عقل پاکستانی و عقل افغانی

در این شکی نیست که پایداری و رشد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور ها منوط به رهبران و کارگزاران سیاسی آنهاست. چون این سیاست مداران هستد که کشور ها و ملتها را یا به بد بختی می کشانند و یا اینکه سعادت را برای شان رقم می زنند.

در کشور ما افغانستان در طول چند صد سال آخر از عمر سیاسی آن کمتر سیاستمدار و دولتمداری بوده است که امر اهم را از مهم تمیز کند و در انتخاب خود وسایل پایدار تر و سازنده تر را برای بهبود کار نسبت به وسایل پیش پای افتیده و زود گذر را بر گزیده باشد.

هر آنچه در این چند قرن آخر از سیاستمداران افغانی به حافظهء تاریخ مانده است؛ جهل، ظلم، تکبر، احساسات، خودبینی، خود پسندی، خود محوری و در نهایت خویش محوری بوده است و بس! حتی پهناهای بسیاری از این خاک برای ارضای بیگانگان قیچی شده است و یک شخص بخش بزرگی از کشور را برای بقای خود در قدرت به دیگران دو دسته تقدیم کرده است.

******

حالت امروز ما بدتر از گذشته های ما است و وقتی ما اعمال و تصرفات سردمداران خود را با تصرفات دولتمداران همسایگان مان به نظاره می نشینیم، یک نا امیدی عمیق و خسته کن به ما دست می دهد و آینده را بیشتر از بیش سیاه و تاریک می نماید.

* طور مثال؛ در این روز ها که سر و صدا های زیادی برای مهار کردن فساد در کشور ما به گوش می رسد و موضوع به حدی گرم و جدی شده است که کشور های قدرتمند جهان «امریکا و اروپا و باقی کشور های کمک کننده» برای ادامهء همکاری خود به ادارهء جدید افغانستان را ـ که خود این اداره در اثر نوعی از فساد به میان آمده است ـ اصلاح اداری و از میان بردن فساد شرط اولی و ضروری دانسته اند و به صراحت اعلان داشته اند که؛ موفقیت دولت آقای کرزی برای ریشه کردن فساد اداری و سیاسی شرط بقا و کمک ایشان است. برای این مهم وقت معین هم تحدید کرده اند.

* ولی در روز گشایش سیمینار «راه های جستجوی مبارزه بر ضد فساد» در وزارت خارجه افغانستان، رئیس جمهور کشور حامد کرزی به صراحت از شاروالی کابل که متهم به فساد است دفاع می کند و گوشه های پاکی اخلاقی و شخصیتی ایشان را یاد دهانی می نماید و در ضمن اقدام سارنوالی و فیصلهء محکمهء کشور را زیر سوال می برد و دستور می دهد که بخاطر پاک کردن لکهء این اتهام از شاروال، باید از نو تحقیق و بر رسی صورت گیرد و شاروال دوباره غسل تعمید داده شود!

متصل این گفته شخصی در طی یک طنز می نویسد که؛ زور واسطه گری برادر رئیس جمهور بود که، نه شاروال بندی شد و نه هم حکم محکمه اجراء!!! واه واه واه به این عقلانیت سیاسی!!

* اما در روشنی شروط که امریکا و انگلیس بخاطر مبارزه با تروریزم و طالبان برای عقلای سیاسی پاکستان گذاشته بودند؛ محکمهء عالی پاکستان حکم عفو عمومی را از هشت هزار نفر سیاستمدار متهم به فساد در پاکستان که در وقت پرویز مشرف صادر شده بود، ملغا قرار داد و خود رئیس جمهور پاکستان آصف علی زرداری را هم به دائرهء متهمین به فساد مالی برگرداند.

زرداری متهم به اختلاس یک ملیارد و هفتصد میلیون دالر است و حبسی برای یازده سال دارد. حالا مخالفین او می خواهند که زرداری به عنوان رئیس جمهور اگر چند از صیانت قضایی برخوردار است، ولی باید اخلاقاً بحیث یک فرد متهم به اختلاس و حتی قتل باید از ریاست دولت استعفاء بدهد!

این دو اقدام در دو کشوری که با یک مشکل مشترک دست و گریبان هستند و مسایل شان با هم در آمیخته، پیچیده و گره خورده است، بدون شک چند نتیجه دارد:

1ـ عقل سیاسی افغانی هنوز در خواب 200 ساله است و تا اینکه بیدار شود چه باد های بد بویی از آن بیرون می شود که صحنه را آگنده از گندگی ها می کند و تا اینکه این عقل بیدار شود، بدا بحال این ملت و از بد بدترش توبه و منتظر روز بدتر از این را باشید!

2ـ پاکستانی ها با اینکه عمر استقلال سیاسی شان از ما کمتر است، ولی عقل سیاسی شان خوب بیدار است و می توانند در موارد حساس خوب تصمیم بگیرند و نقاط حساس و آسیب پذیر ملت شان را ترمیم و تداوی کنند و از حوادث منطقه و جهان بهترین بهره را بردارند!

3ـ خارجی ها و به عبارت دیگر کشور های تمویل کنند، نظر شان تغییر می کند، شک شان در رابطه با ناتوانی ما به یقین تبدیل می شود، ما را به عنوان کشور خواب برده و فاقد عقل سیاسی به حساب می آورند، از بودن ما در پهلوی شان عوض اینکه احساس راحت کنند احساس خطر می کنند و حتی در صورت ضرورت و حالت شکست کار ما را به پاکستانی ها می سپارند، تا اینکه کار ما را به خود مان بسپارند. چون ما در خواب، عمیق قرار داریم و بدون تمیز و درک خوبی ها و بدی به سر می بریم!

4ـ نتایج بس خطر ناکتر دیگر در دراز مدت که خوانندگان می توانند هر کدام به زعم و تحقیق خود چندی از آن را یاد دهانی نمایند. پایان