به تاراج رفتن خیمه "سیمین"

سیمین بارکزی که قبلاً به عنوان برنده درانتخابات پارلمانی رژیم تحت اشغال کابل اعلام گردیده بود، بعد از رانده شدن از پارلمان به اعتصاب غذا دست زده بود. سه شب پیش پولیس به اصطلاح ملی رژیم کرزی با هجوم به خیمه گاه این خانم وی را به مکان ظاهراً نا معلوم منتقل نموده است تا نگذارد در پیش چشم صدها خبرنگار و حامیانش بمیرد.
اعتصاب غذایی این خانم امروز 14 اگست 2011 به چهاردهمین روز میرسید. از اینکه او هیچ مایعاتی را نمی نوشید، حالش در روزهای اخیر خیلی بد شده بود. به احتمال زیاد در صورتیکه به خواستهای این خانم پاسخ مثبت داده شود – که این احتمال خیلی کم میباشد – قادر نخواهد بود تا مثل گذشته به عنوان یک فرد صحت مند به کار های مزدوری خویش ادامه دهد
سیمین بارکزی در اثر سگ جنگی های درونی نظام مزدور کابل ابتدا در انتخابات پر از تقلب پارلمانی در18 سپتامبر2010 به عنوان نماینده ولایت هرات در پارلمان برنده اعلام کردید. به تعقیب کشاکشهای درونی سازمان های برگزاری انتخابات، نظارت برانتخابات و سمع شکایات انتخاباتی، سیمین بارکزی متهم به تقلب گردیده و ردصلاحیت گردید که در نهایت از پارلمان به زور رانده شد.
بسیاری کسانیکه درپارلمان راه نیافتند به نتیجه انتخابات اعتراض نموده وخواهان برگزاری دوباره انتخابات یا بازبینی نتایج انتخابات شدند.
انتخابات پارلمانی سال 2010 مانند سایر انتخابات نمایشی و تقلبی رژیم در یک سده گذشته به وسیله کمک های مالی اشغالگران امریکایی و شریکایی اروپایی اش برگزار گردیده بود. مراحل آمادگی و بعد برگزاری انتخابات را غربی ها با طمطراق خاصی به خورد شهروندان غربی میدادند و همواره از دموکراتیک بودن این انتخابات در مقایسه با انتخابات که سابق درین کشور برگزار گردیده بود و انتخابات کشورهای دیگر نظیر ایران، دم میزدند. غوغای تقلب در روز انتخابات و روزهای بعد از آن آبروی این اشغالگران را درکشورهای خودی برد و کسی پیدا نشد که دیگر ازانتخابات توام با تقلب در افغانستان سخن نگوید. اشغالگران بعد از اعلام نتایج انتخابات دیگر حاضر نبودند تا برای برگزاری دوباره چنین انتخابات مفتضحانه کمک مالی نمایند.
مشکل دیگر در زمان برگزاری انتخابات عدم موجودیت امنیت بود که درآن روزها برای انتخابات مانع ایجادمیکرد. درروزهای انتخابات 18 ولایت کاملاٌ نا امن بود و در 10 ولایت دیگر می شد فقط درجاهای که امنیت نسبی حاکم بود، مبارزه انتخاباتی براه بیاندازند.
مساله که بیشترکرزی و قصر نشینان کابل را دلگیر کرده بود، عدم اطمینان از نتیجه رضایت بخش آنان از این انتخابات وانتخابات بعدی بود. در این انتخابات حامیان کرزی بیشترین شکست را خورده بودند و کرزی امید وار نبود تا در دور بعدی انتخابات نتیجه رضایت بخش بدست آورد.
لذا نبود امنیت، امکانات مالی و عدم اطمینان از نتیجه دلخواه رقیبان درون رژیم دلایلی بودند تا مانع برگزاری دوباره انتخابات نمایشی پارلمانی گردد.
گزینش دیگر رژیم در باره اعتراضات نمایندگان بازبینی نتایج انتخابات بود. کرزی بدین منظور دادگاه ویژه را ترتیب داده و این دادگاه توانست 62 تن از کسانی را که می خواست در پارلمان حضورداشته باشند، برنده اعلام نماید. اگرچند این تصمیم دادگاه امید را به دل حامیان کرزی زنده کرده بود، ولی بدون تایید کمیسیون انتخابات راه یافتن آنان به پارلمان ممکن نبود. این کمیسیون تحت فشار رژیم دست نشانده خارجی درکابل و اشغالگران مجبور به بازبینی مجدد دوسیه های انتخاباتی این 62 تن گردید. این کمیسیون به ظاهر مستقل 9 نفر از جمله 62 تن را برنده اعلام کرده و دوسیه نتیجه انتخابات را بست تا بتواند به سگ جنگی های درونی رژیم دست نشانده پایان دهد. سیمین بارکزی یکی از جمله کسان و نگون بختی بود که در این بازبینی نتیجه انتخابات، بازنده اعلام شد و به جایش کسی دیگر به پارلمان راه یافت.
سیمین بارکزی چاره نداشت جز تن دادن به تصمیم دادگاه و کمیسیون انتخاباتی یا مبارزه بر علیه این تصمیم به گفته خودش نا عادلانه.
اگر چند برای معترضان نتایج انتخاباتی و بویژه همین خانم بارکزی چوکی های کلیدی از وزارت گرفته تا مقام ولایت و سفارت پیشنهاد شده بود، اما وی بدان قتاعت نکرد.
از اینکه او خودش هم یکی از حامیان و طرفداران نیروهای اشغالگر در کشور بود، امید وار بود با آغاز اعتصاب غذایی باداران خارجی وی و کرزی بدادش رسیده و چوکی اش را در پارلمان بدست خواهد آورد. اما برعکس تصور او اشغالگران نشان دادند تا به مهره مزدوری چون بارکزی ضرورتی ندارند، زیرا درین کشور بحدی کافی وطن فروش موجود میباشد.
درروزهای قبل از دست یازیدن به اعتصاب غدا ممکن خانم بارکزی با سفارت های کشورهای خارجی و یا نمایندگی های ناتو و سازمان ملل در مورد تصمیم اعتصاب غذایی اش مشورت کرده باشد. در صورت که آنان به وی چراغ سبز نشان داده باشد، عدم تمایل آنان به دخالت به معنی زیر پا گذاشتن قول و قرارهای آنان باشد. این موضوع می تواند دلیل دیگر بر بی مهری خارجیان از بعضی عناصر شامل در زد و بند های درونی رژیم باشد.
دلیل دیگر که به واژگونی بخت بارکزی کمک کرد، ممکن ارتباط وی با ایران بوده باشد، او ده سال قبل درایران بسر می برده، ممکن در سالیان قبل هم با سفارت و هم با سایر مراکز اطلاعاتی و فرهنگی ایران ارتباط داشته بوده است. این موضوع می تواند وی را برای امریکائیان و اروپایی های که شبانه روز به فکر ضربه زدن به رژیم ایران است، به یک عنصر بی ارزش چاکر ایران تبدیل کرده باشد. بدین لحاظ ممکن است که وی مورد رأفت و مروت اشغالگران امریکایی و اروپایی قرارنگرفته باشد.
از جانب دیگر به علاوه خانم بارکزی هشت نفر دیگر نیز در بازبینی پرونده انتخاباتی توسط کمیسیون انتخابات بازنده اعلام گردیده و متهم به تقلب گردیدند. خانم بارکزی ممکن روی این هشت نفر حساب کرده بود که شاید درمبارزه اعتصاب غذایی اش سهم بگیرند. حداقل امید وار بود که پس از نمایان شدن؛ افق پیروزی یا دخالت حامیان و رئیسان بین المللی اش اینها ترغیب و تشویق به سهمگیری در این اعتصاب غذایی شوند. که نتیجه آن صرفاً خوش باوری بیش نبود. نمایندگان که در پارلمان اند و کسانی که بازنده اعلام شده اند، سگ سگ ها شده اند و هیچ موضع مشترکی جز چور و چپاول و رشوت خوری و نوکری بیگانگان با هم دیگر ندارند، بدین لحاظ زمانی که تحت فشار قرار گیرند، همدیگر را یا گاز میگیرند و یا درحین خوردن لاشه های مرده، دندان.
آنچه اتفاق افتاد، به نوبه خود کاری نیکی بود. از یگ جانب این حادثه نشان میدهد که واقعیت ها را در یک کشور تحت اشغال تنها با زور می توان تغیر داد و از جانب دیگر نشان میدهد که نه اشغالگران و نه رژیم دست نشانده به این خواست ها ولو هرچه عادلانه و انسانی هم باشد، بصورت صلح آمیز گوش فرا نمیدهند. بدون انقلاب کردن و بدون بیرون راندن اشغالگران و مزدوران افغانستانی اش نمی توان از انسانیت و عدالت حرف زد. بدون مبارزه رهبری شده و متداوم و قهری رسیدن به عدالت یک سرآب است.