عوامل نفوذی طالبان در دستگاههای امنیتی، چالش پایان ناپذیر امنیت در کشور

در طول تقریبا ده روز سه حادثه مهم و خونین رخ داده که تعجب همگان را برانگیخته است، نفوذ عوامل طالبان در داخل وزارت دفاع به قصد ترور وزرای دفاع افغانستان و فرانسه، فرار حدود 500 نفر از زندان قندهار وحمله به کادر آموزشی نیروهای خارجی در بخش نظامی میدان هوایی کابل دانه درشت های این تحولات خونین امنیتی در چند روز اخیر است. هرچند تحولاتی از قبیل راکت باران کابل، چندین انفجار در جلال آباد و قندهار و در گیری در داخل قول اردوی اتل قندهار و به آتش کشیده شدن کاروان اکمالاتی ناتو در ولایت های غزنی و قندهار و در اختیار داشتن یکی دو ولسوالی های ولایت نورستان و در حال سقوط بودن دو ولسوالی دیگر در ولایت کنر توسط طالبان و حتی اعالام آغاز عملیاتی به نام«بدر» توسط طالبان و... حوادث از طبیعی تحولات افغانستان به شمار می رود، اما آنچه سئوال بزرگ را به وجود می آورد این است که چرا عوامل طالبان تا این اندازه در دستگاه هایی دولتی نفوذ کرده اند؟

انتظار می رفت با رسوایی امنیتی که در زندان قندهار به وجود آمده بود، نیروهای امنیتی کشور باید هوشیار می بودند و جلو هرگونه نفوذ طالبان را می گرفتند، اماطولی نکشید که در فاصله سه روز از حادثه زندان قندهار، یکی دیگر از عوامل نفوذی طالبان در قسمت نظامی میدان هوایی کابل نفوذ کرد و در یک درگیری ده نفر که 9نفر آنان از نظامیان خارجی بودند که برای آموزش نیروهای پولیس و اردوی ملی به افغانستان آمده بودند، کشته شدند.

ظاهرا مسئولین و نیروهای امنیتی هنوز بعد از حادثه قندهار در خواب غفلت به سر می برند برای توجیهی غفلت شان اعلام کردند که این در گیری به دلیل مشاجرات لفظی یک پیلوت افغان با نیروهای خارجی رخ داده است. سئوال این است اگر این ادعا حقیقت داشته باشد، این سئوال را باید نیروهای امنیتی پاسخ بدهند که یک پیلوت چگونه می تواند 10 نفر را در یک درگیری از پای در آورد، در حالی اسلحه ای که همراه یک پیلوت است، فقط یک تفنگچه است که هفت گلوله بیشتر ندارد. طبیعی است که با یک تفنچه نمی شود 10 نفر را از پای درآورد، مگر این که از قبل با تجهیزات کامل و آمادگی های قبلی تواسط عوامل نفوذی وارد منطقه در گیری شده باشد.

هرچند در آغاز آمار دقیق کشته شدگان اعلام نگردید، اما ناتو در آخرین بيانيه خود اعلام کردند كه در جريان اين رويداد 9 نفرخارجی كشته شده اند كه 8 نفر سرباز و يك تن دیگر از نيروهاي غيرنظامي ناتو بوده است.

ظاهرا گفته های سخنگوی طالبان در این زمینه بیشتر با حقیقت نزدیک است، زیرا ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان به رسانه ها گفته است که شخصی به نام عزیزالله باشنده ارزان قیمت شهر کابل که از عوامل نفوذی طالبان بوده و ملبس با یونیفورم نظامی و با داشتن مقدار زیادی مواد انفجاری، داخل قرارگاه قول اردوی هوایی شده است. او ادعا کرده است که این فرد با همکاری افرادی دیگری که در آنجا مشغول انجام وظایف شان بوده اند( از مسئولین امنیتی داخل اردوی ملی ) به داخل میدان هوایی نظامی کابل هدایت شده و توانسته است 9 نظامی خارجی را بکشد و خود نیز کشته شده است.

اگر این اظهارات درست باشد که درست هم هست، این حادثه نیز همان روایت تکراری است که در وزارت دفاع و زندان قندهار و جاهایی دیگر رخ داده است و عوامل نفوذی طالبان به اندازه ای در دستگاه امنیتی کشور رخنه کرده اند که به راحتی از شدید ترین و دقیق ترین بازرسی ها با تجهیزات کامل مواد انفجاری و انتحاری و اسلحه عبور می کنند و چنین حوادث خونینی را به وجود می آورند.

سئوال اساسی این است که چرا مسئولین امنیتی در برابر این گونه حوادث به مردم پاسخ نمی گویند و چرا در برابر این گونه غفلت ها توبیخ و بازخواست نمی گردند؟

به راستی چه تفاوتی است با حمله طالبان به خیمه جرگه مشورتی صلح در سال گذشته با این حوادث؟

در آن حادثه که فقط یک نفر توسط فیرهای راکتی بالای خیمه جرگه مشورتی صلح کشته شد، اما به دلیل این غفلت و ناتوانی های امنیتی هم امرالله صالح رئیس امنیت ملی و هم حنیف اتمر وزیر داخله توسط اقای کرزی برکنار گردیدند، اما در حمله داخل وزارت دفاع چند نفر کشته شدند و حثیت وزارت دفاع نزد جامعه جهانی و رسانه های خارجی به تمسخر گرفته شد و حدود 500 طالب که 110 نفر شان از فرماندهان طالبان بودند از قندهار فرار کردند و بیش از ده نفر که اکثر آنها آموزگاران خارجی نیروهای مسلح بودند در میدان هوایی کابل کشته شدند، آیا اکنون زمان آن نرسیده است که نمایندگان شورای ملی و رئیس جمهور از مسئولین امنیتی بازخواست نمایند که این گونه درامه های خونین چرا رخ می دهد و برخلاف ادعاهای آنان چرا تا این اندازه عومل طالبان در دستگاه امنیتی کشور نفوذ کرده اند؟

اساسا چه تفاوتی میان این حوادث و حمله طالبان بالای جرگه مشورتی صلح است که در آن حادثه دو مسئول امنیتی برکنار می شوند، اما در حوادث خونین چند روز اخیر هیچ مسئولی پاسخ گو نیست و هیچ غرق خجالتی هم از پیشانی مبارک شان جاری نمی شود.

جالب این است که نیروهای داخلی و خارجی پیش از فرارزندانیان طالبان از زندان قندهار ادعا داشتند که طی عملیاتی که در ولایت قندهار انجام داده اند، بخش های وسیع این ولایت را و بخصوص اطراف شهر قندهار را از وجود طالبان پاک کرده اند. اما اگر این موضوع صحت داشته باشد، چگونه است که موترهای گروه طالبان در فاصله 320 متری زندان آمده و زندانیان فراری را سوار کرده باخود می برند و هیچ نیروی امنیتی هم مانع آنان نمی شوند؟
به هرحال به نظر می رسد که وضعیت امنیتی طی دو هفته اخیر به بحران تبدیل گردیده است، طوری که امروز کسی نمی تواند حتی به خود نیروهای امنیتی اعتماد نماید و اگر بازهم چند عملیات نفوذی دیگر توسط طالبان در استقرارگاههای نیروهای انجام شود، باید قبل از آن که به فکر انجام عملیات منظم علیه طالبان بود، باید مبارزه جدی را علیه نیروهای نفوذی طالبان در دستگاههای امنیتی انجام داد، زیرا در غیر این صورت نه مبارزه با تررویسم و افراطی گری پیشرفتی دارد و نه نیروهای مسلح کشور توانایی لازم را برای دفاع از وظایف امنیتی پیدا می توانند. زیرا یکی از چالش های پیشرو کشتن مربیان خارجی در داخل نیروهای مسلح است.

سال گذشته چندین مربی خارجی هنگام انجام وظایف آموزشی کشته شدند وامسال حادثه میدان هوایی کابل باز دیگر این نگرانی را تشدید کرده است.

براین اساس نیروهای امنیتی ناتو و نیز دولت افغانستان باید تجدید نظر جدی برای جلوگیری از نفوذ عوامل طالبان بکنند و راهکارهای علمی و عملی را برای برون رفت از این چالش روی دست گیرند و نگذارند که چنین حوادث خونینی باز هم هرروز و هرماه و هرسال تکرار گردد.