انتخابات پارلمانی یا کسب مشروعیت دوباره جنایتکاران

انتخابات پارلمان درافغانستان به زودی اغازمی شود. دراین انتخابات بازهم مثل انتخابات گذشته بسیاری از چهره های جهادی که دست شان به خون مردم الوده است و درجنگ های چندین دهه گذشته بازیگران اصلی بوده اند شرکت کرده اند.

وقتی پست های مهم و کلیدی دولتی پرازجنایت کاران می شود و دیگری جایی برای بقیه شان باقی نمی ماند انها نیز خود را برای پارلمان کاندید می کنند تا بدین شکل مصونیت قانونی برای کارهای غیر قانونی شان بیابند، که از تجارت مواد مخدر گرفته تا غصب زمین و چور و چپاول دارایی ها مردم عامه.

عملکردهای دولت در طی این سالها و برگزاری انتخابات و تحولاتی که بعد ازهرانتخابات به وجود امده است طوری بوده که دیگر مردم به دمکراسی و انتخابات که به معنی حکومت مردم برمردم و برای مردم است اعتماد و باورشان را از دست بدهند.

دمکراسی چیز خوبی است وانتخابات یکی ازابزارهای دمکراتیک برای انتخاب نمایندگانی که برای اینده ملت تصمیم می گیرد و برگزاری انتخابات، یک راهکار سیاسی ی برای حل و فصل مشکل جنگ قدرت در جوامع، لازمه هر حکومت دمکراتیک است. اما ایا واقعا مردم افغانستان در یک حکومت باورمند به دمکراسی زندگی می کنند؟

وقتی رئیس جمهور افغانستان با تقلب ملیونی کسب مشروعیت می کند وبا افتخاراز طریق رسانه هااعلام می نماید که رقیب های سیاسی دیگرش نیز تقلب کرده است و کو و کوچه های افغانستان پر ازعساکر امریکایی و ... ملیشه های پاکستانی و عربی و سومالی و.. است و لیست کاندیدان را نیز بازهم همان چهره های منفور شده سالهای سیاه جنگ های گذشته و کنونی تشکیل می دهند چگونه ممکن است ، این انتخابات پارلمانی افغانستان معنای واقعی این واژه را داشته باشد و تاثیر گذار درروند کنونی کشور به حساب آید.

تا زمانی که دولت دست نشانده کنونی وشریک های جنگ سالارش درافغانستان وجود دارد برگزاری و شرکت نمودن درهر نوع انتخابات نه تنها قدمی درراه بهترشدن زندگی مردم بلکه مشروعیت دادن به حکومت فاسد کنونی است.

بیشترین تعداد از اشخاص کاندید شده کسانی استند که در تمام طول عمر فعالیت های سیاسی شان به تنها چیزی که باورنداشته اند دمکراسی و انتخابات بوده و حکومتی که این انتخابات را برگزار می کند اولا خود از نداشتن مشروعیت رنج می برد و دوما کنترول بسیاری از ولایات و ولسوالی ها راندارد. بسیاری از ولایات و ولسوالی ها در دست نوکران پاکستانی- طالبان- قرار دارد و مناطق زیادی نیز دردست قوماندان های استند که انها به غیرازکاندیدان خودی به دیگران اجازه کمپاین انتخاباتی را نمی دهند.

در کشوری که هیچگونه میکانیزمی برای برگزار شدن یک انتخاباتی که برگه های بیرون شده از صندوق ها رای، بیانگر اراده حقیقی مردم و به دورازهرگونه تقلب باشد، وجود ندارد- این انتخابات می تواند باعث به وجود امدن بحران های سیاسی بیشتر و شعله ور کردن بیشتر مسایل قومی و قبیله ای گردد.

در پایان چند نمونه ای از دشواری های این انتخابات را یادداشت می کنم:

1- بسیاری از ولایات و ولسوالی ها در دست نیروهای طالبان است. دولت قدرت تامین امنیت رای دهندگان و کاندیدان در این ولایات را ندارد.

2- در بسیاری از مناطق قوماندان های مسلح اجازه کمپاین تبلیغاتی برای کاندید های غیر خودی نمی دهد و نمونه ای زیادی در طی این روزها از طریق رسانه ها نشر شده است.

3- شمار زیادی ازنوجوانان بدون اینکه سن قانونی برای رای داشته باشند صاحب کارت رای دهی استند. در این زمینه تا هنوز هیچگونه برنامه ای از طرف کمیسیون مستقل انتخابات در نظر گرفته نشده است.

4- بسیاری ازکاندیدان ازطرف سازمان ها و نهاد ها داخلی وخارجی حمایت مالی می شوند. دولت افغانستان و کمیسیون مستقل انتخابات توانایی نظارت بردارایی و مصارف انتخاباتی کاندیدان را ندارد. این مساله با اصل انتخاب ازاد و دمکراسی در تعارض قرار دارد. مجلس و حکومت بر امده ازپول های کثیف و کمک های خارجی باعث داشتن یک دولتی خواهد بود که نمونه آن را در طی این سالها مردم افغانستان تجربه کرده اند. انهای که با کمک مالی دیگران به مجلس راه می یابند هیچگاه برای مردم افغانستان کار خیری انجام نخواهند داد.

5- کمیسیون انتخابات موظف است تا اسنادی که ازطرف نامزدان انتخابات ارایه می شود بررسی نماید و کسانی را که سابقه جرمی دارند از فهرست نامزدان کمیسیون انتخابات بیرون کند. اما تعداد زیادی از کاندیدان از طرف نهاد های مدنی و حقوق بشر متهم استند. ازجمله حشمت خلیل کرزی نامزد قندهار، که به نوشته نیویورک تایمز- سال گذشته وحید کرزی، پسر کاکایش را به خاطر معاملاتی که به احتمال زیاد مواد مخدر باشد و دشمنی های شخصی به قتل رسانده است.

6- در انتخابات گذشته به خاطر پایین بودن کیفیت رنگ در بسیاری از مناطق کسانی بودند که برای چندین بار رای دادند که احتمال ان وجود دارد که چنین مشکلی در انتخابات پیش رو نیز تکرار گردد.

7- هویت بسیاری از رای دهندگان درانتخابات قبلی مشخص نبود. کسانی بودند که از مناطق مرزی پاکستان وارد افغانستان شدند و در رای دهی شرکت کردند و دراین انتخابات نیز هیچ تضمینی برای عدم تکرار این مشکل وجود ندارد.
8- .....

در همین لحظه ای که این نوشته را به پایان می برم فلمی از زندگی ادم و حوا از تلویزیون پخش می شود. ادم ، حوا را به خاطر رانده شدن از بهشت مقصر می داند و حوا "مار" را ملامت می کند.

دین و زندگی و بسیاری از اندیشه ها و ایدیالوژی ها، ما انسانها را مسوولیت گریز بارآورده است . ما از پذیرش مسوولیت های مان بیزاریم و همیشه دیگران را مقصر دشواری های زندگی خود می دانیم.

ما با شرکت در این انتخابات به کسانی رای می دهیم که بوی متعفن شان مشام تاریخ را تا ابد می سوزاند و معامله گری شان با سرنوشت مردم و خواسته های انها برای هیچ عقل سالمی پوشیده نیست.
تعداد کمی از کاندیدان مستقلی که دست شان به خون مردم الوده نیست، انقدر شانس کمی برای برنده شدن دارند که در هر صورت اش صدای انها شنیده نخواهد شد.