تهدید جان بک ژورنالیست و فعال حقوق بشر در آلمان

بنظر میرسید که توسل بزور، تهدید ،ارعاب وترور خبرنگاران ،فعالان مدنی واجتماعی ومدافعین حقوق بشری منحصر به کشورهای متشنج وجنگزده ای مثل افغانستان و همانندش باشد. ولی متاسفانه امروزه دیده میشود که امن ترین کشور های جهان مثل آلمان هم ازین نوع رویداد هاتوسط یک مشت افراد شرور،خشین، افراطی وطالب پرست درآمان نیست .وامنیت وآرامش این دسته ازافراد باعزت وارزشمند جامعه وحتی اعضای فاملین شان را نیزدرمعرض خطر وتهدید میبیند.هرچند ترور وسوء قصد بجان فعالان سیاسی وافراد فراری که بخاطر رژیمهای استبدای خودکامه وتوتالیتر، کشورهای شانرا ازروی مجبوری ترک نموده وبه دیار هجرت پناه گزین شده،و درینجا نیز از سوی آنان آرام نمانده وتوسط مزدوران واجیران خود فروخته ودستگاه های مخوف وآدمکش استخباراتی شان تعقیب ودرموارد نیز بطوری فجیعانه ی شکنجه وبقتل رسانیده شده، یک چیزی بی سابقه وتازه نیست بلکه تاریخ دودهه پیشتر ازبن شواهد ونمونه های فراوان ازین دست حوادث دردناک را با خود دارد.که البته بیشترین قربانیان آن، چهره های شناخته شده ای سیاسی وافراد مخالف رژیم های دیکتاتوری بوده ودراین بین فعالان مدنی وژورنالیستان حداقل طبق معلومات وشنیدهای ناقص حقیر زیاد نبوده و معدود افراد دستخوش این نوع حوادث شده.

اما خوشبختانه دراثر هوشیاری وتجربه ی دولت های اروپایی ودستگاه های پیشرفته ی امنیتی شان، رفته رفته اکثریت لانه های تخریبی ومراکز تصمیم گیریهای تروریستها شناسایی ، وبعدمتلاشی ونابود ساختند ودست های شرارت و مخوف وشوم شان راازسر مردم دور وبرطرف کردند.وتقریبا چند صباحی است که مردم با گوش های آرام ودلهای آسوده و بدور ازهر گونه دغدغه وتشویش به زندگی عادی و معمولی شان ادامه میدهند.

اما بادریغ که روز یکشنبه همین هفته بطوری غیر منتظره ،درپست فسبوک آقای ادریس جویا ،خبرنگار وفعال حقوق بشر مقیم آلمان، به مطلب برخوردم که یک نوع زنک خطر تازه را علیه خبرنگاران وفعالان اجتماعی بصدا درمیاورد وباعث تاسف ونگرانی میگردد. آقای جویا که درراه بازگشت از"فیستوال فیلم وافتتاح فیلم تا زه ی "افغانستان2014 "ساخته هنرمند معروف کشور رازی محبی ازایتالیا بود، ودرمراسم تجلیل استاد مزاری که نوزده سال پیش توسط طالبان به شهادت رسیده بود، به مونیخ آمده وروز بعدش هم در تظاهرات که علیه اخراج اجباری پناهنده گان دراروپا وآلمان درمیدان هوایی مونیخ تدارک دیده شده بود شرکت نموده و بعد از تهیه ی عکس وگزارش، ساعت های 19 شام بهمراهی همسرش، مونیخ را بمقصد محل رندگی اش ترک میکند هنوز چند ساعت از حرکت قطارنمیگذردکه تلفن اش زنگ میخورد پشت خط آدم نا آشنایی! بدون مقدمه شروع میکند به فحش دادن وهرچه کلمات رکیک است نثارش میکند! وسپس با لهن شدیدی اخطار میدهد که دچار خطایی بزرگ ونابخشودنی شده و تهدید میکند چنانچه بخودش ویا هم اعضای فامیل اش دسترسی پیدا کند کاری میکند که طالبان نکرده باشد یعنی تهدید مستقیم بمرگ! ایشان بلافاصله ابن رخداد را برروی وال فسبوک اش میگذارد وبعد هم پلیس فدرال را درجریان میگذارد وازطرف مسءولین امنیتی برایش مشوره میشود که هرچه زودتر به مرکز پلیس آمده، تا ترتیب یک "پرونده تهدید مرگ"توسط افراد ناشناخته داده و بیبیند چه تدابیر واقدامات را میشود اتخاذ کرد.

حال آنچه برای اکثر ویا حداقل برای من پرسش برانگیز است وبا توجه با چند مورد اتفاق مشابه دیگراما کوچکتر از"تهدید بمرگ "اما درحد ضرب وشتم که گاها هم با استفاده ازسلاح های سرد همراه بوده در سالهای اخیراروپا ، اینکه اینگونه ادبیات سخیف وتفکر افراطی طالیبسم ازکجا ناشی میشود؟ ویا اصلا خواستهای اینان چیست؟ آیا کدام پروژه ی چشمگیر اقتصادی ویا دست های پیچیده سیاسی واستخبارات منطقه ای هم کدام نقش ورول را دراین قضیه میتواند بازی کند؟ ولی اگر مسایل ویا بسیار اهداف وموارد پنهانی ناگفته دیگر درکارنباشد قطعا بدون هیچ هم نخواهد بود که عده چنان سینه چاک ،جان فدا وتمام خطرات احتمالی را به عهده میگیرد تا کسانی را که فکر میکند که مانع وسد راه رسیدن به خواسته ها واهداف پنهانی شان است به هر شکل ممکن حتی با ارعاب وتهدید بمرگ هم اگر شده ازسرراه شان رفع وبرطرف سارند.

حال با این وضعیت وبدون درنظر داشت که این نوع ارعاب، تهدید وترور های روانی وتلفنی تاچه اندازه جدی ویا هم شوخی است وبا درنظرداشت اینکه اینجا لااقل وحشتستان بنام افغانستان یا کشورهای جنگ سالار وزورگوی مشابه نیست تا هرکه هرچه دلش خواست انجام بدهند! اما نفس همچو حرکت سبوعانه وبدور ازمنطق وآداب انسانی وشنیدن ودیدن چنین موارد، بسیار آزاردهنده وتهوع آور است ومحکوم به نکوهش! امیدوارم که علی رغم امکانات دستگاه ها ی مطمءن امنیتی، قلم بدستان، روشنفکران وفعالان مدنی واجتماعی ما که تعدادشان شکرخدا کم نیست کمی تکان بخورد واحساس مسولیت کند وفقط به تماشا کردن ونظارت وبه زندگی مرفع غربی، درکنار زن وبچه شان اکتفا نکند وچشمهایشانرا دربرابر چنین رویدادهای غیر انسانی نبندند که شاید فردا نوبت خودشان خواهد بود ویا روزی اعضای محترم فاملین شان نیز مورد تهدید این نوع تفکر افراطی ،ملا عمری وسیافی قرار خواهد گرفت .پس بهتر است پیش ازینکه این نوع تفکر مخرب، ویرانگر وافراطی گری روز بروز اشاعه وگسترش یاید وامنیت وآرامش شخصیت های فرهیخته وآبرومند ما را درمعرض خطر قرار بدهد وامنیت وآسایش خوانوادگی شانرا سلب کند. دست بکار شده واجازه ندهند که یک تعداد افراد بی همه چیز ونادان، اینگونه بر هستی وجان دیگران تاخت وتاز کنند وجلو توهین وتحقیر وتهدیدشانرا گرفته و به جامعه شناسایی و معرفی شود تابیشتر ازین مایه ی آسیب و زیان به دیگران نگردد وبقول علاج حادثه پیش ازوقوع باید کرد وگرنه فردا شاید خیلی دیر باشد.

امیدوارم که آقای ادریس جویا، این جوان روشنفکر وفعال ما وهمه فعالان وخدمت گزاران مدنی واجتماعی، کوچکترین سستی وخلل درعزم قوی واراده بالای شان درراستای فعالیت های ارزشمند مدنی واجتماعی وخدمات وتلاشهای انسانی وبشری شان راه ندهند که بخاطر اراجیف وچرندیات چند فرد ترسو و بزدل که توان روبرو شدن مستقیم را ندارند وزیر نقاب و نام های مستعار ودروغین شان مخفی شده ویا هم ازپشت خط های دور تلفن با نامهای ناشناحته اقدام به یاوه سرایی میکنند. اینها حقیر تر وعاجزترازان است که دبگران را ازمخفی گاه هایشان تهدید وارعاب نمایند.امید که بدور ازگزند روزگار با فامیل محترم در حفظ وپناهی الهی باشید.