پاتريك ويرا و پسران آفريقا

برايان الكساندرـ كارشناس BBCsport

پاتريك ويرا يك نمونه از تحقق روياي آفريقايي است، او كسي است كه از فقر در سنگال سر برآورده است و اكنون تبديل به يك مولتي ميليونر شده است كه با برچسب فوتباليست فرانسوي در اوج حرفه اش قرار دارد. ويرا تا به امروز در باشگاه هاي بزرگي همچون آرسنال، يوونتوس و اينترميلان بازي كرده است.

ويراي 32 ساله كه متولد داكار پايتخت سنگال است اكنون دارنده نقش يك مدل موفق براي كودكان فقير آفريقايي است اما اين موقعيت او تنها بواسطه توانايي هايش بعنوان فوتباليست نيست.

ويرا هرگز جايي را كه در آن بدنيا آمده است فراموش نكرده و قصد دارد تا به بسياري از كودكان سنگالي اين شانس را بدهد كه بتوانند شانس او را در رسيدن به اين سطح تكرار كنند. پاتريك در سال 2003 اولين سنگ بناي يك آكادمي فوتبال را در كشورش بنا نهاد.

در طول اين چهار سال گذشته اين آكادمي فوتبال 90 نوجوان سنگالي را كه در سنين 13 الي 18 سالگي قرار دارند در خود جاي داده است. اين نوجوانان هر روزه در دسته هاي منظمي در ميادين شني به تمرين كردن مي پردازند و در اتاقهايي با ديوارهاي تميز و وضعيت نوري مناسبي زندگي مي كنند.

از داكار به سالي جايي كه ويرا آكادمي فوتبال اش را بنا نهاده است دو ساعت راه است. اين منطقه پر از قصبه هايي است كه خانه هايش از آهن، چوب و قطعات پلاستيكي بصورت گوناگوني سرهم شده است. تمام خانواده ها روز خودشان را به فروش ميوه، تايرهاي ماشينهاي قديمي و همچنين اجزاي موتور آنها به سر مي كنند.

ويرا در حاليكه هشت ساله بوده است زادگاهش را به مقصد پاريس ترك مي كند و اينگونه بوده است كه او در دوران زندگي اش از يك آموزش و فرصتهاي ديگري بهره مي برد.

هنگاميكه كه آكادمي «پسران آفريقايي» ساخته شد من با مديران و مربيان و چند تن از دانش آموزان آكادمي ملاقات و گفتگو كردم كه از جمله آنان يك پسر 16 ساله ملقب به علي بود.

چهار سال قبل از آمدن به آكادمي او در خيابانهاي داكار گدايي مي كرد چرا كه والدينش او را ترك گفته بودند آن هم در سن 10 سالگي. در ابتداي ورودش به آكادمي او به زباني مختلط با لهجه هاي گوناگون محلي صحبت مي كرد ولي اكنون او فرانسوي را بگونه سليسي صحبت مي كند و زبان انگليسي را نيز دست و پا بسته بلد است بطوري كه مي تواند بخواند و بنويسد.

در كشوري كه 70 درصد بچه هايش هرگز روي يك كلاس درس را نمي بينند علي به فرصتهايي چنگ زده است كه آينده اي روشن و زندگي خوبي را براي او نويد مي دهد اما ديگران به هيچ وجه همچون علي خوش شانس نيستند.

در اين كشور آسان است كه ببينيم پسران جواني به دام يك عده اي مي افتند كه اميد يك زندگي بهتر در سرزمين اروپا را مي دهند. به پسرها شانس پيوستن به باشگاه ها و آكادمي هاي فوتبال در اروپا داده مي شود. والدين در ازاي اينكه آينده اي روشن براي فرزندانشان بخرند مبلغي در حدود 2000 پوند را مي پردازند. جان كلود امبووين از يك تشكل خيريه فرهنگي مي گويد كه در حدود 800 پسر آفريقايي را مي شناسد كه در اروپا گم شده اند.

پسرها در آرزوي پا گذاشتن در جاي پاي ويرا، ديديه دروگبا و مايكل اسين بوده اند اما آنها با يك حقيقت خيلي متفاوتي روبرو شده اند. عده اي از آنها بخاطر اينكه پولهاي والدينشان را نمي توانند بازگردانند شرمنده هستند و روي بازگشت به خانه ندارند. از آن سو قوانين مهاجرتي نيز روز بروز سخت تر شده است.

امبووين مي خواهد كه سفارتهاي كشورهاي بزرگ اروپايي اسناد محكمتري را خواستار شوند كه در ازاي آنها مانع ترك اين پسران از آفريقا شوند.

اما برگرديم به آكادمي ويرا، اين آكادمي با اروپا ارتباطات خوبي دارد و حتي اگر يك بازيكن درجات عالي را دريافت كند مي تواند به يك باشگاه حرفه اي بپيوندد، ويرا و دستيارانش مراحل گذراندن دوره ها را تحت نظر دارند و آموزش هايشان را ادامه مي دهند.

سازمان ملل با وجود اينكه از موج استثمار پسران آفريقايي آگاه است اما آمار رسمي از تعداد پسراني كه در اروپا رها شده اند در اختيار ندارد. يك آمار رسمي حكايت از وجود 2000 الي 3000 نفر دارد و ديگري مي گويد كه آنها در حدود 5000 هزار نفر هستند.

اما آنچه كه ما مي دانيم اين است كه 90 پسر جوان در اين آكادمي خيلي خوش شانس هستند.