پنجاه سالگی انقلاب ضد بارداری و دگرگونی روابط جنسی بین مرد و زن

حال حتا درجایی که ماشین، کفش ومواد شوینده وجود ندارد، مردم قرص ضد بارداری را میشناسند، این دارو درسال 1960 توسط سازمان غذا وداروی ایالات متحده امریکا تصویب شد. درسال 1961 کارخانه داروسازی Schering دراروپا، اولین قرص ضد بار داری موجود را به بازارعرضه کرد وپس ازآن درسال 1971 ایتالیا ماده 553 قانون جزا را که پیشگیری ازبارداری را ممنوع میکرد؛ لغو نمود. هرچند دردهه شصت درامریکا این دارو تنها به خانم های متاهل تجویز میشد ولی بازهم طرفداران آن، امیدواربودند این روش ازدواج را تقویت می بخشد. بیش ازصد ملیون زن درسراسر جهان با گرفتن این قرص های کوچک ولی پرقدرت اما هنوز هم بسیار مورد بحث، روز شانرا شروع میکنند. نظربه آمار سازمان ملل متحد درسال 2007 "716 ملیون زن بین سنین 15 تا 49 سال درجهان از روش های ضد بارداری استفاده میکنند که ازاین میان 60،8 ملیون آنها قرص ضد بارداری را ترجیح میدهند". این وسیله به زن اجازه داده تا از روپوش آشپزخانه خارج شود وباتغییر محیط به محیط دیگری داخل گردد وباید گفت یک پیوند نزدیک بین این دارو وتغییر ساختار خانواده درغرب وجود دارد.

ازسوی دیگر؛ باتوجه به نتایج یکی ازبزرگترین مطالعات انجام شده دراین موضوع؛ زنان که ازاین قرص استفاده میکنند، کمتر احتمال مرگ زودرس به علت بیماری را دارند. بااین حال جای تعجب است که بعضی ها فکر میکنند که شاید خطرات ناشی ازاین قرص به مراتب بالاتر ازمنافع آن باشد. شاید ماهیت طبیعت اینست که هر از آیکون قابل پرستش دروقت وزمان خویش منفور باشد وبعضی چیزهاارزش نمادینی فراتر ازاهمیت واقعی خود داشته باشد.

درکشورهای اسلامی استفاده ازاین دارونظر به سنت ها وباورهای دینی ممنوع است واستفاده کننده گان آن به بی قیدی دراموراخلاقی و جنسی متهم میشوند. پنجاه سال ازانقلاب جنسی وتولد داروی ضد بارداری دردنیا گذشت، ایکاش این انقلاب درافغانستان نیز رخ میداد تاامروز نام کشور ما نخستین کشوردرآسیا ودومین درجهان ازلحاظ مرگ ومیرمادران نمیبود. باید گفت که این انقلاب تنها ثمره اش جلوگیری ازبارداری نیست بلکه زنها را دررفتن بسوی جاده خود کفایی وفعالیت درامور اجتماعی نیزکمک نموده است.

اگر این انقلاب به وقوع نمی پیوست شاید دنیای غرب این قدر پیشرفت نمیکرد، زیرا درآن صورت نیمی ازپیکره ی جامعه همیشه درسکون بود وازسوی دیگر سالانه ملیونها کودک درجهان تولد می یافت که رسیده گی به آنها نیز دشوار مینمود.

درشرایط کنونی که افغانستان یکی ازفقیر ترین کشورهای دنیا به حساب می آید، تولید مثل به حدی زیاد است که اگر به این موضوع توجه نشود با وجود مشکلات دیگری که داریم این مسئله نیز منجر به یک بحران اجتماعی جدی خواهد شد. حال هرزوج افغانستانی حد اقل پنج فرزند دارد، آنهم اگر خانواده به اصطلاح کمی شهری باشد ولی درمناطق دورافتاده حتا زوج های هستند که 15 فرزند دارند وهنوز هم امید وارند فرزند دیگری داشته باشند. به همین دلیل است که بیش ازهفتاد هزار کودک درافغانستان به کارهای شاقه گذارده میشوند ومجبورند نان آور خانواده باشند. این نسل ازهمه حقوق وامتیازات کودکی خویش محروم اند وهنگامی که بزرگ میشوند نیز نظربه مشکلات وزجرهای که درکودکی کشیده اند همه دارای اختلالات وافسردگی های روانی هستند ونمیتوانند برخوردهای اجتماعی سالم داشته باشند. افغانستان از لحاظ مرگ ومیر مادران نخستین کشور در آسیا و دو مین کشور در جهان است وهرسال یک هزار شش صد مادر هنگام زایمان درکشور جان میدهند. علت این مرگ ومیر هم واضح وروشن است؛ زایمانهای بدون وقفه، نبود خدمات عاجل ولادی، نداشتن دسترسی به خدمات بهداشتی وکارمندان صحی، فقر وبیچارگی. اکثر دختران پیش ازرسیدن به سن 15 سالگی فروخته میشوند وبعد وقتی به خانه صاحب رفتند، تنها وظیفه اش تولید مثل است. نظربه سنت های قبیلوی وقرون وسطایی هرزنی که درسال اول ازدواجش بچه دار نشود مایه خجالتی خانواده شوهر میگردد. همه خانواده ها فقط بچه میخواهند بدون اینکه فکر کنند، آیا میتوانند به خواستها ونیازهای بچه رسیدگی کنند. اگر یک زن ده تا دختر هم داشته باشد بازهم مجبور است حامله شود وامیدوارباشد که اینبار بچه (پسر) به دنیا خواهد آورد وگرنه روزگارش را درتاریکی میبیند. خوب است به این معضل توجه صورت بگیرد وطریقه پیش گیری ازحاملگی توسط وزارت سمبولیک زنان، وزارت صحت عامه وآموزش وپرورش حداقل به مردم آموزش داده شود تا ازیک طرف ازمرگ ومیرزنان که نظربه آمار وزارت صحت عامه" در هر 30 دقيقه يك خانم است" کاسته شود وهم ازنقض حقوق طفل درکشور جلوگیری به عمل آید.

منابع:

هفته نامه انترنیشنل چاپ ایتالیا ماه مه 2010

سازمان ملل متحد : گزارش سال 2009