جنگجویان طالبان چه بهایی به خادم حرمین شریفین می دهند؟
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
تلاش دولت افغانستان برای مذاکره با گروه های مسلح مخالف دولت به نقطه عطفی رسیده و سفر حامد کرزی همراه با رهبران سابق جهادی مورد شفقت عربستان سعودی به ریاض، گام دیگری برای کشاندن شورشیان به گفتگو و ترک خشونت است.
این سفر بویژه از آن رو بااهمیت است که کنفرانس بین المللی هفته پیش لندن ظاهرا مجوز مذاکره با طالبان را به رئیس دولت افغانستان داد و آقای کرزی می تواند با خطر جمعی بیشتر در پی اجرای سیاست مصالحه با طالبان باشد.
آمادگی ملک عبدالله، پادشاه عربستان سعودی برای ایفای نقش میانجی میان دولت افغانستان و گروه های مسلح مخالف دولت هرچند می تواند گره گشا باشد، اما مساله مهم تر از آن تمایل گروه طالبان به نفس چنین مذاکراتی است.
پیش تر عربستان سعودی، از حامیان اصلی گروه طالبان در دوران زمامداری آنها و از جمله تنها سه کشوری که امارت اسلامی طالبان را برسمیت شناخته بود، در هفته های اخیر ماه مبارک رمضان سال روان، میزبان عدهای از رهبران سابق طالبان شد.
در آن میان، وکیل احمد متوكل وزير امور خارجه، مولوی ارسلان وزير تحقيقات، ملا احمديار وزير مهاجرين، ملا عبدالسلام ضعيف سفير طالبان در اسلامآباد و عبدالحكيم مجاهد، نماینده ملا محمد عمر در سازمان ملل در ضیافت افطار پادشاه عربستان شرکت کردند؛ افرادی که گویا به زندگی عادی برگشتهاند.
مهمانان آنطرف میز هم، گروهی از دولتمردان افغان بودند. در نتیجه این باور تقویت شد که مذاکرهای میان این دو گروه با میزبانی عربستان در راه است یا حتا صورت گرفته است.
منابع آگاه می گویند که عربستان سعودی با سرنگونی رژیم طالبان در پی حملات قوای ائتلاف، روابطش را همچنان کم و بیش با این گروه نگهداشته است.
اما این روابط از اول هم، بدون عیب و نقص هم نبود.
وحیده مژده کارمند وزارت خارجه دوران طالبان شاهد دیدار سلمان الامری، سفیر عربستان برای امارت اسلامی طالبان و مقامات وزارت خارجه طالبان در سالهای پیش از سقوط حکومت این گروه بوده است.
او می گوید: " یک روز سلمان الامری به وزارت خارجه آمد و به طالبان گفت که اگر اسامه بن لادن را به دولتش تحویل ندهند، طالبان با مشکل رو برو می شوند. و این مساله خیلی جدی هم است. مقام وزارت خارجه به سلمان گفت که اگر امارت اسلامی احترامی به عربستان دارد، به خاطر اماکن مقدسه است که در خاک شما وجود دارد و الا برای افغانها غیرت شما معلوم است."
به باور آقای مژده همین مساله هم بعدا باعث شد که سطح روابط دو کشور به حد شارژدافر نزول کند.
میزان نفوذ عربستان سعودی که در سه دهه گذشته حضور پیدا و پنهانی در افغانستان داشته بر گروه بنیادگرای طالبان هیچگاه مشخصی نبوده است.
این سوال که اگر عربستان سعودی نفوذ کافی بر ملاعمر می داشت، چرا موفق نشد که رهبر شبکه القاعده را از طالبان تحویل بگیرد؟
البته در میان گروه طالبان، شبکه حقانی و حزب اسلامی گلبدین حکمتیار هم شاخه های تندرو و میانه روی وجود دارند. به اندازه ای که گروهی از پیروان آقای حکمتیار اخیرا گفته اند حتی اگر این رهبر جهادی آنها ترک خشونت کند و به کابل برگردد، این گروه علیه آقای حکمتیار فتوای تکفیر خواهند داد.
چون به باور آنها طالبان و شورشیان در آستانه شکست دادن آمریکا در افغانستان اند و "ترفند" های که به تازگی قویا بکار گرفته می شود، برای ناکامی پیروزی این افراد بر آمریکا و در نتیجه گسترش اسلام در نبود آمریکا به جهان صورت داده می شود.
اما اگر از این باور خوشبینانه تندروان که دولت افغانستان آنها را فریب خورده آژانس های استخباراتی کشورهای منطقه می داند، بگذاریم، امید دولت افغانستان حداقل این است که طالبان عمیقا سنتی و مذهبی هشت سال پس از جنگ نفس گیر شاید به دنبال "بهانه مقدس" باشند تا زمینه بازگشت و زندگی عادی خویش را در وطن خود فراهم کنند. و چه بهانه ای بهتر از میزبانی خادم حرمین شریفین.
