بهار، فصل جنایت کوچی در بهسود؛ امتیازدهی حکومت به کوچیان دلیل تداوم معضل!

جنایت کاران کوچی بار دیگر با فرا رسیدن بهار، روند چندین ساله جنایت خویش را در بهسود پی گرفتند و به این ترتیب بهسود بار دیگر مورد هجوم وحشیانه جنایتکاران کوچی قرار گرفته که تنها چند روز پس از این هجوم، پنج تن از مردم بی دفاع بهسود کشته شده، بیش از ده تن دیگر زخمی شدند و صدها تن باشندگان آن آواره گردیدند.
روند تهاجم کوچی های مسلح به بهسود هشت سال "1383 الی 1391" است که تکراراً با آغاز فصل بهار آغاز می شود و پس از گذشت چند ماه و کشتار ده ها مردم بیگناه بهسودی، تخریب مزارع و منازل بهسودیان و چور و چپاول اموال باشندگان بهسود، این تهاجم با یک ترفند عجیب و موقتی حکومت به پایان می رسد.

تهاجم چندین ساله کوچی های مسلح بر بهسود و مردم بهسود و سکوت حکومت افغانستان در قبال این تهاجم مسلحانه، نشانگر این امر است که حکومت در پشت حملات کوچی ها به بهسود اهدافی را دنبال می کند و در حقیقت خود عامل این حملات بوده و به همین خاطر نمی خواهد تا این معضل به آسانی و یا به این زودی ها حل گردد.
همه به یاد دارند که در سال 1389 و پس از آنکه ده ها تن از مردم بیگناه بهسود توسط کوچی های تا به دندان مسلح به قتل رسیدند و صدها خانواده در کجاب و دایمیرداد بهسود آواره گردیدند، حامد کرزی فرمانی را صادر نمود که طی این فرمان باید طی سه ماه معضلی به نام کوچی و کوچی گری حل می شد. این فرمان به ترتیب ذیل از ارگ ریاست جمهوری صادر شد:

متن حکم رئيس جمهور جمهوري اسلامي افغانستان در مورد حل منازعه کوچيان و ده نيشينان ولسوالي هاي دايميرداد و بهسود ولايت میدان وردک بسمه تعالي

نا آرامي هايي که به روز يکشنبه مورخ 26 ثور سال روان "1389" به اثر منازعه روي علفچرها ميان کوچيان و ساکنان ولسوالي هاي دايميرداد و بهسود ولايت ميدان وردک به وقوع پيوست، يکعده از هموطنان ما کشته، مجروح و عده يي از محلات بودوباش دايمي شان بيجا و شماري از منازل ساکنين محل تخريب گرديده است .
به منظور قطع فوري منازعه، هيئت بلند پاية جمهوري اسلامي افغانستان، تحت رهبري محمد کريم خليلي معاون دوم رياست جمهوري اسلامي افغانستان با عضويت وزير داخله و لوي درستيز قواي مسلح جمهوري اسلامي افغانستان، روز سه شنبه 28 ثور سال روان از محل بازديد به عمل آورده و توافقات جوانب منازعه را در موارد ذيل حاصل نموده اند :

1- آتش بس فوری میان جوانب منازعه.

2- هیچ یک از جوانب حق تعرض بالای جانب دیگر را نداشته، در صورت تخلف جانب متعرض مورد مجازات جدی قرار خواهد گرفت.

3- کوچي ها در ساحه يي که قرار دارند حق پيشروي را ندارند .

4- کوچيان قريه جات و مناطق مسکوني دايميرداد، تيزک و کجاب را بدون قيد و شرط تخليه نمايند .

5- بيجا شدگان دوباره به منازل و کشتزارهاي شان مراجعت نمايند .

6- جوانب منازعه به صورت فوري اسرأ و اجساد کشته شدگان را تبادله نمايند .

اکنون که تمامي موارد شامل توافق جانبين هم در حال عملي نمودن است، به خاطر حل بنيادي و اساسي اين منازعه متکي به ماده 14 قانون اساسي افغانستان، فيصله مورخ 6/3/1386 شوراي وزيران جمهوري اسلامي افغانستان و احکام شماره 2233 مورخ 8/4/1387 شماره 541 مورخ 31/1/1387 و شماره 366 مورخ 17/1/1388 مقام رياست جمهوري اسلامي افغانستان مراتب آتي منظور است :

1- خروج کوچي ها از ساحات مورد منازعه از همين امروز مورخ 30/2/1389 آغاز گردد .

2- ده نشينان محلات تيزک، کجاب و دايميرداد که در اثر اين منازعه اموال و مواشي شان تلف و خانه هاي شان ويران گرديده است و همچنان کوچي هايي که به اثر عدم دسترسي به چراگاه ها و علفچرها معروض به خساره شده اند. بعد از تثبيت، از جانب دولت جبران خساره گردد.

3- به منظور توزيع زمين جهت اسکان کوچي ها با در نظرداشت مصوبات شوراي وزيران و احکام فوقاً تذکر يافتة رياست جمهوري، بار ديگر به وزارت هاي زراعت و آبياري، امور داخله و اداره مستقل ارگان هاي محل اکيداً هدايت داده مي شود تا طي مدت حد اکثر سه ماه، کار عملي توزيع زمين به منظور اسکان و معيشت کوچي ها را آغاز نمايند .

4- وزارت ها و ادارات دولتي جمهوري اسلامي افغانستان و کميسيون دايمي حل مشکلات کوچي ها با ساکنين، تسهيلات ضروري فعاليت اين کميسيون را فراهم نموده، هر کندي و تعلل در اين امر مهم ملي مستوجب مجازات شناخته مي شود .

5- وزارت هاي دفاع ملي، امور داخله و رياست عمومي امنيت ملي از تطبيق توافقات حاصله، نظارت نموده، در صورت بروز تخلف از جانب يکي از جوانب با متخلفين برخورد جدي و قانوني نمايند .

6- کميسيون فوق، موظف است از اجرات خويش پيوسته به جلسات شوراي امنيت ملي گزارش دهند.

حامد کرزي رئيس جمهوري اسلامي افغانستان.

بر طبق این فرمان قرار بود که معضل کوچی و کوچی گری با توزیع زمین به کوچی ها و اسکان دایم آنها، طی سه ماه به طور دایمی حل گردد اما حال دو سال از این فرمان کرزی گذشته و بار دیگر بهسود مورد حمله مهاجمین کوچی مسلح به سلاح های سبک و سنگینی قرار گرفته اند.

اما چرا فرمان دو سال قبل حامد کرزی را که برای حل دایم معضل کوچی گری صادر گردیده بود یک بار دیگر بازگو نمودم. باید به دو چیز تاکید نمود که ذیلاً آن را بیان می کنم:

• حکومت مضحکه کرزی با فرمان های عمل نشده و کمیسیون های بی نتیجه

اگر روند ده ساله حکومت کرزی را بنگریم، به یک موضوع قابل توجه و تا اندازه یی خنده آور می رسیم و آن هم همانا تشکیل کمیسیون های رنگارنگ توسط حامد کرزی در موارد مختلف بوده که نزدیک به کل این کمیسیون ها حتی گزارش پایان کاری شان را نیز به کرزی ارایه نکردند و در حقیقت تشکیل کمیسیون های گوناگون نیز تبدیل شد به راه درآمد بعضی از افراد فرصت طلب تا با عضویت در این کمیسیون های کرزی، پولی به جیب برند.
صدها کمیسیون ویژه و غیر ویژه را کرزی در موضوعات و واقعات مختلف تشکیل داد و پس از مدت کوتاهی هم کمیسیون به باد فراموشی سپرده شد و هم واقعه یی که به خاطر آن کمیسیون تشکیل شده بود، نه گزارشی از پایان کار کمیسیون به نشر رسید و نه هم نتیجه کاری کمیسیون به مردم که جای خود، شاید به ارگ ریاست جمهوری نیز ارایه نشده باشد.

در کنار کمیسیون ها، فرمان های عملی نشده کرزی نیز حکومت وی را مضحکه خاص و عام کرده است. فرمان هایی است که کرزی صادر نمود. صدها فرمان مختلف از سوی حامد کرزی در زمان های مختلف و روی موضوعات مختلف صادر گردید که باید اجرا می شد اما این فرمان های کرزی نیز به مانند کمیسیون های اش، فراموش شد و هیچگاهی به اجرا گذاشته نشد.

در میان تمام کمیسیون های بی نتیجه یی که کرزی تشکیل داد و فرمان های عمل ناشده یی که صادر نمود، یکی هم تشکیل کمیسیون ویژه حل منازعات کوچی و ده نشینان بود و فرمان مورخ 1389.2.30 وی که تاکنون و پس از دو سال نه عملی شدن فرمان خبری است و نه هم از اجارات کمیسیونی که باید طی سه ماه معضل کوچی و کوچی گری را با اسکان دایمی آنها حل می نمود.

همچنان، در 26 ثور سال 1389، هئیت بلندپایه حکومتی برای پایان دادن به درگیری میان کوچی ها و مردم بهسود به محل رفته و پس از گفتگو با هر دوجانب به یک توافقنامه 6 ماده یی دست یافتند که در یکی از مواد آن چنین ذکر شده بود "هیچ یک از جوانب (کوچی و مردم بهسود) حق تعرض بالای جانب دیگر را نداشته، در صورت تخلف جانب متعرض مورد مجازات جدی قرار خواهد گرفت."

این توافق در حضور هئیت بلندپایه یی حکومتی که در آن کریم خلیلی معاون دوم ریاست جمهوری، لوی درستیز وزارت دفاع ملی و وزیر امور داخله وقت "حنیف اتمر" بود صورت گرفت.

همچنان در ماده 5 فرمان کرزی نیز آمده است که "وزارت هاي دفاع ملي، امور داخله و رياست عمومي امنيت ملي از تطبيق توافقات حاصله، نظارت نموده، در صورت بروز تخلف از جانب يکي از جوانب با متخلفين برخورد جدي و قانوني نمايند ."

پس از این توافق صورت گرفته در سال 1389 و فرمان کرزی، در دو سال متوالی کوچیان هر ساله با رسیدن فصل بهار به بهسود و مردم بهسود حمله کردند و خون مردم بیگناه بهسود را ریختند، در حالی که برطبق توافق رسیده در سال 1389 و فرمان کرزی در همین سال، باید با طرف مهاجم به صورت جدی برخورد صورت گرفته و مجازات شوند، هیچ عملی صورت نگرفت و نمی گیرد.

کمیسیون های بی کاره و بی نتیجه یی که کرزی تشکیل داد و فرمان های عمل ناشده یی که صادر نمود، همه و همه در حال حاضر حکومت حامد کرزی را به یک حکومت مضحکه خاص و عام تبدیل نموده است، طوری که دیگر هیچ کس نه به عملی شدن فرمان های وی باور دارد و نه هم به کمیسیون هایی که تشکیل می دهد و به نتیجه حاصله از این کمیسیون ها باوری وجود دارد.

کوچی هنوز هم تا به دندان مسلح بر بهسود حمله می کند و مردم بیگناه بهسود را کشته و آواره می سازد، در حالیکه وظیفه حکومت حفاظت از اتباعش در قبال تجاوزات "داخلی" و خارجی است اما حکومت افغانستان نه تنها به این وظیفه اش عمل نمی کند بل برای رسیدن به اهدافی که خود در سر دارد، این معضل را بیش از پیش دامن زده و تا اندازه یی هدایت تهاجم کوچی ها بر بهسود نیز از ارگ صورت می گیرد.

• امتیاز دهی حکومت به کوچیان عامل اصلی تداوم حملاتشان به بهسود

از نخستین سالی که بهسود مورد تهاجم گسترده کوچی یا کوچی نماهای طالب قرار گرفت تا اکنون، همه ساله و پس از چندماه چور و چپاول خانه های مردم بهسود، کشتار مردم بیگناه این منطقه و تخریب مزارع بهسودیان، ارگ ریاست جمهوری با روی دست گرفتن اقدامی ضعیف، مشکل را در بهسود به صورت آنی حل می کند.
هر سال، کوچی ها با آغاز فصل بهار مسلحانه بر بهسود هجوم می آورند و علاوه بر تخریب مزارع و علفچرهای این منطقه، دست به جنایت نیز می زنند و در پایان زمانی که فصل سبزه و علف به پایان رسید، کرزی با صدور فرمانی دستور می دهد تا در بدل جبران خساره کوچیان منطقه را ترک کنند.

گرچه هرساله، در فرمان کرزی، پرداخت خساره به هر دو جانب ذکر شده است اما هرساله کوچی هایی که خود مهاجم بوده اند و به جای اینکه مجازات گردند، بخش اعظمی از جبران خساره را از سوی دولت دریافت کرده اند و به مردم بهسود که قربانی اصلی بوده و مورد تهاجم قرار گرفته مقدار کم و بی ارزش جبران خساره و در بسا موارد هیچ جبران خساره یی تعلق نگرفته است.

این امتیاز دهی به کوچیان مهاجم در بهسود، که دلیل آن چیزی جز قوم گرا بودن کرزی و حلقه همراهش در ارگ نیست، باعث شده است تا کوچیان هر سال بیشتر از سال دیگر به بهسود حمله نموده و پس از مدتی با گرفتن آنچه جبران خساره از سوی حکومت می باشد، منطقه را تخلیه نمایند.

روند امتیازدهی به یک قوم از سوی حکومت چیزی تازه یی نبوده و این موضوع در بسا مورد دیگر نیز به صورت واضح دیده شده است اما امتیاز دهی حکومت به کوچیان تحت عنوان "جبران خساره" دلیلی شده بر تهاجم هرساله و هرسال گسترده تر از سال ماقبل این جنایتکاران بر بهسود که هر سال جان ده ها تن از مردم بیگناه و بی دفاع بهسود را می گیرند و صدها خانواده را آواره می نمایند.