دوباره نیمه شب راز راه می آرند

انتخابات وشمارش آرا به پایان رسید.

انتخاباتی که در آن ازهمان اوایل کوچکترین امیدی به شفافیتش وجود نداشت،,و نتیجه آن از قبل برای همه روشن بود، به اتمام رسیده است. حالا آقای کرزی به خاطر آماده نمودن ذهن مردم و تفاهم با دیگر دزدان و قاچاقبران مواد مخدر و آدم کشان جهادی، برای اعلام نتیجه تقلب هایش از همان روش قطره چکان استفاده می نماید و هر روز مقداری از نتیجه شمارش آرا را تحویل خبرنگاران می دهد تا جار بزنند و ذهن مردم را آماده پذیرش این واقعیت تلخ کنند.

پیش از آغاز مبارزات انتخاباتی، گذشته از نشریه های گروه های وابسته به جناح ها و شخصیت های جهادی، حتی آنهایی که داد از مستقل بودن می زدند، هر روز صفحات اول خود رادر این مورد پر می کردند و مردم را تشویق به شرکت دراین نمایش مضحک که به نام انتخابات راه انداخته اند، می کردند. و حالا از تقلب و عدم شفافیت حرف می زنند. گویی آن موقع چشم هایشان را بسته بودند و نمی دیدند که اکثر این کاندیدان را کسانی تشکیل می دهند که سابقه آدم کشی دارند و نام متعفن شان مشام تاریخ را تا ابد می سوزاند.
کجاست آن خبرنگار، روشنفکر، جناح های مختلف سیاسی و به اصطلاح خودشان مدرن و دانشجویانی که تا دیروز مردم را تشویق به شرکت در این انتخابات می کردند و مردم با وجود آن همه تهدیدات امنیتی از طرف نوکران پاکستانی و.. با وجود بمب گذاری ها و حملات انتحاری رفتند و رای دادند، بیایند و از مردم معذرت بخواهند؟

شرکت در انتخابات افغانستان ، در کشوری که آدم کشان و قاچاقچیان مواد مخدر با بیشرمی تمام خود را کاندید می کنند و کوه و کوچه های شهر شهرش توسط نیروهای خارجی پر است نه تنها نمی تواند معنا داشته باشد بلکه مشروعیت دادن به همین قاچاقبران و آدم کشانی است که سالهاست مردم را به خاک و خون کشیده و می کشند.
آنهایی که تا دیروز رفتن در پای صندوق های رای را تمرینی برای دمکراسی می دانستند و حالا نیز وجدان خود را با همین خیال می خواهند ارام کنند باید بدانند که نتیجه برگزاری چنین انتخابات ها نه تنها نمی تواند تمرینی برای دمکراسی باشد بلکه بی اعتماد نمودن مردم برای شرکت در انتخابات و دمکراسی خواهد بود.
تحریم نمودن انتخابات نه به معنای نرفتن در پای صندوق های رای است بلکه افشا نمودن چهره های سیاسی و جهادی که خود را برای این پست کاندید کرده اند و سابقه خدمت به این نظام را در پست های مهم دولتی دارند، می باشد. تحریم انتخابات اگر از جانب نشریات و ... که سازنده افکار عامه به حساب می رود، عملی می شد نه تنها خود به معنای قدم برداشتن در راه دمکراسی به حساب می رفت بلکه نه گفتن و رسوا نمودن تمام این چهره های کاندید شده و اعتراض به سیاست های جهانخواری امریکا و سیاست های فریبکارانه متحدین اش به شمار می رفت.
تا زمانی که مداخله کشورهای خارجی در مسایلی چون انتخابات وجود دارد ما هیچگاه نمی توانیم شاهد برگزاری یک انتخابات عادلانه در انجا باشیم وتا زمانی که قانون اساسی افغانستان در مورد انتخابات وجمهوری افغانستان پسوند اسلامی را با خود داشته باشد، هر حرکتی به نام انتخابات و دمکراسی نمایش شرم اوری خواهد بود که اشتراک مردم در ان به معنای محکوم نمودن خود به دست خود است!

امیدوارم که این انتخابات تجربه ای باشد برای مردم افغانستان تا هیچگاه بار دیگردربودن این حکومت مزدور واین فاحشه های کاندید شده به پای صندوق های رای نروند و بدین شکل جانیان سالهای سیاه و قاچاقبران مواد مخدر را رسوا نمایند.

مردم افغانستان بعد از برنده شدن اوباما درانتخابات امریکا، امیدی زیادی در آوردن تغییرات مثبت چنان که خود نیز شعار می داد، بودند. اما حمایت پنهان امریکا از کرزی درانتخابات افغانستان مردم را باید متوجه این مسله نموده باشد که هیچ امیدی در اوردن تغیرات مثبت، از خارج را نباید داشته باشند.

انتقادهای فریبکارانه بعضی از مقامات امریکا از کرزی که بیشتر به راهنمایی های عاشقانه می ماند تعدادی را بر این گمان انداخته بود که امریکا از کرزی خسته شده ست و دنبال یک دست نشانده دیگری می گردد. پخش همین پروپاگندها توسط نشریات و این انتقاد ها و پیشنهاد ها و ژست گرفتن های کرزی که گویا این بار یک کاندید مستقل و غیر وابسته است، خود کمکی بزرگی برایش درترسیم یک چهره دیگر، چهره مخالف امریکا برای جلب حمایت آن برادران مزدور پاکستانی وناراضی اش که هر روزه چند کیلو بمب را به خود می بندند و تعدادی زیادی از مردم بیگناه را به قتل می رسانند، بود.

از طرف دیگر جنگ درپاکستان اگرچند بیشتر به یک بازی از جانب دولت پاکستان به خاطر کسب حمایت های مالی می ماند اما دولت اوباما را متوجه نقص نگاهش به پاکستان به خاطر برکناری پرویز مشرف کرده بود و بنابر این برنده شدن یک شخص دیگر در انتخابات افغانستان و این که چی سرنوشتی درانتظار افغانستان خواهد بود، ذهن اوباما را به خود مشغول نموده و بقای کرزی را عمده ترین مورد برای کاهش نگرانی خود از بحرانی تر شدن وضعیت، و یا لاقل حفظ وضعیت کنونی می دانست و به همین دلیل از کرزی حمایت نمود. اما به هر حال حمایت نمودن امریکا از کرزی و یا هر شخصی دیگری از این کاندیدان نمی توانست هیچ تغییری در آوردن یک وضعیت بهتر برای مردم در پی داشته باشد و مردم افغانستان، اگرخواهان زندگی بهتر استند ، خود باید این راه را با پاهای خود بروند.