امنیت افغانستان در گرو همسایه های پرقدرت

طالبان در پاکستان آموزش دیدند و برای پیاده کردن اهداف سیاسی پاکستان در افغانستان و منطقه وارد افغانستان شدند و با آی اس آی ارتباط نزدیک داشته اند که این ارتباط تا هنوز بنا به اسنادی که ویکیلس به نشر رسانده است، محفوظ و پا برجا است.

غرض سیاسی پاکستان در افغانستان ارتباط می گیرد به روابط سیاسی حسنه ای که افغنستان با کشور هنوستان دارد. پاکستان از قدرت مند شدن افغانستان هراس دارد، تصور پاکستان این است که قدرت مند شدن افغانستان در منطقه و عرض وجود کردن افغانستان در منطقه به عنوان یک کشور امن، به نفع قدرت هندوستان رقیب دیرینه پاکستان خواهد انجامید، از این روی، پاکستان کوشیده است تا نگذارد افغانستان، وقت خوش و آرام داشته باشد.
با نشر شدن هفتاد هزار سند از ویکیلس، مساله جنگ و امنیت افغانستان، آشکار شد که جنگ و نا امنی در افانستان، بیرون از مرزهای افغانستان سازمان دهی، رهبری و هدایت می شود و بعد وارد افغانستان می گردد. در حقیقت امر، هنوز افغانستان، نزد همسایه های افغانستان، سرزمینی به حساب می رود که آنان با گسترش جنگ و ناامنی در این سرزمین به اهداف سیاسی شان در منطقه دست یابند.

اسناد نشرشده ویکیلس، اکثرا نشان می دهد که در جنگ های افغانستان، به طور مخفی پاکستان دست داشته است، جنگ و نا امنی را در افغانستان دامن زده است. حتا جنگ و نا امنی فعلی را نیز به طور جدی در افغانستان دامن می زند، و می خواهد که افغانستان را از وضعیت سیاسی موجود بیرون کند.

اسناد نشر شده ویکیلس، به دست داشتن کشور ایران، همسایه پر قدرت دیگر افغانستان، در جنگ و نا امنی در افغانستان، اشاره می کند.

ایران، همسایه پر قدرت دیگر افغانستان است که امروز بر سر دست یابی به قدرت اتمی با جهان درگیری دارد. بنابراین هرچه اوضاع در افغانستان وخیم شود و امریکا و نیروهای بین المللی در این کشور زمین گیر شود به نفع کشور ایران و به نفع سیاسی این کشور در منطقه می انجامد. از این روی، کشور ایران می خواهد، آب را گل آلود کند تا خودش ماهی بگیرد. اگرچه کشور ایران با حاکمیت طالبان در افغانستان از آغاز مخالف بوده و تا هنوز مخالف حاکمیت طالبان در افغانستان است. برای این که طالبان بیشتر ارتباط با کشورهای عربی دارد، این ارتباط طالبان با سازمان های تند رو اسلامی با عرب ها، به نفع ایران نیست و قدرت مند شدن طالبان در افغانستان طبعا تهدیدی برای قدرت ایران در منطقه می باشد. با آن که کشور ایران مخالف حاکمیت طالبان در افغانستان بوده اما هیچگاه برای امنیت در افغانستان، به طور واقعی نکوشیده است و برای بدیلی طالبان در حاکمیت افغانستان ابراز نظری نکرده اند و با حاکمیت فعلی در افغانستان مقطعی و طبق منافع خود و به خاطر فشار وارد کردن بر امریکا در منطقه، ارتباط سیاسی برقرار کرده است.

این بازی های سیاسی ایران با حاکمیت افغانستان از یک طرف ارتباط می گیرد به عدم جدیت حکومت گران افغانستانی با حکومت گرانی ایرانی. حکومت افغانستان، گاهی بنا به تصور شخصی شان که نسبت به غرب داشته، دست به دامن ایران دراز کرده است. یک نمونه آن بهار امسال اتفاق افتاد که ریس جمهور افغانستان به ایران رفت و از رییس جمهور ایران درخواست کرد تا به افغانستان بیاید. رییس جمهور ایران به افغانستان آمد، و در کنفرانس مطبوعاتی که در کابل داشت، فراتر از پرنسیب سیاسی حرف زد، حاکمیت در افغانستان را در برابر رییس جمهور افغانستان به چالش کشید و حضور نیروهای بین المللی را در افغانستان بی اساس و متجاوزانه خواند. در حالی که با حاکمیت طالبان در افغانستان مخالف است اما بی آن که راهکاری برای صلح و امنیت در افغانستان داشته باشد، حضور نیروهای بین المللی را که به مشوره شورای امنیت ملل متحد در افغانستان آمده است، متجاوزانه می داند. این خود بیانگر این است که نظر حاکمیت ایران نسبت به وضع سیاسی حاکمیت موجود در افغانستان، یک نظر غرض آلود سیاسی است که فقط منفعت حاکمیت ایران در این غرض سیاسی نهفته است و بس.
کشور ایران، سعی همیشگی اش این بوده تا حضور نیروهای بین المللی را در افغانستان، متجاوزانه و غیر قانونی نشان بدهد در حالی که حضور نیروهای بین المللی در افغانستان بنا به خواست افغانستان و سازمان ملل متحد، صورت گرفته است.

ایران، سعی دارد تا به قدرت اتمی دست یابد و به عنوان یک قدرت منطقه ای عرض وجود کند، از این روی می خواهد وضعیت در افغانستان نا امن باشد تا با استفاده از این وضعیت بتواند به اهداف سیاسی اش در منطقه دست یابد.

در کنفراس کابل، برای وزیران خارجه کشورهای جهان سه دقیقه وقت داده شده بود که در مورد افغانستان صحبت کنند اما متکی وزیر خارجه ایران هفت دقیقه صحبت کرد همش در باره سیاست ایران و مخدوش کردن وضعیت در افغانستان.

با این همه برخورد های ایران نسبت به وضعیت موجود سیاسی در افغانستان می توان به این نتیجه رسید که نه تنها پاکستان بلکه ایران هم نگران امنیت افغانستان است و نمی خواهد در افغانستان یک حکومت امن و یک نظام پایدار رویکار آید. زیرا با رویکار آمدن یک حکومت امن و مستقل در افغانستان، آنهم همکار و دوست غرب، برای کشور ایران غیر قابل قبول است و کشور ایران تصور می کند که نمی تواند در این صورت به بلند پروازی هایش در منطقه دست یابد. با آرام شدن وضعیت در افغانستان، غرب و امریکا نیز فارغ البال می شوند و بیشتر می توانند ایران برای جلوگیری از قدرت اتمی شدن، تحت فشار قرار دهد. در صورتی که وضعیت در افغانستان به وخامت گراید، ایران نفس راحت خواهد کشید و به برنامه هایش بیشتر دست خواهد یافت. برای همین است که ایران، سخت علاقه مند نا امنی در افغانستان است و نهایت تلاش را می کند تا غرب در افغانستان به شکست رو به رو شود و وضعیت در افغانستان به طور جنگی باقی بماند و افغانستان از هم پیمانی با غرب، خارج شود. اگر دقت کنیم تلاش ایران برای برگزاری یک کنفرانس منطقه ای در تهران برای افغانستان هم یکی از کوشش هایی است که کشور ایران می خواهد حضور نیروهای بین المللی را در افغانستان برای منطقه، از نظر سیاسی نامشروع جلوه دهد. بنابراین این نوع تلاش ها برای حکومت افغانستان زیانبار و نظام برانداز است که باید حکومت افغانستان و جهان مواظب چنین عملکردهای کشور های همسایه در باره امنیت و نظام سیاسی موجود در افغانستان، باشد.

امنیت و جنگ در افغانستان ارتباط می گیرد به منافع سیاسی کشورهای همسایه در افغانستان، از این روی باید امنیت و جنگ افغانستان را، بیرون از مرزهای افغانستان، کنترول کرد تا حکومت افغانستان و جهان این مساله را جدی نگیرند و نتوانند غرض های سیاسی همسایه های افغانستان را در باره مسایل داخلی افغانستان خنثا کنند، وضعیت سیاسی در افغانستان ناامن و شکننده باقی خواهد ماند و هر روز وضعیت در افغانستان بدتر خواهد شد.