کرزی، بیلیارد چند هزار یورویی اش و عوام فریبی کاذب قدرت

والتر لیپمن به این عقیده بود که برای کنترول و شکل دهی افکار عامه از هر روش ممکن باید استفاده کرد. زیرا، به نظر لیپمن توده ها نمیدانند که منافع شان چیست، بناٌ، مخالفت با آنچه که مراجع و نماینده گان قدرت میگوید، غیر قابل قبول و غیر ممکن باید باشد.

زمانی که این روش توسط نماینده گان بومی قدرت در کشور های مانند افغانستان استفاده میشود، شکل بسیار مضحک و عامیانه به خود میگیرد و به دروغ گویی، عوام فریبی کاذب و توهین به مردم تبدیل میشود. بطور مثال کرزی، عبدالله، و اشرف غنی میدانند که نماینده گان قدرت بیرونی هستند و در پروسه بعد از انتخابات سهیم خواهند بود، بناً غیر قابل رد بودن آنچه را که میگویند در اصل پذیرفته اند، در این صورت چشم ها را میبندند و هر چی دل تنگ شان خواست میگویند. مثلاً، اشرف غنی کسی که وال ستریت ژورنال برایش کمپاین میکند و در کشوری که تماماً اشغال شده است، میگوید که " اگر رئیس جمهور شود، زندان بگرام را خواهد بست" (2). جالب است که کسی هم نیست که برایش بگوید که آقای غنی، ما از خیر بسته کردن زندان بگرام گذشتیم، وقتی که بخیر رئیس جمهور شدید (!) اگر میتوانستید کافی است که برای مان بگوئید که در زندان بگرام چی میگذرد. در کشوری که نمیتواند مرز هایش را کنترول کند، اینکه زمامدارانش نمیدانند که هواپیما های "کشور های دوست" چی میبرند و چی میاورند، سی ای ای مانع استعفای رئیس جمهورش (!) میشود (3)، با تقلید از اوباما، ایجاد تصویر های تبلبغاتی ذهنی به جز از عوام فریبی کاذب و منشا گرفته از قدرت بیرونی، چیز دیگری نیست. ویا اینکه کرزی میگوید که تنها تمام دارایش ده هزار یورو است و باور دارد که مردم هم آنچه میگوید، قبول کنند خود چیزی به جز از توهین به مردم ما نیست.

نگارنده در جریان یک پژوهش دانشگاهی در مورد رسانه های ترکی، به یک خبر بسیار کوتاه ولی درد انگیز برخوردم که در این اواخر در روزنامه حریت یکی از پر تیراژ ترین روزنامه های ترکیه به چاپ رسیده بود. هر چند این خبر شاید هم میتواند خیلی ها معمولی و طبعی باشد، ولی عمق ارزش انسانی زمامداران امروز افغانستان را نشان میدهد. در این خبر(3) که به تاریخ 27 جولای 2009، درست دو هفته قبل، در روزنامه حریت به چاپ رسیده است، آمده است که حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان بوسیله یک شرکتِ که در انقره اموال تزینی میفروشد، از یک شرکت ِ دیگری که در شهر انتالیا ِ ترکیه برای ثروتمندان عرب و اروپایی بیلیارد میسازد، یک تخته بیلیارد ی را که با سنگ های قیمتی مزین شده است، خریده است. هر چند قیمت دقیق بیلیارد ی را که آقای کرزی خریده است، در خبر نیامده، ولی گفته شده است که قیمت یک تخته بیلیارد که با سنگ های قیمتی مزین شده باشد، از 6500 (شش هزار و پنجصد) یورو شروع میشود.

طبعاً آقای کرزی و یا هر شخص دیگر میتواند آنچه را که خوش دارد بخرد، ولی زمانی که میگوید تمام دارایش ده هزار یورو است و روز بعدش بیلیارد چند هزار یورویی میخرد، این خود نشانه آشکار از درک مضحک این روش استعماری که، توده ها نادان اند و آنچه را که مرجع قدرت میگوید غیر قابل رد است و قبول میشود، میباشد.

رویکرد ها:

(1) Chomsky, Noam. Media Control. Seven stories press: New York, 2002.

(2) خبر گزاری فارس. 19 اسد 1388.

(

3) Rubin, Elizabeth. Karzai in His Labyrinth. New York Times. August 5,
2009.

(4) Hurriyet Gazetesi, July 27, 2009.
http://www.hurriyet.com.tr/eko...