زندان قندهار، نیشخندی تلخ برای عملیات های گنگستری

فرار حدود 500 زندانی از یک زندان آنهم در شدید ترین شرایط امنیتی، انسان را به یاد فیلم های گنگستری امریکا می اندازد، بخصوص سریال فرار از زندان که کارهای غیر قابل باور را برای رهایی از زندان انجام می دهند، اما سر انجام موفق نمی شوند، حتی در فیلم های گنگستری فرار از زندان شاید 10 درصد از زندانیان ماجرا جو می توانند موفق به فرار می شوند، انهم فرار به صورت فردی؛ نه به صورت جمعی. اما برخلاف باورهای غیر ممکنی که این فیلم ها در ذهن انسان تداعی می کند، در افغانستان این گونه فیلم نامه ها و درامه ها به راحتی به واقعیت تبدیل می شود و غیر ممکن ها و غیر واقعی ها به راحتی به حقیقت و واقعیت تبدیل می گردد، آنهم نه فرار چند نفر بلکه فرار نزدیک به 500 نفر از مسیر یک تونل، آنهم طوری که حتی یک پاسبان از خالی شدن زندان خبر دار نمی شوند و چنان خیال ها آسوده است که حتی زحمت خبر رسانی و اطلاع دهی را هم خود طالبان می کشند و مسئولین و پاسبابان زندان بجای آن که از مخابره و یا پیره داران اطراف زندان خبر فرار را در یافت کنند، از طریق تلویزیون و رادیو به سمع شان می رسند. براساس گفته سخنگوی طالبان، این گروه از ساعت 11 شب عملیات فرار خود را شروع نموده تا ساعت 3 صبح روز دوشنبه 5 ثور ادامه پیدا می کند. در طول 4 ساعت نزدیک 500 نفر از زندان خارج می شوند، اما یک نفر از نیروهای امنیتی خبردار نمی شوند.

به نظر این قلم زندان قندهار را باید جزء شاهکارهای جهان از نوع گنگستری ومافیایی آن، قلمدا کرد، زیرا تاکنون دیده نشده است که از یک زندان توسط یک تونل 500 زندانی بگریزد، اما هیچ پاسبانی در طول چند ساعت باخبر نشود که زندان خالی از زندانیان شده است و هیچ مسئولی هم خم به ابرو نیاورد و مسئولیت را به دوش نگیرد. جالب است براساس گفته خود طالبان و مشاهدات مسئولین امنیتی این تونل در طول320 متر به اندازه ای وسیع و گشاد بوده که هنگام فرار نیازی به خم شدن نبوده، زیرا طالبان فکر همه چیز را کرده بودند، چون در میان زندانیان طالبان تعدادی زخمی و کهن سال بودند و برای ان که آنان نیز بتوانند پا به فرار بگذارند، تونل را تا می توانستند وسیع و گشاد حفر نمایند، جالب تر از همه این که طالبان به خاطر این که ضرر نکنند، خاکی که از تونل خارج می کرده، آن را بار موتر می کرده و در شهر قندهار به فروش می رسانده اند و نیروهای امنیتی داخل و اطراف زندان هرگز این سئوال به ذهن شان نرسیده است که در فاصله 320 متری زندان این همه خاک تازه از کجا پیدا شده و چرا و چگونه بار موترهای باری می شود؟

نکته ای که بازهم بسیار جالب به نظر می رسد این است که مسئولین ولایت قندهار در مصاحبه های شان هم با سخنگوی طالبان هم نظر است، سخنگوی طالبان گفته بود که عملیات فرار 4 ساعت طول کشید، مسئولین ولایت قندهار نیز تایید کرده اند که عملیات فرار طالبان 4 ساعت طول کشیده است، سخنگوی طالبان گفته است که عملیات حفر تونل 4 ماه به طول انجامیده است، آنها نیز تایید کرده و حتی گفته اند که خاک حفر شده تونل به فروش می رسیده است، اما بجای این همه اطلاع رسانی مشترک، هیچ پاسخی در این زمینه وجوندارد و ند اده اند که در طول این 4 ماه هیچ گوشی سروصدای حفر تونل را نشنید و هیچ چشمی فعالیت های آنها را ندید و هیچ هوشی و ذهنی و عقلی درک نتوانست که طالبان در اطراف زندان تحرکاتی دارند؟

در حالی زندان قندهار آشوب زده ترین و خشن ترین زندان افغانستان به شمار می اید، این زندان فقط یک بار حادثه را تجربه نکرده است، طی ده سال گذشته بارها مورد حملات تروریستی قرار گرفته است، جلو زندان بارها شاهد حملات انتحاری بوده است و در کنار این تحول یکی از حملات خونین گنگستری دیگر دو سال پیش در همین زندان اتفاق افتاده است، در14 جون سال 2008حدود 40 مرد مسلح طالبان دروازه ورودی زندان قندهار را منفجر کردند و پس از کشتن نگهبانان زندان، وارد سلول های زندان گردیدند و زندانیان خود را آزاد کرد. طالبان با تجهيزات کامل به صورت علني در شهري كه پر از نيروهاي امنيتي داخلی و خارجی بود، آزادانه با موترهاي شان وارد شهر قندهار گردیدند و به سوي زندان قندهار مارش كردند و هيچ نيرويي مانع ورد آنان به شهر نشد و آنان با خيال راحت در وازه زندان را با موتري كه مملو از مواد منفجرا بود؛ درهم شكستند و نگهباناني را كه از همه جا بيخبربودند كشتند و با خيال راحت وارد زندان شدند و حدود يك هزار زنداني را از زندان قندهار آزاد ساختند که از جمع آنان بیش از 400 نفر آنان از افراد طالبان بودند.

به راستی این حادثه را برای مسئولین زندان قندهار یک درس و تجربه تلخ نبود که بازهم چنان در خواب غفلت فرو بروند که طی 4 ماه هر روز چندین موتر باربری از نزدیکی زندان خاک تازه بار کند و علنان به شهر برده بفروشند، هیچ نیروی امنیتی شک نکنند؟

در دوسال پیش نیز زندانیان طالبان با موترهایی که طالبان از قبل آماده کرده بودند، تا زندانیان فرار کنند، آن زمان شاید قابل توجیه بود که چون نگهبانان زندان در حملات طالبان کشته شده بودند، نمی توانستند جلو موترهای پر از زندانیان طالبان را بگیرند، اما آنان چه توجیهی دارند، که چندین موتر آنهم در نیمه شب که در شهر قیود شدید شب گردی وجود دارد، 475 زندانی فراری طالب را در فاصله 320 متری زندان سوار کنند، اما نگهبانان و مسئولین زندان هرگز باخبر نشوند؟.

به نظر این قلم طالبان نسبت به نگهبانان زندان خیلی لطف کردند که آنان را زنده گذاشتند، زیرا براساس گفته سخن گوی طالبان 25 طالب انتحاری با جلیقه های انفجاری و مین های پرقدرت از مسیر همین تونل وارد زندان شده بودند تا اگر لازم شد با نیروهای امنیتی زندان در گیر شوند تا با استفاده از این فرصت زندانیان فرار کنند، اما نیروهای امنیتی چنان در خواب بودند که هیچ تحرکی را متوجه نشدند، براساس گفته خود طالبان، در داخل زندان همه افراد زندانی طالبان از طرح فرار با خبر نبودند، چند تن از طالبانی که از مسیر تونل وارد زندان شده بودند، به تک تک سلول ها رفته زندانیان طالب را گفته اند که فرار کنند، در حالی که هم همه ها و فریاد های این افراد را در داخل سلول ها زندانیان طالبان شنیده اند، اما گوش هیچ نیروی امنیتی و محافظ زندانی، این همه سروصدا را نشیده اند!.

به هرحال فرار 500 زندانی طالب از قندهار بیشتر به یک طنز تلخ می ماند، تا یک واقعیت، اما متاسفانه باید پذیرفت که در کشورما بسیار اتفاق اقتاده است طنزهای تلخ و اکشن های گنگستری تخیلی به راحتی به واقعیت تبدیل می شود.