ضعف علمی در سایۀ استبداد

اعتصاب و تحصن دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی وارد چهارمین روزش شد؛ امروز درکنار این دانشجویان بودم. دانشجویان باانگیزه و ایمان راسخ به مبارزه شان ادامه می‌دهند. سومین روز اعتصاب و تحصن‌شان‌را بدون کدام سرپنا و خیمه درهوای آلوده از گرد وخاک ناشی ازموترهای لکسس و لندکروزر وکلا پیش روی مجلس نمایندگان سپری کردند. شماری زیاد مردم، دانشجویان از دانشگاه‌های خصوصی و فعالان جامعۀ مدنی به یاری دانشجویان شتافتند.
امروزهم‌چنان تعدادی زیادی از دانشجویان دیگر دانشکده‌ها، برای اعلام حمایت ازدانشجویان معترض، به دروازه جنوبی پارلمان رفتند.

این دانشجویان دربیانیۀ که خواندند، دوموضوع را مشخص کردند. اول، این که اعتراض دانشجویان علوم اجتماعی برای محو فساد از دانشگاه، صرفن خواستۀ آنها نبوده بل خواستۀ تمام دانشجویان است. ازین رو، وزارت تحصیلات عالی، باید برای امحای کامل فساد درنهادهای تحصیلی تلاش نماید. دو دیگر، چنانکه وزارت تحصیلات عالی و مراجع مربوط، به خواسته‌های دانشجویان متحصن، رسیدگی نکنند، دانشجویان دیگر دانشکده‌ها نیز به جمع معترضان خواهند پیوست. این دانشجویان تأکید کردند چنانکه هرچه زودتر خواسته‌های دانشجویان علوم اجتماعی برآورده نشود، دیگر دانشجویان نیز، در کنار این‌ها، دست به اعتصاب غذایی خواهندزد. آنها هم‌چنین هشدار دادند که عدم رسیدگی به خواست دانشجویان، منجر به بروز مشکلاتی جدی خواهدشد که کنترول آن خارج از توان دولت است.
اماشماری ازنمایندگان معامله‌گر به نحوی می‌خواهند تا دانشجویان‌را ازاین کار منصرف کنند. آنان نه‌تنها صدای دانشجویان‌را بلند نکرده اند؛ بل می‌خواهند صدای عدالت خواهانۀ دانشجویان‌را خفه کنند و خود در معاملۀ با دولت مردان کارهای شخصی‌شان‌را پیش ببرند و شکست دانشجویان را مهرۀ امتیاز شان قلم‌داد کنند. این وکلای نه‌فهم هم‌چنان می‌خواهند نهادها آموزشی و تحصیلی پر از تبعیض و تعصب ماند و ضعف علمی در سایۀ استبداد پایه گیرد. چیزی‌که تاهنوز کشور را به سوی نابسامانی و بی‌ثباتی سوق داده است.

خواستی‌را که این دانشجویان مطرح کرده اند به نفع تمامی مردم کشور است، آنان هیچ‌گاه نه‌خواسته‌اند آشوب‌گری کنند. آنان باراه اندازی حرکت مدنی می‌خواهند دانشگاه کابل‌را از انحصاری چند بیسوادکه ازسوی بعضی سیاسیون و ماموران بلند رتبه دولت حمایت می‌شود؛ آزادکنند و زمینه‌را برای نخبه‌گان کشور مهیا سازند. این خود در ثبات و تمدن کشور نیاز مبرم است و نقشی اساسی دارد. اکنون دانشگاه جای تفرقه افگنی وبی ثباتی است. استادان در اکثری دانشکده‌ها دست به تفرقه افگنی می‌زنند، اکثری شان میان دانشجویان جاسوس دارند تا از رموز دانشجویان باخبر شوند.
حرکت دانشجویان تاهنوز بی‌نظیر است. اگرچه شماری از دانشجویان تاهنوز بی‌حال شده اند و توسط امبولانس به شفاخانه منتقل شده اند ولی باید قربانی داد و اصلاح کرد. امروز دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی فردا از ادبیات و پس فردا این حرکت به تمامی کشورسرایت خواهد کرد. امروز دانشجویان ولایت‌های غزنی، بامیان، مزار و هرات حمایت‌شان‌را ازاین دانشجویان اعلام کردند.

این دانشجویان تنهانیستند همه مردم و روشن‌فکران با آن‌ها خواهند بود، باید نهادهای آموزشی و تحصیلی از وجود بیسوادی، انحصارگری و استبدادی عاری باشد. چیزی که همه از آن نفع می‌برند.