امنیت میدان هوائی کابل به یک کمپنی خارجی تعلق گرفت

به هزارها صاحب منصبان مسلکی پولیس دربازارها بدست فروشی مصروف اند ولی مابخاطر امنیت میدان هوائی خود که یکی ازمهمترین بنادرهوائی درمملکت بشمارمی اید افراد خارجی که هویت شان مخفی نگاه داشته میشود ضرورت داریم وانها را استخدام میکنیم تا امنیت طیارات ومسافرین ما را بگیرند ایا ریا ست امنیت ملی ما توان نظارت به عملکردهای ضدجاسوسی خارجیان را دارد؟؟؟

اقای فاروقی میگوید که ما تاهنوز افراد که به نورم های بین المللی درمورد امینت طیارات اگاهی داشته باشند نداریم ،زمانی ما صحبت از امنیت ووسائل پیشرفته میکنم سوال پیدامیشود که چراآقایون بخاطر این کار کادرهای مسلکی تربیه نکردند زیرا این کاردوراز امکان نبود یک پولیس مسلکی میتواند درظرف سه ماه هرنوع تخیک جهت بررسی مسافرین وامنیت طیارات را فرابگیرد این معجزه نیست.

قبل ازاینکه تصمیم بخاطر عصری ساختن تجهیزات وتخنیک میدان گرفته میشد باید درمورد تربیه کادرمسلکی افغانی ان نیز تصمیم اتخاذ میگردید ،چه نوع وسائل وارد میشود وبرای اموزش ان به چه تعداد پرسونل نیاز است هرملک که چنین تجهیزات را به فروش میرساند مکلف است که مشاور ویا انجنیر مربوط را نیزباان اعزام نماید تا صورت استفاده ازتجهیزات انرا فراهم کنند ولی دراین مورد نه ازطرف وزارت ترانسپورت ونه ازطرف ریاست امنیت ملی کدام اقدام صورت گرفته است .

اهمیت سپردن بندرهوائی بین المللی خود را به یک کمپنی خارجی انهم درشرایط که به هزارها سرباز خارجی وکارمندان خارجی ازکشورهای مختلف جهان در کشور حضور دارند شرایط دروطن جنگی است وامنیت کلی درملک وجود ندارد دولت بالای همه منابع طبعیی وذخایرسرشار جواهرات ومنرالهای قیمتی واشجارتسلط کامل ندارد چطور میتوان ما بندر هوائی خود را در اختیار خارجیان قراردهیم تا هرچه خواسته باشند داخل کنند وهرچه خواسته باشند خارج کنند وهم چنان این کار درمورد افراد واشخاص که به کشور سفرمیکنند ویا ازکشورخارج میشوند وحتی دستکاری درطیارات که دران مقامات به سفر میپردازند دورازامکان نیست دراین جای شک نیست که خارجیان مقیم به شیوه های دیگر هم میتوانند اگربخواهند دست به غارت اشجار قیمتی وترانسپورت مواد مخدر بزنند ولی سپردن یک بندر هوائی کارایشان را بسیار سهل ترمیسازدواین عمل برعلاوه انکه اعتماد مردم را درمورد پولیس وامنیت ملی ازبین میبرد .استقلال وازادی کشورمارانیزتحت شعاع قرار میدهد .