بهره برداری ناجایز جمعیتی ها ازنیروی جوانان

جوانان آینده سازان جوامع بشری شمرده میشوند اگرنسل جوان یک کشور به گنداب قومیت ونژادپرستی سقوط کند دیگر هیچ امیدی برای بیرون رفت ازمشکلات وجود ندارد.

شاید بیجا نبود که فرشته حضرتی چندی پیش درسایتهای خاوران وجاودان رهبران جنگ سالار جهادی را به عنوان رهبران قومی یاد کرده وحتی طالبان را نیزنماینده گان قومیت پشتون دانسته است که حالا جوانان سردرگم اروپا مانند بهمن وهاشمی صاحب بخاطرنشاندادن زورعضلات شان به دیگران به نوشتن مضامینی دست زده اند که درحقیقت با افکار ونظریات فرشته حضرتی همخوانی دارد.

چنان به نظرمیرسد که قلمزنی های جمعیتی ها وپرچمی های کارملی که ازسالها به اینطرف مشغول سمپاشی ها وزهرپاشی های قومی بودند حالا نتیجهء دلخواه خودرا داده است. اگر عوض نبی زاده بیمرد جایش را مرتضی هاشمی وگوربز پرمیکند واگرعصردولت شاهی وکریمی استالفی بمیرند پرویزجان بهمن جایشان را خواهد گرفت. اما توصیهء من به این جوانان عزیز این است که نباید خودرا درگنداب قومیت ونژادپرستی های تنگنظرانه سقوط داده وعمرگرانبهایشان را صرف مسایلی کنند که اصلا ارزش یک دقیقه وقت گذرانی را ندارد.

به نظربنده یک پرچمی کارملی ویک جمعیتی جهادی وغیرجهادی باهم هیچ فرق وتفاوتی ندارند این دوگروه یکی به ظاهر اسلامی ودیگری به ظاهرکمونستی دو روی یک سکه اند. اینها بخاطررسیدن به هدف حتی ازکشاندن جوانان به وادی های گمراهی وضلالت ابا نمی ورزند. جوانان خون گرم که کمتر میتوانند عقلانی فکرکنند خیلی زود احساساتی شده وبرای نشاندادن واکنش های سریع، خیلی به عجله وارد میدان میشوند واما دیری نمیگذرد که از کرده ای خویش پشیمان گشته و ازفرط خجالتی وننگ به هیچ محفل ومجلسی حاضرنمیشوند. پرویزجان بهمن درنوشتهء شان ازهمان ادبیات درویش دریادلی کارگرفته اند وبه شخصیت گرانمایه وطن جناب حبیب الرحمن الفت بیباکانه تاخته اند.

جناب حبیب الرحمن الفت نه دشمن هزاره است ونه هم دشمن تاجک. او خودش را افغان میداند ونام افغان را شامل همهء اقوام این سرزمین دانسته وتنها پشتونهارا افغان نگفته است. به نظرمن اگردرین کشور کوچک هرکدام ما زیرنامهای پشتون، تاجک وهزاره وازبک وترکمن خواهان ایجاد کشورهای مستقل شویم به هرکدام ما یک یک جریب زمین هم نمیرسد. زیرا افغانستان مرکب ازقومیتها وزبانها ومذاهب گوناگون است واین را پشتونها بهترازدیگران درک میکنند. پشتونها مردمان آزاد اندیش و وسعت نظر بوده وهیچگاه طرفدار خصومت ودشمنی وکینه توزی علیه برادران هموطن شان نیستند.

بلی!

درتاریخ اتفاقات و وقایع خیلی بدی به وقوع پیوسته است که منکر آن شده نمی توانیم اما بخاطر تلافی گناهان گذشته گان ویا تکرار اشتباهات آنها ما بیل را پشت آبی که رفته است نباید بگیریم.

اما من دریک مورد مشخص با آقای هاشمی موافق هستم . آنچه آقای هاشمی به دفاع ازدوست و همکارقدیمی خود گوربزخان نوشته است درست است اما من متاسفانه هرقدر به حافظه ای خود فشارمی آورم نام حقیقی گوربز ازذهنم رفته است ولی اینقدررا تاکید میکنم که گوربز قبل ازرفتن به بی بی سی درزمانیکه داکترنصیر پنجشیری درکویت سفیرربانی بود او نیز باوی بود. این درست است که گوریز ازپنجشیرنیست وپشتون است اما با ختم کارداکترنصیر جمعیتی درکویت، گوربزهم به اثرسعی وتلاش برادران مسعود پایش به لندن کشانده شد. گوربز درجلسات که بخاطر یاد وبود مسعود دایرمیشود حضورمی یابد. گوربز درهرمحفل واجتماع به نامهای مختلف ظاهر میشود وی قبل ازآنکه خبرنگار باشد بمانند یک جاسوس عمل میکند. او درتمام جلسات افغانها در اروپا اشتراک میکند اما من متاسفانه ، نه از وی تصویر دارم ونه هم کدام رسام قوی هستم که عکس اش را به روی انترنت بیاورم اما این را به یقین گفته میتوانم که چندین بار با گوربز ازنزدیک دیده ام وقواره اش بمن آشناست.

گوربز که شاید یک بار ویا دوبار مسعود را درزنده گی خویش دیده است عاشق شیدای قد وقامت دراز و ریش کوسه وکلاه پکول او گردیده وبخاطر حب مسعود مرزهای مذهبی وقومی را درهم شکست. چنانچه که ویس ناصری نیز همین کاررا کرد. ویس ناصری بادیدن مسعود درپاریس دلباخته وی شد وتاکنون هم درسایت مزخرفش تمام مقالاتی که برضد مسعود باشد سانسورمیکند ودرعبارات مضامین نویسنده گان که لفظ قهرمان ملی نباشد خودش آنرا به قلم خود اضافه میکند. این شهکاری درژورنالیزم فقط کار همان اشخاصی است که مانند گوربز دل به مسعود باخته وبه ریش دیگران بخندند