جورج بوش و جانفشانی هایش برای تروریسم جهانی!

بدبختانه این سیاست از همان شروع به همین شکل ماند و هیچ کس برای تغییر آن اقدام نکرد. امروز تکنولوژی بسیار پیشرفت نموده است و در کشور های غرب امکان این ایجاد شده است که از مواد بسیار ابتدایی و ساده می توان خانه های بسیار اقتصادی و کم مصرف ساخت. مثلا از کانتینر های که برای انتقال کالاهای تجارتی استفاده می شود، خانه هایی ساخت که بسیار کم مصرف و مطمئن می باشند. از بسیاری از مواد های مصنوعی نیز می توان خانه ها ساخت. این خانه ها می توانند آب باران را جمع آوری کنند و از آن برای شستن تشناب ها کار بگیرند. راه های بسیار زیادی کشف شده که با آن می توان آب جوی ها را با هر اندازه ناپاکی، کاملا پاک ساخت. می توان از مواد بسیار ابتدایی آبگرم کن هایی ساخت که مثلا در کشوری چون افغانستان، بخش بسیار عمده‌ی زمستان های سرد را کاملا مجانی گرم ساخت. اما آیا مردم افغانستان و یا عراق حق آن را ندارند که از این امکانات استفاده ببرند. درست است که مردم افغانستان به تنهایی نمی توانند سرمایگذاری اولیه را برای این امکانات مهیا بسازند، اما از پول هایی که برای مردم افغانستان وعده شده بودند، فقط اسلحه های مدرن امریکایی را می خرند، تا خون میلیون ها انسان بیچاره را باز جاری سازند.

سال هاست که می شنویم شهر کابل توسعه خواهد یافت، و حتی شاید انتقال بیابد، اما این وعده ها برای تسلیم ساختن مردم کشور های جهان سوم است به کشور های متمدن. تقریباً می توان گفت که جهان متمدن از کشور های نامتمدن و یا به اصطلاح قدیم ”بربرها“ می خواهند: ”که هر چی زودتر جنگ و نزاع تان را کنار بگذارید تا ما بتوانیم تا آخرین قطره خون تان را بیاشامیم.“ در شرق مردم موجودات افسانویی چون جن، پری، دیو و غیره را داریم، اما در کشور های غربی موجود افسانویی بسیار شریر و ترس انگیز ”دراکولاهای خون آشام“ اند. کشور های غربی می خواهند تا دراکولای فرهنگ تاریخ و سیاست و اقتصاد ما شوند، حد اقل تلاش های شان برای خاتمه‌ی هر چی زود تر جنگ همین حقیقت را آشکار می سازد.

فکاهیی در میان افغان ها وجود دارد که به این شرح است: ”روزی گوسفندی از روی یک جوی آب پرید تا آن طرف برسد. بز شروع کرد به بالا و پایین پریدن و داد می زد که: کونت را دیدم، کونت را دیدم! گوسفند در جواب گفت: کون خودت که همیشه نمایان است، من هیچ از آن نمی گویم“. درست همین مسئله در مورد کشور های غربی صادق است. امریکا در طول سه یا چهار قرن ظهورش بیش از میلیون ها انسان بیگناه را کشته است، اما با کشته شدن یک نفر در کشور های شرقی، داد و واویلا سر می دهد که: ”شما نباید بکشید! این خلاف قوانین حقوق بشری است! شما نباید بکشید!“ حتی کشتن را کشور های غربی حق بنیادی و اساسیی شان می دانند. بسیار دیده شده که نهنگ های بیچاره از آب می پرند و در ساحل ها به اصطلاح به خود کشی می پردازند. یک تن از دانشمندان به تحقیق در این مورد انجام دادند تا بدانند چی چیز باعث این خود کشی های دسته جمعی می شود. آنان بعد از تحقیقات زیاد دریافتند که کشتی های جنگی امریکا برای کشف زیر دریایی های دشمن، از امواج صوتی استفاده می کنند که در آب های زیاد بسیار نتیجه خوب داده و بسیار اقتصادی می افتد. در حالیکه نهنگ ها نیز برای تعیین موقعیت صید شان از امواج صوتی استفاده می کنند، اما امواج تولید شده توسط کشتی های جنگیی امریکایی ده ها برابر قوی تر است و نهنگ ها را مزاحم می شوند. تحقیقات نشان داد که مقدار زیاد چربی وارد خون این نهنگ ها می شود و حباب های هوا در اطراف شش های آنها شکل می گیرد که بخش اعظم از این حباب های هوا بزرگ تر از تخم مرغ است. زمانی که این مسئله را با سیاست مداران امریکایی در میان گذاشتند، آنها اظهار کردند که این به نفع مردم امریکاست و هیچ کس حق دخالت در این موارد را ندارند. در حالیکه هر هفته یک بار ماهی گیریی جاپانی ها و چینی ها را در تلویزیون شان نشان می دهند و به اصطلاح شرقی ها را نامتمدن جلوه می دهند.

چنین به نظر می رسند که تنها کشور های غربیی مسیحی حق هر کاری را دارند و هیچ کس هم حق انتقاد را ندارد. وقتی در امریکا سیاستمداران می خواهند کاری غیر انسانیی را پیش ببرند، برای اینکه کسی حق انتقاد را نداشته باشد، آنها این شعار را سر می دهند که این مسئله امنیت داخلیی امریکا است. این بهانه به سیاستمداران امریکایی حق آن را می دهد که هر تجاوزی به حقوق و مال و خون حتی خود مردم امریکا اقدام کنند. در یک نتیجه گیریی نهایی می توان حکم کرد که غربی های مسیحی بز ها و شرقی های غیر مسیحی، گوسفندان خدایند. بز ها همیشه کون شان نمایان است ولی گوسفند ها باید همیشه متوجه باشند که مبادا کون شان نمایان شود.
در سقوط برج های دوگانه هزاران نفر جان شان را از دست دادند که مسیحی بودند اما یهودی نه! در هر دو برج تعداد زیاد یهودی ها نیز کار می کردند ولی یکی از آنها در این روز سرنوشت ساز سر کار نیامده بودند. تحقیقات دانشمندان نشان داد که بر اساس فلم های موجوده، یکی از این برج ها در هشت ثانیه و دومی آن در ده ثانیه سقوط کرد. اگر از بالای این برج ها سنگی به سوی زمین رها می شد، نیز در نه یا ده ثانیه به زمین می رسید. پس این دو برج کاملا به سقوط آزاد مجبور شده بودند. در ساختن این برج ها ستون هایی آهنیی بکار برده شده بود که تا بالای سر این برج می رسید و باید این برج ها را برای همیشه سرپا نگه می داشتند، در حالیکه بعد از سقوط این دو برج حتی یک سیخ ایستاده دیده نشد. اگر چنانی که این ستون های آهنی هم نمی بود، مطابق برآورد های حسابیی دانشمندان باید هر کدام این برج ها در ظرف نود ثانیه، یعنی هشت برابر آهسته تر سقوط می کردند ولی وجود این ستون های آهنی این سقوط را حتی از این هم کند تر می ساخت.

در شهر های کشور های غربی بسیار اتفاق افتاده است که ساختمان های کهنه و بلند را با انفجار سقوط داده اند. ساختمان های بلند باید در جا سقوط کنند تا هیچ خطری را برای ساختمان های مجاور نرسانند. ساختمان های بسیار مستحکم را فقط می توانند با کمک کمپیوتر ها سقوط دهند، راه دیگری موجود نیست. انفجار این تعمیر ها به شکل بسیار اصولی صورت می گیرد. سقوط مطابق با پلان یک هنر است که فقط متخصصین محدود در روی جهان می توانند آن را اجرا کنند و بس! مطابق این اصول باید اولین انفجار کارساز، که در عین حال قوی ترین را نیز تشکیل می دهد، باید در پایین ترین طبقه و در ستون های بنیادی صورت بگیرد. این انفجار وزن بالاترین طبقه را زیاد تر می سازد و متباقی انفجار ها از بالا به پایین در فاصله های معین باید رخ بدهد.
در سقوط دو برج عین همین پلان به کار رفته است. دو نفر شاهد عینی خبر می دهند که انفجاری که از زیر ساختمان شنیده شده بسیار قوی بوده است. پنج انفجار بعدی از بالا به پایین این دو برج را کاملاً به تله یی از خاک مبدل ساخته است. در فلم به خوبی دیده می شود که این انفجار ها از داخل اطاق های ساختمان به بیرون می زده اند. روی بام سفارت آلمان بیش از صد دانه استخوان های انسان یافته شده است، که نسبتاً از برج ها دور قرار دارند. این استخوان ها بندهای انگشتان و قبرغه ها بوده است. اگر تعمیر سقوط کرده باشد، از کجا می تواند این بند های استخوانی روی بام سفارت آلمان پاشیده شده است. اطراف دو برج خرواری از کاغذ های که برای نوشتن در دفاتر بکار می رود دیده می شود که این نشان می دهد که انفجار باید از درون به طرف بیرون بوده باشد.

این ”بز های سیاسی“ از اینکه نتوانستند برای چپاول جهان سوم دست رسی سریع بیابند، شروع کرده اند خون مردم خود را بریزند. این دو هزار و هشتصد نفر امریکایی که در دو برج کشته شده اند در حقیقت فدای منافع امنیتی امریکا شده اند. سربازانی که از افغانستان وحشت زده می شوند و گرفتار پریشانی های روانی می شوند، به امریکا برای تداوی موقت فرستاده می شوند. تلاش می شود که این مریضان روانی دوباره با انرژیی بیشتر و کشنده تر دوباره وارد میدان رزم شوند. آنان باید گوسفندان را به جست و خیز بیاورند و قربانی خدایان وحشت و تمدن شان کنند. برای یک شرقی حال دیگر تمدن معنی دیگری جز ویرانی و خشونت ندارد. این رویارویی احساسی و مذهبی و سیاسی می رود تا تمام توان مادی و معنوی مردم ما را بیجا بهدر دهند.