دوزخیان زمین متحد شوید!!!

روزجهانی کارگرسالها است که درافغانستان درشرایط برگزار و تجلیل می شود که ازحقوق کارگرو قوانین کاروبسیاری ازموارد ضروری برای توجه به خواسته های حداقلی کارگران دراین کشورخبری نیست.

شعار بسیاری ازکاندیدان ریاست جمهوری درزمان انتخابات، درکنار توجه به تامین امنیت، مساعد نمودن زمینه کار و امرار معاش برای جوانان و کارگران بود که متاسفانه درتمام این ده سال به جای پیشرفت درهر دو زمینه، وضعیت بدتراز قبل گردیده و درشرایط فعلی میزان بیکاری درافغانستان نسبت به سالهای قبل در صدی بالای را نشان می دهد.

توقع نا بجا می بود اگرما ازدولت مردان کنونی که تا گلو درتجارت مواد مخدر واثارتاریخی و غضب زمین های مردم بیگناه و بی پناه وهزاران نوع فساد دیگرغرق اند چشم داشت شرایط بهتری را می داشتیم . اما باید قبول نماییم که ما همان مردمی استیم که دراین دودورانتخابات ریاست جمهوری و دوانتخابات پارلمان شرکت کردیم و چنین اشخاصی را برای نمایندگی و اداره امور انتخاب کردیم و رای دادیم. افرادی که نان ازدسترخوان ملت خوردند و برای مردم جز مدفوع چیزی دیگری نداشتند و نخواهند داشت.و یا شادی های سرسپیدی که قبای خداوندی پوشیده اند و هر روز ملیون ها دالر از پول این مردم را پیشکش حرامزاده های می کنند که انفجار تیرکش بمب های شان ده ها تن از هموطنان مارا سیاه پوش می کند.

فقر، فحشا، اعتیاد به مواد مخدر، دزدی و ناامنی، آدم ربایی و مهاجرت هر روز در کشور بیشتر از قبل بیداد می کند ونتیجه کمک های کشورهای خارجی و در امد های داخلی افغانستان چاق تر شدن هر چی بیشتر تعداد انگشت شماری است که در راس قدرت نشسته و با سرنوشت مردم معامله می کنند. در چنین شرایطی به خاطر نبودن یک نیروی منسجم ملی و جایگزین اگر اعتراضی هم صورت بگیرد آب پاشیدن به اسیاب طالبان خواهد بود.

درد ها و وضعیت کارگران درافغانستان حرفهای زیادی برای گفتن دارد اما آنچه موجب شد این نوشته را اغاز کنم چیز دیگری بود.

چند سال قبل وقتی درصنف ششم مکتب درس می خواندم و برای اولین باردرمورد اول ماه مه "روز جهانی کارگر" وسرود انترناسیونال ازدوستی که شاید 15 سال از من بزرگتر بود وعلاقه به فعالیت های سیاسی داشت ، شنیدم با خودم تصور می کردم که حتما این روزهم ازهمان روزهای به اصطلاح ساخته شده روس ها و انقلاب کبیراکتوبراست. دلیل آن هم سخنان ملا صاحب مسجد ما بود که بعد ازمکتب، درمسجد روزم را سیاه می کردم. اما بعد ازمدت کمی متوجه شدم که این روزبا انقلاب در روسیه اصلا ربطی ندارد و قبل ازانقلاب اکتوبرهم یک روز شناخته شده تاریخی بوده که در فردای انقلاب رسمی تر شده است.

سروده انترناسیونال در اصل فرانسوی و اثر اوژن بوتیه است که در سال 1871 میلادی بعد از شکست خونین ماه مه سرود. ازاین شاعردو مجموعه شعر دیگر نیز به نام "ترانه های انقلاب" نشر شده واین شاعرتوانا درسال 1887 وسه سال بعد از نشر دومین مجموعه شعرش درتنگدستی وفقر شدیدی در پاریس وفات کرد.

سرود انترناسیونال به زبان های مختلف دنیا ترجمه شده و نحستین بار به زبان فارسی توسط ابولقاسم لاهوتی ترجمه شده است که ترجمه آن چنین است:

برخیز، ای داغ لعنت‌خورده،

دنیای فقروبندگی!

جوشیده خاطر ما را برده

به جنگ مرگ و زندگی.

باید ار ریشه براندازیم

کهنه جهان جور و بند،

آنگه نوین جهانی سازیم،

هیچ‌بودگان هر جیز گردند.

روز قطعی جدال است،

آخرین رزم ما.

انترناسیونال است

نجات انسانها.

بر ما نبخشد فتح و شادی

خدا، نه شاه، نه قهرمان.

با دست خود گیریم آزادی

در پیکارهای بی‌امان.

تا ظلم را از عالم بروبیم،

نعمت خود آریم به‌دست،

دمیم آتش را و بکوبیم

تا وقتی که آهن گرم است.

روز قطعی جدال است،

آخرین رزم ما.

انترناسیونال است

نجات انسانها.

تنها ما تودۀ جهانی،

اردوی بی‌شمار کار،

داریم حقوق جهانبانی،

نه که خونخواران غدار.

غرد وقتی رعد مرگ‌آور

بر رهزنان و دژخیمان،

در ابن عالم بر ما سراسر

تابد خورشید نورافشان.

روز قطعی جدال است،

آخرین رزم ما.

انترناسیونال است

نجات انسانها.

البته این سرود توسط اشخاص دیگری و از جمله احمد شاملو نیزاززبان فرانسوی ترجمه شده که چنین است:

برخیزید، دوزخیان زمین!

برخیزید، زنجیریان گرسنگی!

عقل از دهانۀ آتشفشان خویش تندر وار می‌غرد

اینک! فورانِ نهائی‌ست این.

بساط گذشته بروبیم،

به‌پا خیزید! خیل بردگان، به‌پا خیزید!

جهان از بنیاد دیگرگون می‌شود

هیچیم کنون، «همه» گردیم!

نبرد نهائی‌ست این.

به‌هم گرد آئیم
و فردا «بین‌الملل»

طریق بشری خواهد شد.

رهانندۀ برتری درکارنیست،

نه آسمان، نه قیصر، نه خطیب.

خود به رهائی خویش برخیزیم، ای تولید گران!

رستگاری مشترک را برپا داریم!

تا راهزن، آنچه را که ربوده رها کند،
تا روح از بند رهائی یابد،

خود به کورۀ خویش بردمیم

و آهن را گرماگرم بکوبیم!

نبرد نهائی‌ست این.

به‌هم گرد آئیم

و فردا «بین‌الملل»

طریق بشری خواهد شد.

کارگران، برزگران

فرقۀ عظیم زحمتکشانیم ما

جهان جز از آن آدمیان نیست

مسکن بی‌مصرفان جای دیگری است.

تا کی از شیرۀ جان ما بنوشند؟

اما، امروز و فردا،

چندان که غرابان و کرکسان نابود شوند

آفتاب، جاودانه خواهد درخشید.

نبرد نهائی‌ست این.

به‌هم گرد آئیم

و فردا «بین‌الملل»

طریق بشری خواهد شد.

دراخیر روزجهانی کارگر را به کارگران زحمتکش کشور تبریک می گویم!

روز جهانی کارگر را به گندم کاران کشورم تبریک می گویم!

روزجهانی کارگر را ازطرف آقای کرزی وبرادران جهادی به برادران زحمتکش خشخاش کار تبریک می گویم!

پی نوشت:

1-دیوان ابوالقاسم لاهوتی، ادارۀ نشریات به زبان‌های خارجی مسکو،
تاریخ انتشار 1975/1/15، صفحۀ 413 تا 415]

2-شماره 33 «کتاب جمعه» [ویژه‌نامۀ روز اول ماه مه]، به تاریخ 11 اردیبهشت ماه سال 1359 خورشیدی

3- http://www.sarbedaran.org/mozu...