بروزاختلاف و دو دستگی درآی اس آی برسرگلبدین حکمتیار

اما مخالفان وی در آی اس آی که شمارشان کمتر ازدوستانش نیست بیشتر صاحبمنصبان لیبرال اند که بیشتر منافع پاکستان را درنزدیکی باغرب جستجو میکنند تا با نهضت های شکست خورده وپراگندهء اسلامی درکشورهای جهان . استدلال گروه اخیر این است که گلبدین حکمتیار تاریخ مصرفش گذشته است. او یک رهبر ضعیف بوده واز نفوذ چندانی به اندازه حقانی وملاعمر دربین پشتونها برخوردارنیست ازطرف دیگر او با ارتباط تنگاتنگی که با احزاب وسازمانهای افراطی درکشورهای عرب دارد هیچگاه منافع ملی پاکستان را درافغانستان نمیتواند تامین کند. این گروه اصرار دارد که پاکستان باید درجستجوی افراد وشخصیت های جدید دربین رجال ورهبران عشیره یی افغان(پشتون) باشد حکمتیار چندین بار است که ازنظر نظامی دربرابر رقیبانش شکست خورده وحتی حزب خویش رانتوانسته است که یکپارچه نگهدارد. ازجانب دیگر پاکستان که میخواهد با غرب نزدیک شود وجلو پیشروی دیپلوماسی فعال هند را بگیرد چاره ای جز گرفتاری و تسلیم دادن گلبدین به مقامات امریکائی ندارد. بنا به قول روزنامهء نوای وقت این صاحب منصب هنگامیکه سخنانش را درجلسه ایراد میکرد ازشدت غیظ دستانش را چندین بار به میز کوبید و فریاد زد که نمیدانم چرا آتش لال مسجد( مسجدسرخ) اسلام آباد وجنگ درمناطق قبایلی نتوانسته است مارا از خواب گران بیدارکند تا بدانیم که جهان بکدام طرف روان است وما به کدام مسیر درحرکت هستیم دیگر حکمتیار و امثال او به درد پاکستان چه میخورند؟ شاید او وامثال وی بیشترمارا درسطح بین المللی منزوی سازند.

(ختم گزارش نوای وقت)

البته شایان ذکر است که بروز اختلاف میان کشورهای مداخله گرونوکران داخلی آنها درافغانستان سابقهء طولانی دارد. اتحاد شوروی متوفی نیزهنگامیکه درک کرد سرمایه گراری هایش بخاطراشغال این کشور به هدررفته است اعضای حزب دموکراتیک خلق را درگذرگاه سالنگ دربرابرپول به مجاهدین تسلیم مینمودند اما قصرنشینان کابل هیچگاه دل از دوستی ومراودت با کشور شوراها تا آخرین روزهای مرگ اتحاد شوروی بزرگ نمی بریدند. و این مسلله را که روزی اتحاد شوروی برسر آنها با مجاهدین وارد معامله سیاسی شود خواب وخیال می انگاشتند اما حالا که خود درجمع ملیونها آوارهء که در زمان قدرت شان از وجود آنها منکر بودند پیوستند حالا میخواهند تاریخ آنروزها را با سازه ها ومقتضیات امروزی جعل وتفسیر کنند. یکی ازین جعلکاران نهایت عزیز جناب محترم اسحق توخی میباشند که دراین اواخر با سیه کاری چند صفحه کاغذ خواسته اند به چشم مردم خاک بنفشانند

مثال دیگر، خود تحریک طلبه های کرام است که با زور وفشار سازمان استخبارات پاکستان توانست گلیم احزاب جهادی را برچیند اما درشمال با مقاومت قهرمانانه ملت مواجه گردد قبل از وقوع یازده هم سپتمبر وشهادت فرمانده احمدشاه مسعود زمانیکه پاکستان ازپیروزی نهانی طالبان برنیروهای تحت فرمان مسعود مایوس گردید هیئتی را به ریاست صدیق کامجو سخنگوی وزارت خارجه وقت پاکستان به دره پنجشیر فرستاده وبه احمدشاه مسعود پیشنهاد ایجاد یک نظام شبه فدرالی را نمود که پیشتر معنای برسمیت شناختن و خودمختاری مناطق شمال را میرساند که مورد پذیرش مسعود وسایررهبران مقاومت قرار نگرفت. در مذاکرات تاشکند وهمچنان سفر گوهر ایوب خان به دوشنبه پایتخت تاجکستان نیز عین پیشنهادات تکرارشد تا اینکه یازدهم سپتمبر واقع گردید وسیاسیت پاکستان به اندازه ء یک صدو هشتاد درجه درظاهرامر تغیرکرد ومنجر به تسلیم دهی سفیر برحال طالبان دراسلام آباد به مقامات امریکائی گردید.

حسنین هیکل نویسنده معروف مصری در باره ء سیاست های پاکستان درقبال افغانستان در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی در روزنامهء الشرق الاوسط چاب لندن مقالهء خیلی جالب نوشته است که خیلی جالب است. او ضمن اینکه جنرال محمدضیاءالحق حاکم نظامی دهه هشتاد پاکستان رجل انتهازی ویا مرد فرصت طلب خوانده درباره سیاست پاکستان درقبال افغانستان میگوید: سیاست پاکستان درقبال افغانستان برخلاف سیاست کشورهای مداخلهء دیگر بنام سیاست پنهان معروف است. پاکستان درتمام دورهء حمایتش ازتنظیم های جهادی افغانستان دربرابر اتحاد شوروی سابق ازین سیاست حسن استفاده را برده است. این سیاست که توسط جنرال محمد ضیاء الحق، پی ریزی شده است تاکنون نیز مورد استفادهء کارگزاران سیاسی پاکستان قرار دارد. مطابق این پالیسی پاکستان در اوج دشمنی هایش با رژیم طرفدار ماسکو درکابل تا سطح شارزدافیر روابط دیپلوماتیک را با کابل حفظ کرده است با اتحادشوروی حتی ازین هم پیش رفته است وسفرای هردو کشور درماسکو و اسلام آباد ازخرابی روابط میان کشورهای شان جلوگیری میکردند. با هندوستان نیز عین سناریو ادامه داشت. زمانیکه جنرال ضیا متهم به حمایت ازسگهای جدائی طلب پنجاب گردید وی خودرا میان سندان هند وچکش اتحادشوروی یافت برای نجات ازین مخمصه ، وی به برگزاری مسابقات کرکت مبادرت میورزید وسفرهای شخصی به هندوستان مینمود تا ازبی اعتمادی های خانم اندیرا گاندی فقید بکاهد."

با توجه به آنچه که تاکنون ازسیاست کشورهای منطقه گفته شد چنین معلوم میشود که پاکستان اکنون نیز در وضعیت بدی قرار دارد. بعداز انفجارهایکه درپارلمان هند، درسال گذشته وشهر بمبی وهمچنان سفارت هند درکابل بوقوع پیوست دهلی خواستار تسلیم دادن بدون قید وشرط عاملان این بمب گذاریها به هندوستان است که تاکنون اسلام آباد از پذیرش این خواست شانه خالی کرده است. اکنون کابل ودهلی غرب را زیر فشارقرار داده اند تا حساب شان را با پاکستان باید یکطرفه سازند. درکابل با وجودیکه صحبت ازمذاکره باطالبان سر زبانها است اما سخنان حامدکرزی که باید قوای ناتو تروریستان را درخارج ازمرزهای افغانستان جستجو وتعقیب کند میرساند که وی خواهان وارد کردن فشار لازم براسلام آباد میباشد. لابی های هندی درکشورهای امریکا وانگلیس کانادا واسترالیا آرام ننشته وبرای جهت دادن افکار عمومی برعلیه پاکستان فعال شده اند.

حالا معلوم میشود که حلقهء محاصره بالای گلبدین حکمتیار که اهمیت بمراتب پاینتر از گروه های کشمیری را نزد مقامات پاکستان دارد روز به روز تنگ وتنگ تر میشود. واین جدال که حکمتیار چقدر میتواند به منافع پاکستان مثبت واقع گردد بستگی به تغلب یا پیروزی دو جناح مخالف وموافق حکمتیار در آی اس آی دارد. اما نباید یک موضوع را فراموش کرد که نظامیان پاکستانی چه لیبرال وچه هم محافظه کار آنها مردمانی اند که قبل ازهرچیز دیگر منافع ملی پاکستان نزدشان اولویت دارد. دیده شود که کدام یک ازدو جناح یاد شده میتواند همهء جوانب مثبت ومنفی را در ترازوی عقل خویش سنجیده وآنگاه اقدام به این عمل کنند.

.