در انتظار مشتريان

دوشنبه 9 فبروری 2009

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

عليم متوسط روزانه ٣٠٠ افغانی در يک روز آفتابی از راه ترميم دوچرخه درآمد دارد. هوای خراب و سرد تعداد مشتريان وی را در شهر کابل کم ساخته است. عکس از جواد جلالی

د مشتريانو په انتظار کی

عليم د ورځي په اوسط ډول ٣٠٠ افغاني په يوه لمريزه ورځ کی د بايسکليونو د جوړوني له لاری
لاس ته راوړي. بدي او سړي هوا په کابل کی د هغی د مشتريانو شمير راټيټ کړي دي.

Photo by Jawad Jalali

Waiting for customers

Aleem earns an average of 300 Afghani (US$ 6) in normal sunny day by repairing bicycles. Bad and cold weather in Kabul has considerably reduced his number of customers.

این عکس با اجازه رسمی دفتر سازمان ملل در افغانستان در کابل پرس^? نشر شده و تمام حقوق آن متعلق به اين نهاد می باشد

پيام‌ها

9 فبروری 2009, 23:13, توسط شمشاد ایالات متحده

دیدن عکسهایی مانند این وطندار عزیر وزحمت کش که برای بدست آوردن روزی حلال ویک زندگی آبرومند، از هیچگونه سعی وتلاش دریغ نمی نمایند ، مرا بیاد دوره زندگی خودم که هنوز بسن بلوغ نرسیده و والدینم را از دست داده بودم، می اندازد. آنزمان نه تنها خودم بلکه مسئول اعاشه و اباطه ء یک برادر وخواهر کوچکم نیز بودم. در شرایط دشوار تقریبا" 40 سال قبل علاوه به کارهای شاقه برای بدست آوردن لقمه نان ، روزانه کورسهای شبانه و لسان را نیز تعقیب میکردم.از اجرای هیچکار اخلاقی دریغ نمیکردم. باگذشت هر روز، روزنه جدید برویم کشوده میشد و در مدت کمتر از چهار یا پنج سال هنوز به سن 20 نرسیده بودم که دروضع مالی ما بهبودی قابل ملاحظهء بوجود آمد.
و تا امروز که درسن تقاعد هستم هنوز هم مشغول کار هستم. مطلب من از گفتار فوق این است که با چندین سفری که در سالیان اخیر به وطن عزیز داشتم، تعداد بیشتر وطن داران عزیز ما هیچنوع ابتکار عمل نداشته منتظر معاونت ویاری دیگران هستند. و بعضی جوانان ما که تا صنف 6 یا 8 ویا 12 تحصیل دارند، میخواهند حتما" یک چوکی دولتی داشته واگر چند جمله انگلیسی آموخته اند باید به موسسات خارجی ویا سفارتخانه ها شامل کار شوند. کار های مسلکی مانند نجاری، معماری ، بوت دوزی، آشپزی، عکاسی، دریوری،میخانیکی، حلبی سازی ، خیاطی وغیره را عیب میشمارند. درحالیکه درجهانیکه ما امروز زندگی میکنیم ، امرار معاش از زحمت وآبلهء دست ولو هر وظیفه مشروع واخلاقی که باشد برای انسان افتخار می آفریند. من از وضع وحالت وطنداران عزیزخود آگاهی کامل دارم و میدانم که متاسفانه ما فاقد یک حکومت ورهبری سالم هستیم. ولی همه روزه میبینیم اکثرا" جوانان و حتی اطفال خورد سال که نان آور فامیل شان هستند با سعی وتلاش وابتکارات شان ،مانند این وطن دار بایسکل سازما،توانسته اند تا حدی مشکلات اقتصادی شان را رفع نمایند. فکر میکنم در حالت کنونی افغانستان که شرایط برای هر نوع فعالیت مهیاست از کوچکترین ابتکار نتایج خوب بدست آمده میتواند. بشرط اینکه جوانان ما قدری بخود حرکت داده وبا تصمیم جدی و مساعدت ورهنمایی استادان مسلکی کمر همت ببندند و هیچگونه کار ومسلک مشروع واخلاقی را عیب نشمارند. من مطمئن هستم در وطن عزیز ما در کنار این همه دزدان و وطن فروشان بی وجدان، تعداد بی شماری اشخاص خداپرست ، انسان دوست و شریف وجود دارد که از مساعدت ورهنمایی، برای آنانیکه خواسته باشند دریغ نمی نمایند. احترام

9 فبروری 2009, 23:13, توسط شمشاد ایالات متحده

دیدن عکسهایی مانند این وطندار عزیر وزحمت کش که برای بدست آوردن روزی حلال ویک زندگی آبرومند، از هیچگونه سعی وتلاش دریغ نمی نمایند ، مرا بیاد دوره زندگی خودم که هنوز بسن بلوغ نرسیده و والدینم را از دست داده بودم، می اندازد. آنزمان نه تنها خودم بلکه مسئول اعاشه و اباطه ء یک برادر وخواهر کوچکم نیز بودم. در شرایط دشوار تقریبا" 40 سال قبل علاوه به کارهای شاقه برای بدست آوردن لقمه نان ، روزانه کورسهای شبانه و لسان را نیز تعقیب میکردم.از اجرای هیچکار اخلاقی دریغ نمیکردم. باگذشت هر روز، روزنه جدید برویم کشوده میشد و در مدت کمتر از چهار یا پنج سال هنوز به سن 20 نرسیده بودم که دروضع مالی ما بهبودی قابل ملاحظهء بوجود آمد.
و تا امروز که درسن تقاعد هستم هنوز هم مشغول کار هستم. مطلب من از گفتار فوق این است که با چندین سفری که در سالیان اخیر به وطن عزیز داشتم، تعداد بیشتر وطن داران عزیز ما هیچنوع ابتکار عمل نداشته منتظر معاونت ویاری دیگران هستند. و بعضی جوانان ما که تا صنف 6 یا 8 ویا 12 تحصیل دارند، میخواهند حتما" یک چوکی دولتی داشته واگر چند جمله انگلیسی آموخته اند باید به موسسات خارجی ویا سفارتخانه ها شامل کار شوند. کار های مسلکی مانند نجاری، معماری ، بوت دوزی، آشپزی، عکاسی، دریوری،میخانیکی، حلبی سازی ، خیاطی وغیره را عیب میشمارند. درحالیکه درجهانیکه ما امروز زندگی میکنیم ، امرار معاش از زحمت وآبلهء دست ولو هر وظیفه مشروع واخلاقی که باشد برای انسان افتخار می آفریند. من از وضع وحالت وطنداران عزیزخود آگاهی کامل دارم و میدانم که متاسفانه ما فاقد یک حکومت ورهبری سالم هستیم. ولی همه روزه میبینیم اکثرا" جوانان و حتی اطفال خورد سال که نان آور فامیل شان هستند با سعی وتلاش وابتکارات شان ،مانند این وطن دار بایسکل سازما،توانسته اند تا حدی مشکلات اقتصادی شان را رفع نمایند. فکر میکنم در حالت کنونی افغانستان که شرایط برای هر نوع فعالیت مهیاست از کوچکترین ابتکار نتایج خوب بدست آمده میتواند. بشرط اینکه جوانان ما قدری بخود حرکت داده وبا تصمیم جدی و مساعدت ورهنمایی استادان مسلکی کمر همت ببندند و هیچگونه کار ومسلک مشروع واخلاقی را عیب نشمارند. من مطمئن هستم در وطن عزیز ما در کنار این همه دزدان و وطن فروشان بی وجدان، تعداد بی شماری اشخاص خداپرست ، انسان دوست و شریف وجود دارد که از مساعدت ورهنمایی، برای آنانیکه خواسته باشند دریغ نمی نمایند. احترام