ایجاد حکومت موقت یگانه راه نجات از بحران و عبور از حلقه کوچک مافیای ارگ نشینان است!

بودن اشرف غنی احمدزی در قدرت به معنای ادامه جنگ ، تلفات نیروهای مسلح ، تشدید اختلافات قومی و تمرکز قدرت و ثروت در دست یک حلقه کوچک مافیای به نام ریاست تداروکات است که برای جمع آوری ثروت و بقای قدرت هست و نیست مردم افغانستان را به حراج گذاشته اند و منافع این ها در تداوم جنگ و ایجاد بحران است در حالیکه بحران افغانستان از هرنگاه به بن بست رسیده ، نفاق و شقاق قومی که توسط ارگ نشینان در میان مردم تزریق گردیده اکنون به یک مرض لاعلاج تبدیل شده‌ و بحران اعتماد در میان مردم و اقوام کشور غیر قابل انکار است .

لویه جرگه فرمایشی به جای اینکه راهکار مذاکرات با طالبان می گردید بیشتر برای طعنه زدن و شاخ به شاخ شدن برای رقبای ارگ نشینان تبلیغ می گردد که برای نجات از این وضعیت و بحران موجوده لازم است که سیاست مداران افغانستان روی یک مکانیزم ایجاد حکومت موقت کار کنند و ترکیب این حکومت موقت که در حدود پنجاه تا صد نفر از میان افراد و اشخاص نسبی خوشنام افغانستان برگزیده شوند که از یک جانب مورد قبول تمام جناح های سیاسی باشند و از جانب دیگر بتوانند نماد از تناسب قومی تمام اقوام افغانستان را که سخت ضربه دیده است در خود داشته باشند چون بدون مشارکت عادلانه اقوام در مرکز قدرت ، رسیدن به صلح پایدار یک امر محال است و این مجموعه از میان خود ریس ، معاونان و اعضای رهبری حکومت موقت را انتخاب نمایند و حکومت موقت وظایف مشخص آتی را به عهده بگیرند .
۱ : رهبری ، احیا و تفاهم ملی و بین‌القومی که در زمان اشرف غنی احمدزی بکلی از هم پاشیده است و مدیریت مذاکره مستقیم با طالبان و واگذاری جغرافیایی مشخص برای طالبان در مناطق که تسلط دارند زیرا طالبان حاضر نیستند با اداره اشرف غنی احمدزی مذاکره کنند .
۲ : تقسیم افغانستان به هفت و یا هشت زون و یا منطقه محلی قدرت که طالبان هم زون و منطقه امن خود را در اختیار داشته باشند و این امر موجب آن می گردد که بحران کاهش پیدا نماید و پروسه صلح و آشتی تسریع گردد .

۳ : حکومت موقت باید تمام روند مذاکرات با طالبان را با هم آهنگی سازمان ملل متحد ، ناتو ، ایالات متحده آمریکا و کشورهای منطقه و جهان به پیش ببرد و توافق نهایی باید به تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد برسد و روابط افغانستان با تمام کشورهای جهان و منطقه روی تناسب منافع جانبین استوار باشد ، که متاسفانه ارگ نشینان کابل اعتماد ملی ، منطقه ی و بین المللی را از دست داده اند و به یک مانع بزرگ در راه مذاکره و صلح تبدیل شده اند .

۴ : حکومت موقت پاسداری از قانون اساسی ، دست آورد های ۱۸ سال ، آزادی بیان ، حقوق زنان و مناسبات شهروندی را در مذاکرات خود با طالبان در نظر بگیرند .

۵ : یکی از وظایف عمده حکومت موقت برگزاری انتخابات شفاف و سالم است که با کمک و نظارت ارگانهائی داخلی و خارجی آن را برگزار نمایند زیرا در موجودیت ارگ نشینان کابل و تجربه شرم آور انتخابات پارلمانی دگر کسی بالای انتخابات باور ندارند و محافل بین المللی هم شاید به این باور رسیده باشند که برگزاری انتخابات ریاست جمهوری از توان ارگ نشینان بیرون است و انتخابات هم معنی ندارد و صرف حکومت موقت می تواند اعتماد ملی و بین‌المللی را در پروسه انتخابات بازگرداند و با انتخاب ریس جمهور جدید وظیفه حکومت موقت ختم می شود .