ده حقیقت در مورد فغانستان که هر سیاستمدار آمریکایی باید آن را بداند

1. طالبان و سایر گروه های تروریستی برخاسته از دل قبایل پشتون، مانند بازوی نظامی پشتونیزم عمل می کنند. پالیسی اصلی آنان اشغال زمین های غیر پشتون است و شعار معروف آنان: تاجیک به تاجیکستان، اوزبیک به اوزبکستان، تورکمن به تورکمنستان و هزاره به گورستان.

2. بیش از یک قرن جنگ در فغانستان جریان دارد اما سیاستمداران و رسانه های غربی مایلند بگویند چهار دهه، آن هم پس از هجوم شوروی

3. دیکتاتور پشتون تبار عبدالرحمان موافقتنامه دیورند را امضا کرد و خط دیورند را به عنوان مرز رسمی بین فغانستان و هند بریتانیایی/پاکستان فعلی پذیرفت. این موافقتنامه پس از نسل کشی گسترده ی هزاره ها و نورستانی ها امضا شد. قبایل پشتون این مرز را به رسمیت نمی شناسند و در عین حال آنان به دلیل کشتار بیش از 63% از مردم هزاره و اشغال بخش زیادی از سرزمین هزاره ها، از عبدالرحمان تجلیل می کنند.

4. خرید و فروش پشتون های انتحاری به تجارتی بزرگ در مناطق قبایلی فغانستان و پاکستان تبدیل شده است.

5. قبایل پشتون بزرگترین تولید کنندگان مواد مخدر در جهان می باشند و بخش عمده ای از پول این تجارت به طالبان داده می شود. حکومت پشتونیستی کابل، تمایلی برای توقف کشت و تولید مواد مخدر ندارد.

6. حکومت پشتونیستی کابل و مقامات آن از جمله اشرف غنی احمدزی، حنیف اتمر و معصوم استانکزی، مانند حکومت کرزی به دلیل اشتراکات قومی از طالبان حمایت می کنند.
7. حکومت فغانستان غیر قانونی است و در نتیجه ی تقلب در انتخابات و دخالت آمریکا و بریتانیا بوجود آمده است.

8. قصه ی اکثریت و اقلیت کاملن جعلی می باشد و هیچ آمار و سرشماری دقیقی وجود ندارد.

9. افغان، اوغان یا اوغو و افغانستان نمی توانند هویت و نام برای کشور بیشتر مردم این سرزمین باشند. بیشتر مردم این سرزمین دری زبان هستند و در زبان دری افغان یعنی گریه و گریستن. همچنین این نامی دیگر برای پشتون ها می باشد.

10. بیشتر مردم اکنون به تجزیه ی به اصطلاح کشور فغانستان و یا سیستم فدرال می اندیشند.