فرار از مسؤولیت

ازقدیم الایام ضرب المثلی است که گفته اند: انسان هرجای که زنده گی میکند باید برای پاک نگهداشتن محل زیست خویش کوشا باشد. البته پاکی ونظافت تنها شامل اشیای فزیکی نگردیده بلکه پاکی معنوی را نیز دربرمیگیرد. پاکی دراخلاق وآداب اجتماعی پاکی درعملکردهای سیاسی ، پاکی درخدمت نمودن بمردم همهء اینها فضایل انسانی شمرده میشوند. اما متأسفانه درکشورما افغانستان نظافت وطهارت به مفهوم ملائی وقدیمی آن درنزد افراد واشخاص به همان تعبیر کلاسیک ومحدود آن ذهن نشین گردیده است وبرای تفهیم وعصری سازی این مفهوم کاری صورت نگرفته وبه پندار من زمان میخواهد تا تعدادی را قانع ساخت که طهارت بدن با طهارت معنوی پیوند وارتباط ناگسستنی دارد.

همچنان خدمت وخدمت گزاری به مردم نیز مقوله های اند که در ذهن بعضی ها غلط تعبیر شده است. زیرا بسیاریها به این فکر اند که اگر دررآس هرم قدرت سیاسی قرار نداشته باشی تو هیچ خدمتی به مردم وملت خویش کرده نمی توانی. درحقیقت میتوان گفت که همین برداشتهای نادرست ازمقوله های خدمت گذاری وانتباهات غلط از مسؤولیت وتعهد اخلاقی دربرابر ملت ومردم سبب رنج ها وفلاکت ها ومصیبتهای امروزی جامعهء ما در داخل وخارج گردیده وهرکسی در پی آن است تا با کشتن وقلع وقمع کردن دیگران بقدرت سیاسی دست یابد وبعد به مردم خدمت کند.

آقای حبیب الله غمخور نیز ازافرادی اند که میخواهند به قوم وملیت وزبان خویش خدمت کنند اما راه خدمت گذاری را گم کرده اند. آقای غمخور هنوز درهوای دهه های هشتاد میلادی زنده گی میکنند زمانیکه بعدازهر چندماهی یک کودتا بوسیلهء چند افسر خلقی وحمایت وپشتیبانی استخبارات نظامی شوروی سابق صورت میگرفت ویک رژیم پشتونی به رژیم دیگر تعویض میشد. آقای غمخور، قبل ازآنکه غم مشکلات محیطی محل بود وباش خودرا بخورد بیشتر دغدغهء وکلای بازندهء ولایت غزنی وی را آزار میدهد. آقای غمخورراه خدمتگزاری را با راه فاشیسم قبیله گرایانه و نفاق افگنی وترویج فرهنگ قبیله سالار به اشتباه گرفته اند. آقای حبیب الله غمخور، ازوقتی که به سوید آمده اند با نوشتن مقاله های دنباله دار حتی خواننده های پشتو زبان را دل تنگ کرده ومسؤولان سایتها نیز ازپرگویی های تکراری آقای حبیب الله غمخوربجان آمده اند.

کسیکه درسویدن زنده گی دارد تمام ماحولش را جنایت وتجاوزجنسی فراگرفته اما وی بدون توجه بحالت زار خویش نوک قلم را متوجه آوردن اصلاحات در افغانستانی ساخته است که دربربادی وتباه شدن آن اگر شخص خودش ، نقش عمده نداشته باشد بدون شک رفقای همرزمش که داشته اند. چون ازهمرزمان ایشان سخن بمیان آمد بد نیست که درینجا ازیک نویسنده مخالف آقای غمخور بنام امان الله نیز یاد آوری کنم که درپورتال اوغان جرمن درنقد عملکردهای همرزمان آقای حبیب الله غمخور یعنی حزب خلق و سلسلهء جنایات وخیانتهای حزب خلق مقالاتی را به زبان پشتو به رشتهء تحریردر آورده که مطابق آن میتوان گفت: اگر درخانه کس است وی را یک اشاره بس است.

آقای امان الله که تاکنون من به سابقهء سیاسی وی آشنا نگردیده ام خیلی واضح وروشن وبا لهجهء پشتوی فصیح، جناحها وفراکسیون های بافی مانده ازحزب خلق را مسؤول مرزبندیهای قومی وقبیلوی ولسانی درافغانستان کنونی میداند. ازنظر آقای امان الله، خلقی های شکسته خورده درشرایط کنونی خواهان آنند که تریبیون حق خواهی پشتونها را بدست بگیرند واز آن تریبیون خودرا نماینده گان تام الاختیار قوم پشتون جا بزنند. درحالیکه به عقیدهء آقای امان الله، آغاز بدبختی وتباهی پشتونها درعصر حاضر، اززمان کودتای ثور برهبری نورمحمد تره کی وحفیظ الله امین شروع شده وحزب خلق باتمام شاخه ها وفراکسیونهای آن، منجمله امینی ها و زرغونی ها مسؤولان درجه یک تباهی پشتونها میباشند. پس حالا ازجناب حبیب الله غمخور این پرسش مطرح میگردد که شما را نماینده ویا قیم قوم پشتون کی انتخاب کرده است؟

گذشته از آن، بادرنظرداشت شرایط کنونی که باهزار حیله ونیرنگ خودرا درکشورسویدن جابجا ساخته اید بجای آوردن اصلاحات درشهر وناحیهء مسکونی خودتان، که به همان بهانه ماهانه مبالغ هنگفتی کرون سویدی ازبودجهء دولت سویدن پول دریافت میکنید شما را کی مؤظف ساخته که هزاران کیلو متر راه را ازطریق انترنت پیموده وبرای خیزش پشتونها قلمرسائی کنید؟

بهرحال! قبل ازآنکه به علت وعوامل نوشته های تحریک آمیز اقای غمخور درباره پارلمان افغانستان ونتایج آن وتحولات دیگر، بپردازم این را میخواهم به خواننده گان عرض کنم که:
درشهرمالمو شنیدن خبرهای ازقبیل تجاوزجنسی، سوختاندن منازل ومدارس، دزدی موترها، سرقت گدامها ودکانها ومغازه های خوراکه فروشی، آتش زنی برمحلات فروش بنزین، حمله بالای راننده گان بوس وتاکسی شهری بغرض چپاول درتاریکی شب، حمله بالای پیره زنان ومردان کهن سال بغرض چور وغیره اعمال خلاف انسانی توسط جوانان شهر به یک امرعادی تبدیل شده است.این درحالیست که تعداد زیادی ازانجمنها واتحادیه های مختلف زیرنام انجمن های کلتوری وفرهنگی نیز ازجنسیت های مختلف وادیان ومذاهب مختلف ازامکانات مالی ادارهء شهرداری مالمو بنام فعالیت های فرهنگی وتنویری پول های را به جیب زده وخودرا اینجا وآنجا نماینده گان وسخنگویان این نهادها معرفی میکنند ولی تاثیر ملموس این اتحادیه ها درحیات روزمرهء شهروندان مالمودرسویدن احساس نمیشود

.میکائیل لیند بری، پولیس جنائی شهرمالمو معتقد است که : از روزیکه شمار این اتحادیه درشهرزیاد شده بهمان پیمانه میزان جرم وجنایت نیز افزود شده است. اینکه دلایل وی براساس چه منطقی استوار است وی ازارائه جزئیات خود داری میکند.

درشهرمالمو هرقدر جوانی که پیش روی شما می آید یا عرب است یا پشتون یا یوگوسلاوی یا ترکی ویا پاکستانی یا سومالی. درحقیقت میتوان گفت مردم اصلی وقدیمی شهر مالمو ازین شهرکوچیده اند. پشتونها درپهلوی دیگر جنسیت ها ازداشتن کمیت قابل ملاحظه ای ازساکنان این شهررا تشکیل میدهد. پشتونها مانند دیگر اقلیتهای قومی از اتحادیه های فرهنگی برخوردار اند اما بقول یکی ازاعضای آن که میگوید: من خیر این اتحادیه ها را تاهنوز ندیده ام فقط وقتی که سال، آخر میشود یک ورق بانکی به آدرس من میرسد که پول اشتراک تان به اتحادیه را پرداخت کنید.

آقای حبیب الله غمخور، ازخلقی های سرشناس شهرمالمو که درسایت های پشتونی، ازسویدن؛ مردم پشتون را به جنبش وقیام سرتاسری دعوت میکند اما خبرندارد که درهمسایگی خانه اش دوحادثهء جنائی اتفاق می افتد ودر هردو مورد متهمین قضیه جوانان مهاجر میباشند. حادثه اول زخمی شدن یک پسر جوانیکه میخواست ازمنطقه عبور کند ازیکی ازاپارتمانهای مسکونی هولما هدف فیر تفنگچه قرار گرفته وذریعهء امبولانس به بیمارستان منتقل میگردد وحادثه دومی درهمان روز یک دختر هژده ساله بمدت سه روز توسط دوپسر جوان حبس گردیده تا اینکه پولیس به داد دختر رسید واورا ازچنگ گروگان گیرها رها ساخت.

روزنامه سویدنی های جنوب مؤرخ 13/مارچ/ 2011 می نویسد: " دیروز دو پسرجوان درسنین بیست وپنج وسی سال، خودرا به زور وتهدید سلاح، وارد اپارتمانی مربوط به یک دختر هژده ساله میکنند ومدت سه روز دختر مذکور را گروگان میگیرند. اینکه آیا تجاوز جنسی هم صورت گرفته یا نه پولیس تا کنون درین زمینه معلومات نمیدهد.اما حالا دختر مذکور به مکان امن اما نامعلومی انتقال داده شده است. هویت دخترمعلوم نیست".

شاهدان عینی درمحل حادثه مکالمه های را به زبان پشتو بین این دو جوان دراثنای گرفتاری شان شنیده اند.منطقهء ایکه آقای غمخور اینجا بود وباش دارد منطقه ایست همین جای است که درتصویر نمایان شده است. این منطقه درپهلوی دیگر نواحی مهاجر نشین شهرمالمو ازجنایت واختطاف ودزدی توسط جوانان پشتون وغیر پشتون رنج می برد. درین شهر هیچ کسی احساس امنیت نمیکند. یک فردیکه نمیخواهد نامش فاش گردد میگوید:" بارها دیده شده است که روزیکه کدام هنرمند افغانستانی به این شهر بخاطر کنسرت آمده ، خانه های مخصوصی ازافراد متمول،که قبلا تکتهای کنسرت را ریزرف کرده اند مورد سرقت سازمان یافته قرارگرفته است. چه کسی میداند که مثلا خانم هنگامه کیست ودرکجا کنسرت میدهد و چه وقت کنسرت ختم میشود طبعا خود پشتونها اند که با همکاری دزدان دیگرازجنسیت های مختلف به دزدی خانه های مردم می پردازند."

اما اتحادیه های پشتونها مصروف چه کارها اند؟آنچه که از اخبار سایت های بینوا ودیگر سایت های پشتونی معلوم میشود اتحادیه های کلتوری پشتونها درشهرمالمو بخاطرگمراه نمودن جوانان ودادن اطلاعات غلط ازتاریخ افغانستان محافلی را به کمک مالی وامکاناتی کمون مالمو برگزار کرده ودرظاهرامر به مقامات سویدن باغهای سرخ وسبزی را نشان میدهند اما درواقعیت امر، تمام این محافل برضد اقوام غیر پشتون افغانستان دایر شده وجوانان را با استفاده ازمعلومات کتابهای مثل دوهمه سقاوی به شاهراه راسیسم وقومگرائی هدایت میکنند. این اتحادیه ها درمیان خود کدام وحدتی نیز ندارند وهراتحادیه بنا برعلایق وبافتهای قبیلوی به چندین شاخه تبدیل شده است که تفصیل آن را درمقالات آینده پی خواهم گرفت. آنچه که اتحادیه های کلتوری پشتونها درشهرمالمو انجام میدهند خصوصا ساختارهای تشکیلاتی آنها با معیارهای عصری وپذیرفته شدهء دموکراتیک جامعهء سویدن سازگاری نداشته برعکس درتضاد کامل قرار دارد. درین اتحادیه ها هیچ نوع معیار دموکراتیک وشایسته سالاری وداشتن برنامه های منظم فرهنگی وتربیتی وجود ندارد وحتی درتعین رئیس واعضای هراتحادیه، شناخت وعلایق قبیلوی معیار میباشد نه دادن رأی سری ویا انتخابات آزاد ورقابت سالم براساس انتخابات شفاف ودموکراتیک. نقش جوانان وزنان دراتحادیه های فرهنگی پشتونی شهرمالمو نقش سمبولیک است. زبان فارسی که پشتونها آنرا زبان دری میخوانند بخاطراشتراکش با ایرانیها کاملا به حاشیه رانده شده وبحیث یک زبان بیگانه به مقامات سویدن معرفی گردیده است.

با این نقایص که ذکر شد سوال پیدا میشود که چه عواملی باعث شده که آقای حبیب الله غمخمور قبل ازاینکه غم محل زنده گی وبود وباش خودرا بخورد دست خویش را به سوی افغانستان دراز کرده وازشهرمالمو به آقای کرزی وحلقات پشتونیستی دور وبر وی مشوره های چگونه حکومت کردن خوب را میدهد. درشهریکه آقای غمخور زنده گی میکند درهرساعت یک جنایت طبق احصائیه گیری نهاد (یوگو) صورت میگیرد که درآن سهم جوانان هم تبار آقای غمخور چشمگیر است. سوال اینجاست درزمانیکه آقای غمخور ازظلم وجور طالبان فرار کرده وبه کشور سویدن پناهنده شده چرا در راه آوردن اصلاحات مثبت وهدایت جوانان شهرخودش کوشش نمیکند که غم افغانستان وپشتونهای (لر وبر) سرا پای وجودش را فرا گرفته است؟ آیا کشوریکه برای یک شخص، پناه بدهد بالای پناهنده حق ندارد که درپاک نگهداشتن واصلاح آن،فرد باید جد وجهد کند؟ آقای غمهور وسایر پادو های اتحادیه های به اصطلاح فرهنگی پشتونی درسویدن به دولت ومردم سویدن که حالا به کشوردوم شان تبدیل شده است تاکنون چه خدمتی انجام داده اتد؟ مگر این جنایتی که درهمسایگی خانهء شما رخ میدهد شما کوچکترین تعهد اخلاقی وانسانی دربرابر آن احساس نمیکنید؟ شما که لاف وطنپرستی ونوع پروری را سرداده اید مگر سویدن کشور دومی شما نیست؟ چگونه ثابت میکنید که شما یکفرد وطنپرست بودید وهستید؟ چه عذری برای یک روشنفکری که دعوای روشنگری وخدمت به انسان را دارد میتواند قابل توجیه باشد که درمنطقهء خودش هم تباران خودش جوانان هم نژاد وهم زبانش به نوشیدن تریاک وکشیدن چرس معتاد باشند اما روشنفکر محترم با خاطر راحت خودرا مصروف کارهای فرعی ساخته وبه بهانه های مختلف ازمسؤولیت پذیری بگریزد وشانه خالی کند؟ آیا اتحادیه های فرهنگی پشتونی درسویدن وظیفهء شان این است که فقط به جوانان خالی ذهن این را بگویند که تو پشتون هستی وزبانت پشتوهست وافغانستان متعلق بتو است ودیگر اقوام همه مهاجر اند تو بومی واصیل هستی وحاکمیت حق پدر وپدرکلانهای توست ودیگران همه مهمان اند؟

آیا مسؤولیت این جنایتی که درهمسایگی خانه ات رخ داده است تنها به نیروهای پولیس واداره خدمات اجتماعی برمیگردد؟ بهرترتیب، از خلال مطالعهء فعالیت های اتحادیه های پشتونها درشهرمالمو برمیاید که مسؤولان این اتحادیه ها ازبودجه وامکانات دولتی برای تدویر محافل سیاسی قومگرایانه وتحریک احساسات قومی برضد اقوام غیر پشتون افغانستان استفاده میکنند.آقای حبیب الله غمخور که خود تجربهء چندساله درتدویر محافل ازدوران تحصیلاتش دراتحادشوروی سابق دارد اکنون ازگرایشهای کمونیستی به گرایشهای قبیلوی وپشتونیستی رو آورده است وروز وشب مقالات دنباله داررا درسایت های پشتو زبان به غرض تحریک احساسات قومی پشتونها می نویسد. به عوض تنویر جوانان وایجاد فضای دوستی وتفاهم میان باشنده گان افغانستانی شهرمالمو هرازگاهی یک لنده غر فاشیست را دعوت نموده ویک سیر لنگی را برسرش میگذارد ایا این کار فرهنگی است؟ لنگی گذاشتن برسر آقای محمد اعظم سیستانی کدام درد پشتونها را دوا کرد؟ ایا پشتونهای کنر وپکتیا وزابل وارزگان به نام محمد اعظم سیستانی آشناهستند؟ تا چه وقت ازنام پشتون بیچاره وبیسواد استفاده کردن ومانند رهبران جهادی که با اسلام وجهاد تجارت کردند اکنون شما بنام قوم اکثریت تجارت را راه انداخته اید؟ بالاخره تا چه وقت بنام پشتون ها خودرا مطرح ساختن وبعد یک چوب بزرگ را برمقعد پشتون کوبیدن ادامه خواهد یافت؟ مگر درجهالت قرار دادن یک ملت خیانت نیست کدام این کار ها ومحفل دایر کردنهای شما خدمت فرهنگی به پشتونها است؟ پرسش این است درصورتی که میزان جرم وجنایت توسط نسل تازه اوغانها وعربها درشهرمالمو قوس صعودی می پیماید مسؤولیت آنانیکه ازین طریق امرار معاش میکنند چیست؟ اینکه مسلمانان ادعای برتری دینی دارند که گویا دین شان کاملترین ادیان است وپشتونها که ادعای اصالت قومی وداشتن فرهنگ دیرینه دارند وایرانی ها که خویشتن را اشراف زاده های آریائی میدانند چگونه میتوانند ثابت کنند که فرهنگ ودین وتاریخ این گروه ها غنی است و قدرت تغیر انسانهارا داشته وبه جامعهء بشری سعادت بوجود میاورد نه وحشت وتجاوز جنسی و مواد مخدر. بالاخره این مسؤولیت برعهدهء چه کسانی است؟

نوت: من قسمتهای مهم این مقاله را به زبان انگلیسی نیز دربخش انگلیسی کابل پرس^? میگذارم اما ازدوستانیکه درسوید زنده گی میکنند میخواهم که این مقاله را به زبان سویدی ترجمه نموده وبه مقامات شهرداری مالمو ارائه دارند.