از کابل به خوست

پرواز به سوی خوست

کمیسیون مستقل انتخابات مکتوبی را به هر کاندیدای ریاست جمهوری ارسال کرده بود که در صورت که خواسته باشند نیروی هوایی وزارت دفاع حاضر است که کاندیدا را برای کمپاین به ولایات منتقل کند. من تصمیم گرفتم که در صورت ضرورت از این وسیله استفاده شود برای کمپاین در ولایاتی که راه آن بسیار خراب است و هرنوع موتر در آنجا رفته نمیتواند یا اینکه راه آن به عبور و مرور وسایط عادی بسته است یا اینکه وقت کافی برای رفتن از طریق زمینی نباشد.

شنبه 3 اسد 1388 مطابق July, 25,2009 تیم کمپاین بسوی خوست پرواز کرد بعد از یک ساعت هلی کوبتر در یک تپه در حومه شهر نشست کرد.

یک موتر کاماز را کرایه کردم که تیم و وسایل کمپاین را منتقل کند در ساعت تقریبا 10:30 صبح کمپاین را از بازار خوست شروع کردم استقبال مردم به حدی بود که من نتوانسته بودم که در مدت 2 چند متر را طی کنم. ساعت 12:30 من با تیم کمپاین وارد رستوران آسیا برای نان چاشت شدم. نان را صرف کرده بودم وچای را هم تقریباً نوشیده بودم که صدای دو انفجار آمد.

چند دقیقه بعد رستوران در محاصره نیروهائی امنیتی قرار گرفت و تمام مقامات امنیتی داخل رستوران برای گرفتن امنیت من شدند. آنها اسرار داشتند که من سالون رستوران را ترک کنم بسوی یک محل امن یا حد اقل در یکی از اتاقهائی هوتل بروم.

باهمه فشار مقامات امنیتی ، من گفتم که به هیچ صورت سالون رستوران را ترک نمیکنم چون از یکطرف انفجار که توسط 8 نفر انتحاری صورت گرفته بود،هیچگونه رابطه نه از دور و نه از نزدیک، نه بصورت مستقیم ونه بصورت غیر مستقیم با من دارد چون هدف حمله انتحاری شفاخانه عسکری و شرق قوماندانی امنیه بود از طرف دیگر اگر من جان خود را نگاه کنم چگونه من میتوانم که فردا جان میلیون ها هموطن خود را نگاه کنم.

امروز تقریباً در هر گوشه و کنار افغانستان مرگ حاکم است یکی از اساسی ترین وظیفه رئیس جمهور آینده افغانستان نجات ملت از کام مرگ است. این ممکن نیست اگر رئیس جمهور از مرگ بترسد و با چند صد بادی گارد و موتر زرهدار از خانه به دفتر خود و از دفتر به خانه خود يا جای دیگر برود. رئیس جمهور آینده افغانستان باید کسی باشد که مرگ از او بترسد نه او از مرگ تا بتواند مردم افغانستان را ازمرگ که در هر نقطه افغانستان حاکم است نجات بدهد.

من در رستوران ماندم ، چای را صرف کردم و نماز را خواندم. طبق وعده که من به محصلین پوهنتون خوست داده بودم قرار بود بعد از ساعت 3 یا 4 به لیلیه رفته با دانشجویان نشستی داشته باشم اما با مخالفت شدید مقامات ملکی و نظامی ولایت روبرو شدم که به من میگفتند که ما امنیت داخل شهر را گرفته نمیتوانیم شما میخواهید به لیلیه پوهنتون بروید.

در حالیکه لیلیه خارج از شهر و بدون احاطه قرار دارد. من در برنامه خود تغییر وارد نکردم در لیلیه با استقبال گرم محصلین روبروشدم. صحبتی با آنها در مسجد لیلیه داشتم وبه سوالات شان پاسخ گفتم.

کمپاین را در ریاست رادیو و تلویزیون ملی و با پیام به اهالی شریف خوست به پایان رساندم. قرار بود که من ساعت 5 بعد از ظهر همان روز به کابل برگردم اما بدليل استقبال مردم من تا ساعت 7 شب در خوست ماندم.

پيلوت ها مجهز به وسایلی که شب پرواز کنند نیستند ( عینک های مخصوص...) و ناگزیر هلی کوبتر در گردیز نشست کرد، شهری که یک روز پیش شاهد حملات انتحاری علیه ولایت، قوماندانی امنیه و ریاست امنیت ملی بود.

روز یکشنبه 4 اسد از پکتیا به کابل حرکت کردم و روزیکشنبه را به کمپاین در کابل اختصاص دادم.