عارف عباسی گاو پیریکه که کنجاره خواب می بیند

امسال درجمع دشنام دهنده گان وچرند نویسان کلاسیک برضد شهید احمد شاه مسعود یک چرند نویس دیگر اضافه شد که نام نامی اش عارف خان عباسی میباشد.

وی یکی از وابستگان خاندان سلطنتی ویا به اصطلاح معروف، سرداران اصیل ویا بدل عشیرهء محمد زائی بوده که سالیان زیادی به برکت این پایهء محکم وخلل ناپذیر،بدون داشتن لیافت واهلیت درمقامات بلند دولتی نظام شاهی کارکرده وچوکی های زیادی را به اصطلاح عوام بند انداخته بود. دوران سلطنت را اکثرجامعه شناسان ومنتقدان با انصاف دوران خاموشی قبل ازطوفان نامیده اند که در آن هیچکسی را مجال آن نبود که اشخاصی مانند عارف عباسی را با آن رگ ورشته محکم وبنیادین خاندانی بگوید که: بالای چشمانت آبرو است حالا این داعیه دارصلح وعدالت و وطن و وطندوستی آرزوی بازگشت به آن دوره های تاریک را درسر می پروراند و درهمین جا جا دارد که بخاطر بیان حقیقت کمی از چوکات ادب واخلاق خارج گردم وجهت توضیح بیشتر این این ضرب المثل عامیانه را استعمال کنم که میگوید:" گاو پیر کنجاره خواب می بیند"

البته طوریکه بنده درمقالات قبلی ام نیز اظهارنموده ام که اینجانب با وجود شناخت حضوری اخلاص وارادتم به شهید احمدشاه مسعود وی را هیچگاه ازخبط های سیاسی ونظامی که در طول دوران جهاد وبعداز جهادخصوصا درشهرکابل درتعاملات سیاسی اش بااحزاب مختلف جهادی از وی سرزده است مبرا نمی دانم وهیچگاه العیاذ بالله ادعایی مبنی بر الوهیت ویا معصومیت آن بزرگمرد نکرده ام ونمی کنم اما این را می نویسم که مخالفان وی از سلطنت طلبان کهنه کار استعمارزده گرفته تا ناسیونالستان دو آتشهء پشتونی وازخلقی های بروت کشال افراطی گرفته تا اسلام گرایان گلبدینی ازمائوویستان افراطی گرفته تا طالبان دگم اندیش قبیلوی همه وهمه یک هدف مشخص را دنبال را میکنند وآن: جعل نمودن تاریخ به نفع یک اقلیت مفت خور حاکم که سالهای سال برملت ومردم اینکشورقهرمان تراشیده اند ومی تراشند هنوزنیز با پرروئی تمام این داد و وایلا را سرداده اند که درپهلوی قهرمانان واقعی جهاد افغانستان چرا تصاویری از دیکتاتوران جبار ونسل کشان قومی وقسم خوران حرفوی وتعهد شکنان قرآنخور مهمان کش، نظیر وزیرمحمد اکبر ونادرغدار ومحمد گل خان مهمند وسردار داوود چرسی وجود دارد ویاهم ندارد. اگرباشد این گاو های پیروبرتری طلب موجودیت آن تصاویر را درکنار دیگران کسر شأن دانسته وآن را محکوم می نمایند واگرنباشد هم سوال میشود که چرا نیست. چنانچه چندشب قبل خانمی که خودرا........ محمد زائی؟ ازکشورفرانسه معرفی کرد درتلویزیون مسکین آزار با بزرگنمائی حوادث اسفبار جنگ های مجاهدین درسالهای نود بالاخره نیات باطنی خویش را با بیشترمی تمام چنین ظاهرساخت:

"چرا به عوض عکسای مسود (عکسهای مسعود)عکسای امیردوست محمد خان نیست که هفت باربه هندوستان لشکرکشید چرا از وزیراکبرخان نیست که مکناتنه (مکناتن را )کشت چرااز داوود خان نیس (نیست) مه (من) نمی فامم (نمی دانم) که ای مردما(این مردمان) چرا گپه (گپ را) نمی فامن ( نمی فهمند) چرا ایقه خو برده(اینقدرخواب برده) شدن (شدند) چرا یک کس نمیخزه 0نمی خیزد) که بگویه (بگوید) که او بیشرفا (بی شرف ها) قارمان (قهرمان) واقعی کیس (کیست)"

. خوب ! این است افکار پوسیده خانم محمدزائی که درکشورفرانسه مقیم است اما تا هنوز خبرندارد که در عصر ساینس وتکنا لوژی دیگر تاریخ های جعلی به زباله دان سپرده شده وقهرمان های کاذب وخیالی ایل وخیل قبیله ، جای شانرا به قهرمانان واقعی داده اند. اگرازین خانم محترمه سوال شود که کشتن مکناتن توسط وزیر اکبرخان که مکناتن را برای مذاکره دعوت کرده بود به روی کدام معیارهای انسانی وحقوقی وشرعی قهرمانی پنداشته میشود ویا اینکه تسلیم شدن خقت بار امیردوست محمد به نماینده انگلیس ودعوت مجاهدان آن زمان برای تسلیمی به انگلیس با کدام معیارهای شجاعت وقهرمانی برابر است شاید ازین هم بدتر اعصابش خراب شود و پرسشگر را دشنام ناموسی بدهد زیرا صبر وحوصله این مفت خوران دهره دونی که حالا با افتخار لقب محمد زائی را عقب نام خویش یدک می کشند به همه گان معلوم شده است. تربیه فامیلی این نازدانه گان درباری( که پدران شان ازبودجه ملت مقت ورایگان معاش مستمری اخذ کرده اند واکنون آن پولها در رگ وخون این نسل جاریی است) ومیزان تحمل شان را زمانی میتوان درک کرد که احساساتی شده ومنافع خانواده گی خویش را درخطرببینند. ولی تا آن هنگام با مشاطه گری وچرب زبانی خوب می توانند در دل مخاطبان جای گیرند.

من شخصا طرفدار این هستم که باید تصاویر سلاطین جبار وفیودالان قرون وسطائی که توسط مورخان درباری به ما معرفی شده اند باید به زباله دان تاریخ سپرده شوند نه اینکه درکنار فوتوهای فرزندان واقعی وطن که جانهای شیرین شان را درراه خدا وآزادی وطن قربان کردند قرار گیرند.

قهرمانان گمنام

درچرند نامهء محترم عارف عباسی که دریکی ازپورتال های بدنام قبییله به نشررسیده ومرداریهای که از دهن کثیفش درتلویزیون شخصی اش به بیرون جهید تاکید بیشتر برقهرمانان گمنام صورت گرفته است.

درین هیچ جای شک وجود ندارد که درتمام حوادث تاریخی قهرمانان گمنام وجود دارد درتمام جوامع بشری قهرمانان گمنام وجود دارد روی همین علت است که درهرکشوری یک مناره ویا یک آبده بنام سپاهی گمنام وجود دارد که درحقیقت ادای دین دربرابر رشادت ها وسرسپرده گی آن قهرمانانی است که از چشم مورخان وتذکره نویسان دور مانده اند اما چنین مسأله هیچ گاه بمعنای نفی مجاهدت های رهبران وقهرمان معلوم الحال نیست به عباره واضحتر تجلیل از احمد شاه مسعود درحقیقت تجلیل ازهمان مجاهدان پنجشیری وپروانی وکاپیسائی وجلال آبادی، قندهاری تخاری وبدخشانی است که به امر وفرمان رهبرشان به سنگرها شتافتند وجانهای شانرا قربان کردند تجلیل ازاحمد شاه مسعود تجلیل ازمادران است که چه در دوران جهاد وچه در دوران اشغال طالبی جگرگوشه های شانرا به امر او به سنگرهای گرم داغ ومبارزه فرستادند درین چه تناقضی وجود دارد؟

آقای عباسی وعباسی های دیگر حتی مشاهده فلم های مستند دوران جهاد را که توسط خبرنگاران خارجی گرفته شده آنرا یک توطئه خوانده وآنرا غیر قابل اعتبار میداند. به فلمبردار وژورنالیست ومسعود شهید توهین روا میدارند که گویا او خودرا (رامبو) ساخته است.

اعارف عباسی که اکنون لباس ژورنالیزم به تن کرده وخودرا بحیث گرداننده برنامه های تلویزیونی جازده است حتی به هم مسلکان خویش می تازد وآن خارجی های که بخاطر ادای دین وجدانی شان به دورترین نقاط افغانستان درآن شرایط سخت ودشوار خودرا رسانیده اند واز بمباردمانهای وحشیانه روسها فلم گرفته اند توهین میکند که گویا آنها دربرابر پول وزمرد این کاررا کرده اند.

درین مورد مشخص دیگر هیچ حرفی ندارم جز اینکه بگویم آقای عباسی خیلی واضح و روشن محمد زائی بودن خویش را به نمایش گذاشته است زیرا کسی که به قول مرحوم غبار زنده گی پدر وپدر کلانهایش درهند بریطانوی در جیره خوری استعمار گذشته باشد او همه چیزرا ازعینک شکم می بیند زیرا گرسنگی ، فقر و ذلت هنوز در تار وپود آقای عباسی بحیث فرزند خلف الصدق پدران درجریان بوده وهر فدا کاری وقربانی را برچسپ مادی میزند

آیا کشورفرانسه آنقدر غریب ودرمانده بود که اتباعش خودرا به هلاکت بیندازند وبا قبول آن همه زحمت وتکلیف ومشقت خودرا به کوهپایه های هندوکش برسانند لعنت به این وجدان که خدا برایت داده است اگرازقلمبرداران فرانسوی بگذریم که مسعود شهید خود به زبان آنها بلدیت داشت یک ژورنالیست جاپانی بنام (اندی) که درمنطقه بنام کانتی وا در نورستان توسط افراد گلبدین به بیرحمانه ترین وناجوانمردانه ترین شکل به قتل رسید آنهم ازبهر پول بود؟ قتل که مو را بربدن راست میسازد و دل انسان را از انسانیت سرد میسازد. زیرا افراد گلبدین شبانه درحالیکه (اندی) به خواب فرو رفته بود سنگی را ازجا بلند کرده وبه سر (اندی) پرتاب کردند که مغزهای سرش مانند شیشه پاشان پاشان شد اما آقای عباسی همه را از اینکه آنها به جبهات خیالی گلبدین نرفته اند آنهارا رشوت خور ومعامله گر میخواند. زهی زین قضاوت آزاد وبیطرفانه بیغرضانه!!!!!!؟

اگر ازخود آقای عباسی سوال شود که خودت به حیث یک ژورنالیست وطن خواه که خون غیرت افغانی !!!!!!؟ دررگهای وجودت درجریان است ودر آن شرایط دشوار ، درد ملت ومردمت درسینه ات خانه کرده بود خاک و طنت مورد اشغال قوای روس قرار گرفته بود چندبار خودرا حداقل تا پشاور رسانیده ای وازحال مردم آواره ویتیمان که در وصف مسعود شهید ترانه های دسته جمعی می سرودند احوال گرفته ای؟

بدون شک که آقای عباسی جوابی ندارد جز اینکه بگوید وی نیمه های شب با اشکهای ریزان ازخداوند میخواست که مجاهدین را خداوند نصرت بدهد اما من میگویم که این کاررا حتی پیره زنان این وطن کرده اند چه برسد به مردان.

پنهان شدن در زیرکفن قهرمانهای گمنام

قهرمانهای گمنام یک فایده بزرگی که برای اشخاص بی خاصیتی نظیرعارف عباسی کرده اند این است که حالا که شیر مرده است این روپاه ها نیز خودرا درکشتن شیر سهیم میدانند آنها با پیشکش کردن نام قهرمانهای گمنام خوب میتوانند امیال خبیث باطنی شان را زیر کفنهای بخون غنوده آنها پنهان کنند ورنه کدام منطق انسانی این را حکم میکند که قهرمانان گمنام جهاد ازقهرمان معلوم الحال جدا باشند امیال باطنی این سردمداران جهل وجهالت که درمکتب هتلر وماسولینی تربیه شده اند چه ها اند؟

این امیال را محترم مولوی محمد اعظم سیستانی آخوند درمقاله های توهین آمیزش علیه مسعود شهید بصورت واضح بیان داشته است که :

درترمینولوژی!!!!!؟ دینی به عقیده آنجناب که تادیروز با کارمل ونجیب به صدها کیلو شراب را نوش جان کرده شهید به کسی میگویند که دربرابر کفر شهید شود نه آنی که توسط تروریست عرب کشته شود. زیرا ازنظر سیستانی آن دو نفر عرب مومن تر ازمسعود بودند واهداف انسانی تر و والا تری را درذهن وقلب خویش می پرورانیدند این لب لباب اهداف ومرام است که اقای سیستانی درچرندنامه هایش به خورد خواننده داده است.

مسعود که بخاطر حفظ شرف و آبرو عزت وآزادی دربرابر مسلمان متجاوز کشته شده است ازنظر سیستانی به جهنم رفته است . آقای سیستانی بهتراز اقای عباسی نیات خبیثانه اش را با وجودیکه ازکارمندان عالی رتبه نظام خلق وپرچم تا سطح معاون ریاست شورای انقلابی بوده است تنها داوود خان را مستحق این قهرمانی میداند که خودرا زنده به خلقی های کودتائی تسلیم نکرد. پس حالا سوال این است چه شد که آقای سیستانی اینقدر دیر این موضوع را فهمید مگر در دوران معاونیت شورای انقلابی این حقیقت را سیستانی نمیدانست که سردار داوود همراه با اهل وعیالش بصورت دسته جمعی بدون محاکمه قتل عام شده اند؟ واضح است که خوب می فهمید سخن اینجاست که حالا قهرمان دیگری درعرصه مناسبات ملی وبین المللی ظهورکرده است که حتی فاشیست ترین دشمانش چون عبدالباری جهانی نیز برپرهیبت بودن عکس اش تاکید دارد همان فاشیست که اورا دراشعارش زمرد فروش و غلام میگوید اما با آنهم به شیر بودنش اعتراف دارد وازعکسهایش لرزه براندامش مستولی میگردد. اما این شیربنا به اشعار جهانی ازجنس غلامان وبرده گان تاریخ است وخون بازکزیها که درحقیقت سرداران بلامنازع این خاک اند در وجودش جاری نبود او احمد شاه مسعود تاجک تباراست که هیچ نسبت خونی وتباری با عباسی وسیستانی ندارد اینجاست که باید احساسات هردو بجوش آمده ومانند سگهای که هارمیشوند بهرطرف دهن می اندازند. اما این قلم به آقای عباسی وهم محترم مولوی محمد اعظم سیستانی صاحب اطمئنان میدهم که سال آینده مراسم تجلیل ازرشادت ها وقهرمانیهای احمدشاه مسعود ازینهم مجلل تر وشکوهمند تربرگزار میشود وهمین خلقی فاشیست مثل عبدالباری جهانی شعرش به زبان پشتو در وصف این شیر به سراییدن میگیرد. زیرا پی بردن به بزرگی وعظمت یک دشمن انسان عاقل را ولوهرقدر الدالخصام (ستیزه جو) هم باشد وا دار به اعتراف میسازد درصورت که وجدان موجود باشد

قهرمان ملی ویا غیرملی!

عارف عباسی درچرندنامه اش به بزرگذار کننده گان محفل یاد وبود ازاحمد شاه مسعود هشدار میدهد که دیگر لفظ (ملی) را استفاده نکنند زیرا قهرمانان ملی دریک نظرسنجی عمومی مردم میتواند مستحق این لقب شوند.

من از آقای عباسی می پرسم که دربخشیدن القاب قهرمانی به جنگ سالاران ودزدان وقطاع الطریقان نظیر نادر غدار و مارشال شاولی خان کابل گیرک که سرزمین کوهدامن زمین را جمع صفحات شمال کشور مانند طالبان به یغما بردند چه کسی ریفرندم را به راه انداخت؟ ازچه کسی پرسیده شد که آیا شما راضی هستید که به نادرخان لقب محصل استقلال داده شود ویانه؟ ازچه کسی پرسیده شد که آیا مارشال شاولی را فاتح کابل بنامیم یانه؟ واضح است که آقای عباسی درین موارد مشخص جوابی ندارد جز اینکه به طامات رو آورد.

-* یکی ازعقل می لافد دیگرطامات می باف

• بیاا کین داوری هارا به پیش داور اندازیم

اما نصیحت من به آقای عباسی این است که هیچ کس حق ندارد که کلمات قوم، ملت، امت، مردم، تبار را به میل خودش انحصار کند. من میتوانم که بگویم که تاجک ها یک ملت اند یا مسلمانها درمیان سایرامت ها یک امت اند پشتونها یک ملت اند هرکسی را باهرکی مشترکات تباری ویا خونی ویا زبانی ویا فرهنگی موجود باشد یا بنام قوم یا ملت ویاهم امت میتوان یاد کرد واین مفاهیم چه در زبان عربی ویا فارسی ویاهم انگلیسی معنای سیال دارند وهرزمان قابل تغیراند مثلا درطاق ظفرپغمان درسنگ، حکاکی شده است که امیرامان الله خان شاه قوم پرست بوده درحالیکه دراصطلاحات امروزی کاربرد قوم پرست معنای خیلی بد وفاشیستی را افاده میکند در اروپا که مردم طعم تلخ جنگ دوم جهانی را چشیده اند مردم به احزاب ملی گرا مانند احزاب وهابی و القاعده نگاه میکنند که مبادا بعداز بقدرت رسیدن گل دیگری را به آب بدهند درآن کشورها نفرت وترس عجیب از ناسیونالیزم بچشم میخورد احزاب ناسیونالیست وملی گرا معادل احزاب فاشیستی درانظار جلوه کرده و غیر اروپائیان تازه وارد که ازمزایایی پاسپورت واعانه وخدمات اجتماعی بهره مند گردیده اند ازسایهء ناسیونالست ها می ترسند که مبادا قانون اخراج دسته جمعی پناه گزینان را با وجود داشتن تابعیت ازطریق پارلمان ها به تصویب برسانند ولی درکشورهای عقب افتاده که هنوز درحصار ایل وخیل گیرمانده ایم کلمه ء ملی گرا مانند قوم گرای دیروز جاذبهء خاصی برای برخی افراد دارد. دارد توگوئی که هرکی ملی گرا بود فرشتهء نجات است وهرکی اسلام گرا بود القاعده وتروریست. دیروز هرکی کمونست وخلقی وبروت کشال بود مترقی بود وهرکی نمازخوان بود جاهل وکودن اما امروز هرکی لیبرال وسکولار غربی ونکتائی پوش است مترقی است وهرکی عمامه بسر ولنگی دار است عقب مانده اینها همه وهمه تغیرات وتحولات زنده گی است که با گذشت زمان درهرجامعه ای رخ میدهد وهیچکس جلو آنرا گرفته نمی تواند.

اگر آقای عباسی به احمدشاه مسعود به حیث قهرمان ملی نگاه نمیکند انتخاب خودش است اما دیگران را ازین انتخاب منع کردن کارآن انسانهای بی خرد ولایعقل است که با سیرزمان درجنگ وستیزاند ومیخواهند تا جهان است همان سردار هاشم خان ویحیی خان ونوکران دربار رنحیت سنگهئ سردار پنجاب بحیث سمبولهای ملت و ملی گرائی وقهرمانی پذیرفته شوند ولاغیرکه چنین چیزی خواب است وخیال است و محال است وجنون.