محرم، "ماه عسل" روحانیت

بسیاری باور دارند که محرم و عاشورا می تواند روحیه ظلم ستیزی را در میان شیعیان زنده نگهدارد. بی تردید برخی از شعارهای امام حسین حماسی است و می تواند خون پیروان او را به جوش آورد. گفته می شود که در سالهای جنگ، شیعیان در روزهای محرم خوب جنگیده اند و روحیه بی باکی در آنان در روز عاشورا طغیان ویژه ای داشته است. اگر دنیا را از چشم مخاصمات خونین مذهبی و قومی ببینیم امام حسین پیشوای مفید و سمبل شجاعت و بی باکی است. اما، اگر در آروز و تکاپوی یک جامعه ای آرام و متمدن انسانی باشیم و باور به مبارزه بی خشونت و مدنی داشته باشیم، امام حسین سخت نامفید و بیگانه جلوه می نماید. علاوه برآن، همه از زبان خونریزترین روحانیون مذهبی شنیده ایم که میگویند،"اسلام با محرم و صفر زنده است". راستی چه انگیزه ای باعث می شود که روحانیون آن همه اشتیاق و دلدادگی به محرم داشته باشند؟ می توان برای این سوال جوابهای مخملین و آرایش کرده ای زیادی را از منبرها شنید. ولاکن، واقعیت آنستکه محرم "ماه عسل" روحانیت است. در محرم بازار روحانیت رونق ویژه می یابد و شعارهای عصیبت برانگیز امام حسین می تواند میزان تولید "تستاسترون"testosterone در وجود عزادران را به سرعت بالا ببرد. تستاسترون زیاد بستر ناآرام خشم و عصبیت است. همان عصبیت که در طی قرون توانسته، بی باک و خروشان، به مصاف عقل برود و خرد وآزادی وخوشحالی را ببلعد.

خبر خوش آنستکه، برخی از منوران شیعه تلاش می کنند تا جامعه را از اعماق غم و باتلاق خشم دوباره به سوی خرد و خوشحالی بیرون آورند.