کرزی، بلندترین صدای جهان
کاری از جعفررضایی/ آن غوزه های سبزفام بی نام کرزی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.
دوشنبه
21 دسامبر 2009
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
بی تردید آن سبزپوشی که از پشت تریبون تریاک سخن می گوید، پرآوازه ترین مرد زمین است. و اینک، آن غوزه های سبزفام بی نام کرزی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.
Karzai, the loudest voice in the world
Afghanistan is number one producer of opium in the world. Karzai as president of Afghanistan not only supports the growth of opium, rather; his own brother is a main trafficking figure. Therefore, karzai is the loudest voice in the world, because he owns a notorious, but famous podium. It is the podium of opium
پيام‌ها
23 دسامبر 2009, 04:46, توسط خواننده+
ذکر مصیبت تا کی جناب رضایی؟
چه خوب میبود ما مردم هزاره علاوه بر کارها و فعالیت های فرهنگی بصورت فردی و خودجوش گامهایی هر چند کوچک ولی عملی را در راستای کمک به "معیشت" اقشار آسیب پذیر مردممان که مشکل اصلی این مجموعه در لحظه اکنون است، بر می داشتیم. شما به نوبه خود برای مردمتان در این عرصه چه کاری کرده اید؟
متاسفانه مردم هزاره با فقر وحشتناکی روبرو هستند. اقشار آسیب پذیری نظیر خانواده های بی سرپرست، کودکان یتیم و کودکانی بخصوص دختران کم سن و سالی که نان آور خانواده هستند، آیا اینها در این جامعه پر از گرگ و پر از تبعیض افغانستان زندگی سالمی خواهند داشت؟ اگر اینها فردا بواسطه فقر در جامعه هزاره ستیز افغانستان به انواع آسیب ها و انحرافات اخلاقی کشانده شوند که می شوند چه کسی مسئول خواهد بود؟ آیا غیر از من و شما و دیگرانی که می توانستند کاری بکنند و نکردند؟. کشیدن کارتونها و نوشتن مقاله های آتشین اگر چه خوب است ولی به خودی خود دردی از مردم ما را دوا نمی کند. اگر هزاره هایی که متمول هستند یا آنها که در غرب ساکن هستند یک خانواده بی سرپرست را که خودشان شناسایی کرده و ساپورت کنند سر جمع آن چندین هزار یا چندین ده هزار کودک دختر و پسر میبود که از آسیب اجتماعی و انحراف اخلاقی که بواسطه فقر در کمین شان بود، در امان میبودند. چرا دست ما هزاره ها به خیر نمی رود؟
تا کی چشم ما به رهبران خواب رفته هزاره یا حکومت فاشیست افغانستان باشد و یا همواره از مسعود، سیاف و محسنی و ربانی و...دیگران گله کنیم و بد بگوییم؟ پس نقش خود ما مردم این وسط چی میشود؟.شکرانه تن سالم و اینکه به ساحل امنی رسیده اید، این است که به آنهایی که ضعیف و مستحقند کمک کنید. با نوشته‌ها و طراحی‌ها گرافیکی‌تان کمابیش آشنایی دارم. معلوم می شود آدم دردمند و دلسوزی نسبت به مردمتان هستید، همین امر باعث شد این نقد را خطاب به شما بنویسم. پوزش از صراحت کلام.