طالب بچه ها، آلت تناسلی در دست از این دریچه ی فیسبوک به آن دریچه

کابل پرس^?: بارها گزارش در مورد تجاوز به طالب بچه های افغان در رسانه ها منتشر شده و گاه فیلم هایی از تجاوز طالبان بر طالب بچه ها در شبکه های اجتماعی منتشر شده است. روسای طالبان و مدیران مدارس طالب پروری، کودکانی را که از طرف والدین شان به مدارس سپرده شده و یا آنان را به زور به مدارس آورده اند گاه مورد تجاوز قرار می دهند و از این مسیر هم شهوت خود را آرام می کنند و هم شخصیت کودک را در هم کوبیده و در اختیار می گیرند.
در شبکه های اجتماعی هم می بینیم که طالبان و بچه طالبان حضور پر رنگی دارند. آنان در شبکه های اجتماعی شخصیت چندگانه و گاه متضاد خود را بخوبی نشان می دهند. در پروفایل های شخصی خود تصاویر قرآن و عکس های سران طالب و گاه خطیبان وهابی عرب و بنیادگرایان اخوانی را مانده اند و گاه در گروه ها و صفحات جمعی طالبان علیه برادران حکومتی خود همچون کرزی و اشرف غنی احمدزی و زلمی خلیل زاد به زبان مادری خود پشتو می نویسند. عکس های زیادی در شبکه های اجتماعی منتشر شده که نشان می دهد آنان با افتخار به کمر کودکان، حتا کودکان زیر دو سال نیز مرمی بسته و یا در دست کودکان خود به حکم معروف شان که "ز ما ماما توپک لری. په توپک جهاد کوی"، تفنگ داده و آنان را از علم، دانش و انسانیت دور می کنند.

آنان از سویی در صفحات مجازی منتقدان سیستم قیبله ای و طالبان تکتایی و بی نکتایی را یهودی و نصرا می خوانند و از سویی دیگر در صفحات مجازی که بنیادگرایان یهودی برای نزدیکی پشتون ها و یهودیان راه انداخته اند هورا می کشند.

از سویی دیگر در صفحات اجتماعی که بیشتر مربوط به غیر پشتون ها می شود، پای نوشته های انتقادی کامنت می گذارند و در این کامنت ها گاه احساسات پشتونیستی خود را بروز می دهند و گاه به قربانیان جنایات طالبان می خندند و ریشخند می کنند. گاه در پروفایل های آنان دیده می شود که عکس های نجیب الله احمدزی را قرار داده اند، کسی که به نجیب گاو مشهور بود و توسط طالبان کشته شد.
از سویی دیگر همین افراد در صفحات اجتماعی و گاه در پیام های خصوصی به افراد از کس و کیر و کون سخن می گویند و آلت تناسلی در دست بدنبال انزال اینترنتی می باشند و یا دنبال آلت تناسلی دیگری هستند تا عقده های عمیق شده ی خود را برای لحظاتی آرام کنند.
باز این چرخه ی چند شخصیتی تکرار می شود و روزانه شخصیت چند گانه ی خود را حلقه می کنند. بسیاری از آنان کار و باری ندارند و اگر داشته باشند کار و بار اصلی آنان حمایت از طالبان و یا کار در مزارع کشت خشخاش است. برخی از آنان نیز با پول های هنگفت مواد مخدر عیش و نوش می کنند و حاجی هم می باشند. اگر به پروازهای کابل به دوبی و شهرهای عربستان دقت کنیم می بینیم که بسیاری از این طالب بچه ها و پدرانشان با پول های هنگفت مواد مخدر راهی تجارت و سرمایه گذاری و یا راهی عربستان برای حاجی شدن می شوند. مسافران در میدان هوایی کابل می دانند که این میدان همیشه سرشار از بوی گند مواد مخدر و آدم هایی که در عمر خود چند بار هم حمام نکرده اند می باشد.
در 17 سال گذشته انتظار می رفت که نخبگان پشتون و بويژه آنانی که در غرب تحصیل کرده و عندتن از طرف استخبارات آمریکا و بریتانیا به پست های بلند گماشته شده اند، تلاش کنند تا جامعه ی خود را در مسیری روشن قرار دهند. اما این انتظارات برآورده نشد و آنان با احساسات پشتونیستی بیشتر از پیش از طالبان حمایت کردند و برای گرفتن حمایت قبایل خود، به آنان اجازه ی کشت و کار مواد مخدر و افزایش آن را دادند. فساد نیز ارمغان همین وابسته های غربی جامعه ی قبیله ای است که توانستند با همت خود سرزمینی را که نیاکانشان دوزخ کرده اند، خونین تر، دوزخ تر و فاسد تر کنند.