افغان‌ها باید به مردم افغانستان تاوان بدهند

بر کنار از اینکه این قوم غاصب، سرزمین‌های دیگر اقوام ساکن را به‌زور گرفته‌اند که باید در دادگاه صالح، این مسئله دادخواهی شود، نام سرزمینی را که اقوام مختلف در آن ساکن هستند به نام قوم اقلیت افغان یا اوغان تقلیل داده‌اند. این، نیز تمام بحث و سخن ما در اینجا نیست.
سخن اصلی ما درخواست «تاوان و پرداخت غرامت و خسارت» از قوم افغان یا از افغان‌هاست؛ برای اینکه از سال به تخت نشستن احمدشاه درانی تا به اکنون که 273 سال را در برمی‌گیرد، همین قوم حاکم، همواره باعث ویرانی، غصب، تجاوز به حقوق اساسی و بشری مردم ساکن در این سرزمین و کشتار و ناامنی بوده است که در سال‌های آخر انتحار، انفجار، طالب‌گری، داعش‌گری و تمام فجایع به پروندۀ این قوم افزوده شده است؛ اگر کسی ادعا کند که این سخن دروغ است، سند بیاورد.
اگر این کشور یک روز روی خوشی و آبادانی ندیده است، عامل اصلی و اساسی آن «حاکمیت قوم افغان» در این سرزمین است. این روحیۀ غارتگری و روحیۀ تباهی و جنگجویی و خشونت‌طلبی در تمام رفتار و کردار حاکمان افغان بوده است که از غارت احمدشاه درانی در سال ۱۷۵۷ بگیریم، زمانی که وارد دهلی شد و آن را غارت کرد، تا اکنون که سال‌هاست مردم افغانستان کنونی در آتش جهنم طالب‌گری، داعش‌گری، انتحار، انفجار و تباهی می‌سوزند. همین مردمی که خوی و خصلتشان جنگ است و با جنگ هم‌داستان است و با جنگ خوی گرفته است، همین مردم باعث خسارات در تمام عرصه‌ها به مردم این سامان شده است که عبارت از خسارات در عرصۀ دولتداری، خسارات تبعیض قومی، خسارات تبعیض جنسیتی، خسارات پس ماندن کشور از کاروان رشد و ترقی، خسارات غصب زمین دیگر اقوام، خسارات کشتار مردم در قالب‌های مختلف طالب و داعش و جریان‌های دیگر.
بنابراین، باید دیگر اقوام ساکن این سرزمین هم‌دست شوند و از این قوم (بدخوی و مأنوس با جنگ و خشونت) خسارت پسماندگی سیاسی، ابتذال فرهنگی، غصب حقوق پایمال شدۀ دیگر اقوام، خشونت و خوی کشتار و طالب‌گری و انتحار و انفجار را بخواهند و در مراجع عدلی بین‌المللی دادخواهی کنند؛ زیرا تا هر زمانی که وضع تغییر نکند، وضعیت کشور به همین منوال پیش خواهد رفت که هر روز کشته بدهیم، هر روز انتحار و انفجار روی بدهد و هر روز درگیری داخلی «زی»ها دیگر اقوام را در کاسۀ تلخک زهر بخوراند و هر روز ناامنی منطقه‌ای و جهانی، تروریست‌پروری بیشتر و بیشتر خواهد شد. اگر باور ندارید، ناامنی مناطق افغان‌نشین و دیگر اقوام ترک و تاجیک و تاتار و هزاره و غیره را مقایسه کنید آنگاه به حقیقت خواهید رسید.
بدین جهت است که باید کمپین «دادخواست غرامت و خسارت از افغان‌ها» هم از سوی خود مردم این سرزمین و هم از سوی جامعۀ تاوان دیدۀ بین‌المللی و منطقه‌ای راه‌اندازی شود؛ این، کار نه علیه قوم خاص است نه دشمنی علیه افغان‌ها بلکه کاری است برای از بین رفتن شر و تطبیق عدالت و انصاف و آوردن رشد و ترقی و امنیت برای افغانستان کنونی و جامعۀ جهانی. خلاصه هرچه تباهی و خونریزی و کشتار و پسماندگی سیاسی شده است، به قوم «افغان» برمی‌گردد که بیش از دو صد سال بر سرنوشت سیاسی این مردم مسلط است. این قوم بدخوی و خشونت‌طلب باید حساب پس بدهند و تاوان پرداخت کنند؛ وگرنه همچنان کشور افغانستان در قهقرای عقب‌ماندگی سیر خواهد کرد و همچنان هر روز طالب و داعش تولید خواهد شد و همچنان منطقه و جهان دست به یقۀ اعمال تروریستی افغان‌ها و کشت کوکنار و طالب‎پروری و خشونت خواهند بود. این دادخواهی و درخواست برای آن دسته از اقوام پشتون که در گوشه و حاشیۀ سیاست و اجتماع زیان دیده‌اند، نیز سودمند است. پس همانطوری که در جریان جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان در امریکا برخی از سفیدپوستان در کنار سیاهپوستان قرار گرفتند، بایستی آن دسته از روشنفکران افغان نیز به این دادخواهی و دادخواست بپیوندند تا وضعیت تغییر کند و ارمغان صلح، سازندگی، آبادانی، امنیت، ترقی و توسعۀ سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی به این سرزمین آورده شود.
به هر حال عدالت و امنیت و پیشرفت به تمام قلمرو این سرزمین، زندگی تازه خواهد داد و جنبش حقوق مدنی و سیاسی مردم این سرزمین پایمال شده را رنگ و جلا خواهد داد و بارور خواهد ساخت.