کوچیگری به عنوان یک روش زندگی ابتدایی وقانونمندنشده ، نه تنها معضلی برای سایر ساکنان افغانستان است، بلکه باعث شده است کوچی ها خود نیز در قرن پیشرفته 21فاقد هرگونه امکانات اولیه زندگی، تحصیل و آگاهی باشند. این مسأله بعضا زمینه را برای حاکمان و گروه های انتحار طلب فراهم کرده است تا از سرنوشت و شیوه زندگی آنان در جهت مطامع سیاسی شان بهره برداری کنند. عدم توجه حکومت های گذشته و حکومت فعلی به زندگی خانه به دوش کوچی ها ظلمی بوده است به سرنوشت آنان که پیامدها زیانبار آن تنها به خود کوچی های محدود نشده بلکه مشکلات فراوانی را برای روند توسعه جامعه ما نیز خلق کرده است.

سالهای گذشته مقامات حکومتی زمانی به فکر حل معضله کوچی ها افتاده ا ند که فاجعه عملا آغاز شده بود. روشن است که در چنین شرایطی کنترل بحران کاری سخت و دشوار است و همچنان که ثابت شد،راه حل هایی که ازجانب برخی مقامات حکومتی عنوان شد "موقتی" و "فاقد کارآیی" بودند و به همین خاطر نتوانستند درمدت هفت سال از درگیریهای مکرر میان بومیان محل وکوچیان و گسترش دامنه بحران و وقوع فاجعه جلوگیری کند. بنابراین، معضل کوچیگری ودرگیریهای پیاپی میان بومیان محلی و کوچیان زمانی می تواند به یک نتیجه مطلوب ختم شود که رئیس جمهوربا "مسئولیت پذیری" و"ملی نگری" بیشتری با معضل برخورد کرده وبه "اقدامات پیشگیرانه" توجه جدی نماید. مسئولیت عمده درگیریهای مکررکوچیان وروستائیان بدوش حکومت است که نتوانسته ازحقوق ومنافع اتباع افغانستان بدرستی ودرایت دفاع نماید. بنابراین، بدینوسیله به مقامات حکومتی تصمیم گیرنده یادآوری می شویم که از همین اکنون در خصوص جلوگیری ازورود مجدد کوچی ها به مناطق مرکزی تصمیمات لازم را اتخاذ نمایند.

تجربه ورود مسلحانه کوچی ها به بهسود درهفت سال گذشته ثابت کرده است که افراد وحلقاتی دردرون وبرون حکومت در صدد سیاسی کردن این موضوع و بهره برداری های سیاسی بوده اند. آنچه که در این میان به فراموشی سپرده شده، خسارت هاي جاني ومالي وخسارتهای محیط زیستی گسترده ای بود که طرفین درگیرمتحمل شدند بنابراین، ما به تمام آنهایی که در صدد سیاسی کردن و بهره برداری قومی، حزبی، جناحی و ... از موضوع کوچی ها هستند، هشدار می دهیم که اینگونه عملکردها ممکن است امسال دامنه بحران را پیچیده تروگسترده ترنموده وحل آنرا فوق العاده دشوارسازد.

نهاد هاي بين المللي تاكنون به قضيه كوچيگري بعنوان يك قضيه ساده ومحلي نگريسته وبه "ابعادملي وبین المللی " آن توجه نكرده اند درصورتيكه اين قضيه نه تنها میتواند امنيت ملي ومشروعيت انتخابات را به خطر اندازد بلكه حيثيت واعتبار حاميان بين المللي افغانستان رانيز به خطر انداخته است.

مطبوعات ورسانه ها تاكنون درآگاهي بخشي مردم وانعكاس درگيري وفاجعه نقش فعالي داشته اند ولي پس ازخروج موقت كوچيها سكوت اختيار كرده اند وبه نقش خود براي پيشگيري از تكرار فاجعه وتوقف درگيري توجهي نكرده اند معتقديم كه مهمترين اهرم فشار براي حل مسئله ، "فشار افكارعمومي" است ورسانه ها دراين بين ميتوانند نقش "فعال ومقطعی" خويش را به نقش "مستمروموثر" تبديل كننند.

متاسفانه احزاب سیاسی وروشنفکران جامعه تاکنون هیچ پلان وراهکارموثری نداشته وسکوت وبی طرفی اختیارکرده ومسئولیتهای خویش را به فراموشی سپرده اند وانتظارمیرود درگیری مکرر وخونین میان اتباع افغانستان دلیل وزمان کافی برای ترک "غفلت وعافیت طلبی" بوده و باعث ایفای نقش "فعال وموثر" گردد.

درتاريخ گذشته ما ! بزرگان قومي درحل اختلافات ودرگيريها بصورت مسالمت آميز ازتعقل ودرايت ومسئوليت پذيري بيشتري برخورداربوده اند وانتظار ميرود اکنون نیز به مسئوليتها ونقش مثبت خويش بيشتر بينديشندوتلاش كنند.

معضل كوچيگري اعتبار وکفایت حکومت، روشنفکران ، بزرگان قومي واحزاب سياسي وجامعه بين الملي را نشانه رفته وبه محك امتحان درنزد افكارعمومي وتاريخ كشانده است که با نگراني اميدواريم ازاين امتحان موفق بيرون آیند.
با توجه به آنچه گفته شد، این نامه سرگشاده به منزله جلب توجه جدی وعملی است به حکومت و مقامات تصمیم گیرنده حکومتی، اشخاص، گروه ها و حلقاتی که در صدد دامن زدن به معضل کوچی ها و بهره برداری سیاسی از آن هستند.

خاطر نشان میسازیم که اگرمسئله بصورت "مسالمت آمیز" و "ریشه ای" حل نشود و چنانچه امسال نیز در پی ورود مسلحانۀ کوچی ها فاجعه ای رخ دهد، مسئولیت و پیامدهای فاجعه بار آن به دوش مقامات، اشخاص و گروه های یادشده خواهد بود.

از طرف جمعی ازتحصیل کرده گان و روشنفکران

گزارش تلویزيون لمر از آنچه سال گذشته در بهسود گذشت