" ناروژی پنهان کار" رفتنی است

آیده ی همچنان تاکید کرده است که از ماموریت این سازمان در افغانستان استعفا نمی دهد ولی همزمان حاضر نیست قرار دادش را به عنوان نماینده ی این سازمان در افغانستان " دوباره " امضا کند.

اظهارات کای آیده به عنوان نماینده ی سازمان ملل مبنی بر کنار رفتن از ماموریت افغانستان با توجه به پیشینه ی اتهامات موجود در برابر وی، که با استعفای معاونش پیتر گالبرایت در روزهای پس از انتخابات ریاست جمهوری 29 اسد، اوج گرفت، می تواند گمانه ها مبنی بر این که کنار رفتن فرستاده ی ویژه دبیرکل سازمان ملل از ماموریت افغانستان پس از مارچ 2010 میلادی به تقلب های انتخاباتی داشته باشد، را تقویت نماید.
در حالی که هنگام بالا گرفتن سر وصدا ها در مورد شکایت های گالبرایت، دبیر کل سازمان ملل از نماینده ی ویژه اش در افغانستان به شدت دفاع کرد پرسشی که اکنون اذهان آگاهان مسایل افغانستان را به خود مشغول کرده که چرا بان کی مون در خواست" تغییر در مکان کاری" را از آیده نموده است؟

کای آیده که پس از انتخابات 20 اگست ریاست جمهوری افغانستان در رسانه های غربی" ناروژی پنهان کار" لقب گرفت، درست در مارچ 2008 پس از آن به عنوان نماینده‌ی ویژه‌ی سازمان ملل به کابل آمد که حکومت افغانستان و در راس حامد کرزی با جدیت تمام، از پذیرش لارد پدی اشدون" تندرو قاطع" در این پست به دلیل این که گفته می شد، وی خواهان صلاحیت های بیشتر و نقش اجرایی برای این پست در افغانستان بود ، و شماری از کشور ها به ویژه بریتانیا از وی حمایت می کردند، خود داری کرد.

از همان آغاز ماموریت آیده معلوم بود، که این دیپلمات ناروژی گذشته از این که در اثر جوسازی ضد "اشدونی" نمی تواند قاطعانه در پیش برد ماموریت سازمان ملل، نیرومند ظاهر شود، مطیع تر از هر نماینده ی دیگر سازمان ملل برای افغانستان با حکومت کابل با تمکین و مدارا برخورد خواهد کرد، زیرا سپردن پرونده ی یک ماموریت کلان سازمان ملل در جهان به دستان کای آیده ی نه تنها مرهون کنار رفتن "لارد تندخوی انگلیسی" پدی اشدون از این معرکه بود، که نقش حکومت افغانستان نیز در این مورد می توانست تعیین کننده باشد. بنا بر این، آنچه در فردای انتخابات 29 اسد رخ داد و معاون کای آیده آن را "چشم پوشی" این دیپلمات ناروژی از تقلب های گسترده در انتخابات خواند، نمی تواند به کنار رفتن و یا هم کنار گذاشتن این نماینده ی سازمان ملل متحد از ماموریت افغانستان که در یک مرحله ی جدی در یکی از بحران خیز ترین نقاط دنیا نقش این سازمان را به مثابه ی یک نهاد معتبر جهانی خدشه دار ساخت، بی ارتباط باشد.

کای آیده در حالی دیگر حاضر نیست که قراردادش را گویا دوباره با ماموریت افغانستان به امضا برساند که مقام های سازمان ملل در نیوریارک به درستی می دانند که ماموریت های این سازمان که در همه ی نقاط دنیا، تمثیل کننده ی نقش جامعه جهانی است، بیشتر از چیز دیگری به شفافیت ضرورت دارد، چیزی که آیده آن را در افغانستان با پرسش های جدی روبه رو ساخت.

به هر حال کای آیده در حدود سه ماه و اندی دیگر از افغانستان رخت می بنندد و چهره‌ی دیگری این ماموریت را عهده دار خواهد شد، اما نگرانی این جاست که بهای کارایی و ناکارایی این نماینده ی دبیر کل سازمان ملل در کشور را فقط مردم افغانستان می پردازند، نه آیده و نه هم هیچ شهروند خارجی دیگر زیرا اگر این ادعا که آیده چشم های خود را بروی تقلب های گسترده ی انتخاباتی که به نفع نامزد حاکم که اکنون برای حاصل برداری از تخمی که همراه با وی بزر کرده است، آمادگی می گیرد، درست از آب در بیاید؛ دموکراسی نوپا و بدنام افغانستان لطمه ی شدیدی خواهد دید، اگرچه ممکن است هنگام برگشتن از افغانستان القاب افتخاری و شاید هم تابعیت افغانستان را بسان لخضر ابراهیمی که قربانی کردن عدالت برای صلح در افغانستان از بزرگ ترین دستاورد های وی در این کشور بحران زده تلقی می شود، از سوی حامد کرزی کسب کند، اما دیده شود که ادعا های گالبرایت دستکم پس از برکناری "نارویژی پنهان کار" از سوی سازمان ملل متحد بررسی خواهد شد یا خیر؟