زانو بندتان را محکم تر ببندید

آقای محترم ! ارنستو چه گوارا و پیرون امروزی او، شما آقایان و خانم های را که در ناز و نعمت زنده گی دارید به کدام شورشی دعوت نکرده است؛ شما حالا با آرامش خاطر به زور دها هزار عسکر تا دندان مسلح کشورهای خارجی هر چه میخواهید دزدی کنید؛چور و چپاول کنید ؛ دهکده ها را آتش بزنید؛ انسان کشی کنید وقصر های مجلل برای خود بسازید که گوارا باد تان اینهمه سکه های زر! و همچنان باداران تانرا هرچه بیشتر تشویق نماید تا عساکر بیشتر بیاورند،با چرخبال های شان هراس افگنانان را در هر گوشه و بیشه وطن ما پراگنده نموده ماموریت دهند تا قتل و کشتار کنند و از زمین و فضا مردم بیچاره و بی دفاع کشور ما را به خاک و خون بکشانند و منابع زیر زمینی کشور های مستعمره را غارت کنند و طرحی برای بدست گرفتن منابع نفتی آسیای میانه را روی دست گیرند و شما در پیشاپیش قشون اشغالگران رقص کنان شادی کنید و پس مانده جام پیروزی شانرا سر کشید!

مطمین باشید که چه گوارا شما را هیچگاه به شورش دعوت نه کرده است، بخاطری که آن بزرگمرد تاریخ میدانست که شما و امثال شما به پایان تاریخ رسیده اید !! و سیستمی را به ارمغان آورده ایدکه از برکت آن اضافه از هشتاد در صد مردم زیر خط فقر رفته اند و یک لقمه نان خشک هم بخاطر ادامه حیات هر روز نمی توانند دریابند و فقط معدود افرادی چون شما صاحبان بانک های خصوصی شده اید ؛ قصر های مجلل بنا کرده اید؛ وحتی برای آوردن معشوقه ی برای پشک های تان هوا پیما های سریع و سیر را استخدام میکنید.

راستی به "واقعیت " برای شما و طبقه شما سیستم فعلی دنیای سرمایه داری، پایان تاریخ و اوج دموکراسی است که خوش بکام تان باد !

برای شما موجودات "برتر از دیگران" فرق نمی کند که سالانه ملیون ها انسان از گرسنه گی میمیرد و هزاران انسان در جنگ های فلسطین،افغانستان ، افریقاو امریکای لاتین نابود میشود. و چرا فرق کند ؟ شما خود آنرا براه می اندازید تا بهشتی که بروی زمین دارید در حفظ و امان برای فرزندان فرزندان تان پایدارو باقی باشد.

آری با تکیه به آنچه گفته آمدیم برای شما نوسینده مقاله ی "علیه چه شورش کنیم" حق میدهیم که نصایح پدرانه کنید و بنوسید که : ای برده گان خاک ، خاموش بنشینید و از غوغا بپرهیزید! نوسینده "محترم" شما که با درهم و برهم سازی مسایل کشور، نظریه پردازی نموده گاهی از تیوری عدم خشنونت سخن گفته اید و زمانی هم شخصیت های بزرگوار کشور ما چون محمودی و لهیب و سرور واصف را پیش کش نموده اید امروز که زور دارید حق دارید که با تعجب به ریش برگذارکننده گان محفل یاد بود از چه گوارا بخندید که ای بی خبران، این ولی نعمت ما است که پول دارد و اگر پول او نبود همه از گرسنه گی جان می باختید طوریکه با فخر فروشی ارباب منشانه نگاشته اید:"ازین رو برای من جالب است در حالی از یک کمونیست آرمان خواه ضد امریکایی (تکیه از شهرام)تجلیل میگردد،که شاهرگ اقتصاد و معیشت افغان ها مواد مخدر و کمک های ایالات متحده امریکا است."

تشکر آقای نوسینده که ما را متوجه نموده اید تا پاس باداران تانرا بدانیم و حد غلامی را در نظر داشته باشیم .

برای ما تعجب آور هم نیست چون هر عصر، شاه شجاع ها و وزیر اکبر خان ها ،ببرک کارمل ها ومجید ها ی خود را دارد وهر عصر کسانی را دارد که می خواهند نان کودک گرسنه ی را از دهانش بربایند و کسانی را دارد که میخواهند نان خود را با کودک گرسنه ی قسمت کنند تا این دوران که هنوز تاریخ واقعی انسانی آغاز نیافته است جبر زمان و تقدیر چنین است و می دانیم که در حافظه پهناور تاریخ دیر یا زود کارنامه ی همگان ثبت خواهد شد و نفرین یا تحسین تاریخ و آینده گان نثار فرد فرد ما خواهد گردید .

شما ای کسانی که امروز خود را پیروز میدانید و ازشنیدن نام ارنستو چه گوارا مو بر اندام تان می ایستد اگر می هراسید یا سراسیمه میشوید و یا شمشیر های تانرا بر میدارید ویا دار هایتان را می آرید ، ما پیروان ارنستو چه گوارا اگر مو های ما سیاه است یا سپید و اگر رنگهای ما سپید است یا سیاه با اشتیاق و صدای بلند می خوانیم :

یانکی ها اهل دول نیستند

زانو بند تانرا محکم تر ببندید

در بولیوی درخت ها ایستاده میمیرند

چه گوارا از شانه های امریکای لاتین پیروز مندانه به هوا پرتاب میشود

دوباره فرود می آید

دوباره به هوا پیروزمندانه پرتاب میشود

پریروز با اسپارتاکوس

دیروز با کاسترو

و امروز ...آه

لااقل امروز قهرمان را تنها نگذارید

بگذارید چه گوارا تفنگش را بردارد

با تلخندی که حتی مرگ را یارای ایستاده گی با او نیست