آن راهبر کور و این راهبر کر ما را به کجا میبرند؟

دستاورد تبلیغاتی مهاجمان: این چندمین باراست که سربازان فدایی طالبان طوراعجاب برانگیزی درچپ وراست رییس جمهور آتش میکنند وحتی خود ویرا ازفاصله های خیلیها نزدیک هدف آماج گلوله های خود قرارداده همچوحادثه ننگین هشت ثورسال گذشته درروزتجلیل ازجشن مجاهدین شخص رییس جمهوررا باجمله وزرای همپیمانش تاکجاها میدوانند وبالاخره ایشان را ازیکجا به جای دیگردوانده دوانده نفس سوخته وبيعزت میسازند. اساسأ پیامی را که طالبان ازین نوع حملات نمایشی خود میخواهند برای مردم وجهانیان ابلاغ نمایند اینست که ایشان درقدم نخست ناتوانی وفرسودگی دولت را ثابت نموده قوت خودرا چنان نمایش میدهندکه هرگاه ایشان بخواهند میتوانند حتی خودرا درزیرریش رییس جمهور مملکت برسانند وامنیت شخص اول مملکت را مورد تهدیدات جدي قراردهند. دومین پیام طالبان ازین نوع حملات غافلگیرانه ابراز قاطعیت وهمبستگی توأم با وحدانیت کلی دراندام حزبی وگروهی ایشان است که هیچ جزیی ازین اندام زیرنام طالب میانه رو و طالب تیزرو جداشدنی نیست وکسانیکه میخواهند همچوآقای کرزی ایشان را زیرنام میانه رو وتیزرو به گروه های مختلف تقسیم نموده ویااصطلاحات مسخرهء چون لست سیاه ولست سفیدرا براي تفكيك طالبان رویکارنمایند، ساده لوحانه خیال خام میپزند. ازینرو هرگاهیکه آقای حامدکرزی ودارودسته داخلی وخارجی ایشان پیشنهاد مصالحه باایشان ویاهم موضوع لست سیاه ولست سفید را مطرح میکنند، طالبان هم پاسخ ایشان را طی حملات خونین که سرانجام باعث رنگ زردی وبیعزتی دولت آقای کرزی درسطح منطقه وجهان میشود، ابراز مینمایند. دراصل ایشان میخواهند برای رییس جمهور وطراحان سیاست مصالحه باطالبان بفهمانند که طالب درهرکجا که باشد طالب است وایشان من حیث المجموع همه دارای یک پیکرهء واحد اند وهیچکسی نمیتواند درمیان ایشان باهیچ تطمیعی تفرقه بیاندازد و ایشانرا برحسب دلخواهء خود به پارچه های متنوع تقسیم نموده تضعیف نمایند. البته اگردقیق بنگریم واقعیت هم همین است وطرح سیاست مصالحه و اصطلاحات تازه اختراع شده بوسیلهء انگلیس وآمریکا زیرنام فهرست سیاه وفهرست سفید برای عفو ودوستی باطالبان هیچ تأثیری درتضعیف ویاهم پراگنده ساختن ایشان تاحالا قطعأ نداشته است. برعکس چنانچه میبینیم طالب امروز ده ها وصدها مرتبه باخشونت تر ومنسجمترازدیروز دربرابردولت ومردم عمل میکند.

کاری از اوگل

البته این نظریه را میتوان براساس مقایسهء وضعیت فعلی طالبان باچندسال گذشتهء ایشان ادعا نمود. چنانچه هرگاه نوع حملات هراس افگنانهء طالبان را ظرف چندسال اخیرمورد مداقهء نظرقراردهیم میبینیم که اگردردوسال گذشته گاهگاهی یک فرد انتحاری طالبان پس ازگذشت چندماهی وارد کابل ودیگرشهرهای افغانستان میشد، وخودرا انفجارمیداد امروز درهرحملهء ایشان میبینیم که بجای یک نفر، ده ده نفر جوقه جوقه درداخل گروه های ده نفری وبیست نفری وارد اجتماعات مردم میشوند، طور دسته جمعی یکجا باهم حمله میکنند وپس ازانجام یکرشته حملات سازماندهی شده خودرا منفجر ساخته وبدست مرگ میسپارند. دیروز اگر یک نفرانتحاری تمام بدنهء دولت را تکان میداد وهمهء مردم را به وحشت میانداخت ولی امروز ازهمان نوعیت یکنفری سرتاپا خشونت وآمادهء مرگ، ده ده تا وبیست بیست تا بوسیلهء طالبان تولید و بجان مردم افغانستان رها میشوند. این خودنشان میدهد که چرخ تولید طالبان برای تهیهء افراد انتحاری تیزتر وشدیدترازگذشته کارمیکند وایشان قاطعتر وخون آشامترازگذشته دربرابردولت فعلی ایستاده اند وبه هیچ صورتی سرآشتی وسازگاری با دولت کنونی را ندارند. اصلأ چيزي را كه ميتوان به آساني ازين نوع حملات هراس افگنانه استنباط نمود اينست كه بنام طالب ميانه رو ويا هم كندرو وياهم متمايل به آشتي بااينچنين دولت آنهم به رهبري آقاي كرزي واراكين اش!!! جزدرداخل جمجمهء شخص آقاي حامدكرزي درعالم واقعيات قطعأ وجود ندارد وآقاي كرزي باوصف اينكه معناي اسم فاميلي شان "كرزي" به فارسي كرزاد ترجمه ميشود،‌ اگربراي يكبارهم شده بايستي گوش خودرا براي شنيدن واقعيات وحقايق سياسي دركشور درست بازنمايند وبدانند كه طالب فقط يك طالب است وهيچ تنوعي درميان ايشان حقيقت ندارد. ولی متأسفانه که دولت نامنهاد کنونی ودررأس آن آمریکا وانگلیس بی هیچ انتباهی ازینهمه واکنشهای معنادار طالبان تاهنوزهم باصطلاح عوام خرفهم نشده اند وهمین حالاست که میبینیم آقای کرزی وهمکاران خارجی اش طرح مصالحه باطالبان را تااندازه یی رسانده اندکه تازه درین روزها حتي بحث عفو ومحو اسم ملاعمر و حکمتیاررا هم ازفهرست سیاه به فهرست سفید مطرح کرده اند وقراراست که آقای کرزی درکنفرانس لندن طور مفصل روی این موضوع باکشورهای ذیدخل درقضیه افغانستان وارد مذاکره شود.

موقف نیروهای ایتلاف: موضوع دیگری که خیلیها قابل تأمل است، بی تفاوتی وعدم مداخلهء نیروهای نظامی پیمان اتلانتیک شمالی به رهبری آمریکا وگروهای ایتلاف است که درپاسخ به این حملهء فداییان طالبان دران روز خونین کاملأ بیغرض باقی ماندند. اصلأ ازمدتی مدیدی بدینسواست که دیده میشود هم طالبان و هم نیروهای خارجی درپایتخت کابل گویا دریک نوع صلح وهمسویی قراردادي درميان هم روابط خودرا تنظیم نموده اند گويا ايشان درميان هم چنان قرارگذاشته اندكه نه شمابالاي ما حمله كنيد ونه مابالاي شما. چنانچه دیده میشود حالا نه افراد انتحاری طالبان برعلیه نیروهای خارجی حمله میکنند ونه نیروهای خارجی حین حملات ایشان بالای مردم ملکی به کمک نیروهای افغان میشتابند. ارقام موجود حملات انتحاری دریکنیم سال گذشته نشان میدهدکه طالبان طی اینهمه مدت همه فشارها ونیروهای نظامي وعقيدتي خودرا صرف کشتن وهلاک نمودن افراد بیغرض ملکی ومسلمان نموده اند وهمه قهر وخشونت خودرا پيهم بالاي افراد بيگناه خالي كرده اند درحالیکه نیروهای آمریکایی وخارجی به راحتی درکوچه ها وخیابان های شهرکابل به گشت وگذار میپردازند واگردرگيريهاي هم ميان انتحاريون ونيروهاي دولتي اتفاق مي افتد،‌ايشان كم ازكم همينقدرهم براي نيروهاي امنيتي ما نميگويند كه به ماچه امرخدمت؟ ويا اينكه ازدست ما براي همكاري باشما چه برميايد؟ هرگاه حملات پی درپی انتحاری طالبان را طی یکنیم سال گذشته دقیقأ بشمریم وبه عقب برویم میبینیم که همه وهمه تنها دربرابر مردم ملکی کشور صورت گرفته است. طورمثال پیش ازین حادثه، یک حمله انتحاری دربرابرمنزل احمدضیاء مسعود معاون اول ریاست جمهوری قبلی، حملهء دیگرانتحاری دروزارت مالیه، حملهء دیگر وزارت عدلیه، حملهء قبل برآن درهوتل سرینا، حملهء پیشترازان سفارت هندوستان وبالاخره وزارت اطلاعات وفرهنگ وده ها حملات دیگرکه جزانسان های مظلوم افغانستانی دیگر بجان هیچیک ازافراد خارجی کوچکترین صدمه يي نرسیده است. بنأ بادرنظرداشت نکات بالا وملاحظهء موقف غیرجانبدارانهء نیروهای خارجی دراینگونه حملات وتنها گذاشتن ایشان نیروهای امنیتی کشوررا درهنگام مصیبت، ميتوان ادعا نمود كه درین اواخرطالبان وقوتهای آمریکا طوربسیارمرموزی به توافقات مطلوبي درمیان هم دست یافته اند که نتایج عقد اینگونه قراردادهای پنهانی را میتوان از ورای عملکردها و واکنش های ايشان درميان هم بخوبي استنتاج نمود. ولي ازانجاييكه مردم بيگناهء افغانستان بمثابهء گوشتهاي نرم زير لبهء تيغ اين نوع سياستهاي متناقض في مابين آقاي كرزي، طالبان وخارجي ها قرار دارند،‌ پرسش آزاردهنده براي ما اينست كه بالاخره آن راهبر كور واين راهبركر با اين مهمانان ناخواندهء خارجي شان مارا به كجا ميبرند؟