پغمان و سیاف

پغمان دره زیبا و سر سبز درشمال غرب شهر کابل که از لطف کوه سر بفک کشیده اش تا تابستان های داغ کابل زمین, پوشیده از برف ومنظره دل ارای کابلستان را کمایی و همه ساله عاشقان زیبایی و طراوت طبیعت را بخود میکشاند,درادوار تاریخ بسا شاهان و حاکمان ترک , تاجک و اوغان را دلداده خود گردانیده است ,پغمان از ده و دره های کوچک تشکیل شده و یکی از دو شاخه دریاچه کابل نیز از انجا سر چشمه گرفته ولطف زیادی هم در سرسبزی چاردهی روا داشته است .

تاجیکان پیرو مذ اهب حنفی و جعفری ساکنان اصلی یا بومی انرا تشکیل میدهند , رمق حیات,اب وافر وهوای گوارا انانرا از شمالی,کابل و شاید هم ازقسمت های از میدان شهر که در گذشته ها مربوط بکابل بوده است بدانجا کشانیده است , نسل بر نسل سالهای سال با هزاران مشقت و امکانات ناچیز در ابادی وسرسبزی پغمان کوشیده و زندگی بخور ونمیری را برای خانواده های شان مهیا کرده اند,شوربختانه که دوره های ظالمانه سدوزایی,بارکزایی و ال یحیا دیره دونی در غصب زمین , باغ وآواره کردن اجباری مردمان پغمان نقش بزرگ داشته است , هر قدرتمندی زمینی , باغی را برای تفرج و عیاشی ضبط و چور کرده اند , باغ امان اله خان, باغ سر کاری , باغ ظاهر, باغ ملکه , باغ داوود , باغ سردارفلانی ,باغ کرنیل و جرنیل باغ فرقه مشرو قاضی ..... نمونه های ظالمانه ان میباشند .

در دوره های عبدالرحمان خان, نادر غدار و ظاهر عیاش بیشتر از همه تاجکان شیعه مورد غصب و غضب و اواره شدن واقع و به چاردهی و سایر مناطق شهر کابل پراگنده وتعدای از انان به تغیر مذهب نیز مجبور شده اند , با این همه تا این دم خود را پغمانی دانسته و با اقاربشان در چهلتن ,پراچی .... در ارتباط اند, بر علاوه یک تعداد عرب شاخه سادات و قومی بنام اسلاما یا گدیها نیز در انجا نفس میکشند بعد ها افت کوچی را بزور و رضا درانجا پاشیده و اینست که امروز اوغان هم از ساکنان ناقل انجا بحساب می ایند .

فرزندان پغمان سخت کوش و در گرمی و سردی دوشا دوش سایر هموطنان بخصوص درغزوات با انگریز ها و نوکران اوغانی شان یکجا با غازیان کابل و شمالی قهرمانی ها افریده و مردان مجاهدی را تقدیم مادر وطن نموده اند,در کنار گلهای زیباء پغمان خار های هم رویده است نمونه ان جانفشانخان پغمانی پدر بزرگ ناصرالدین شاه هنرمند مشهور سینما هند نوکر وجاسوس انگلیس ها , حین فرار بادارانش مثل شاشجاع .....با انان به هند بریتانوی فرار ومقیم شد ,حفیظ الله امین جلاد تاریخ و سیاف وهابی جنایت پیشه ازجمع ناقلان انجا و چند مزدوردیگر اجانب میبا شند .
سیاف که از لطف هم تباری پغمانی اش,امین میر غضب از مرگ نجات پیدانمود وتنها به زندانی کردنش اکتفا شد, حین تحول شش جدی از زندان رها وعازم پاکستان وبعنوان هفتمین چوچه ای اس ای زیر بال گرم ان قرار گرفت, اقبال بلندش امریکا , وهابی های سعودی و خلیج را واداشت تا سخاوتمندانه وی را یاری ودر قطار نازدانه های شان قرارش دهند , سعودی ها منحیث یگانه ترویج کننده وهابیت در وطن ما به او امید بستند درپهلوی تامین مالی و نظامی و گوشزد نمودن به امریکا و پاکستان درمورد او , سیل ای از اعرابی های مرتد را بطرفش سرازیر کردند , گر چه به گروه های اوغانی حکمتیار ,خالص حتا محمدی میانه رو خسر خانم نغمه نیز فراوان پیوستند , اما سیاف تا جنگ های داخلی و فرار مجاهدین از کابل به شمال , نزد انان جایگاه خاص خود را داشت .

با این همه الطاف و امکانات فراوان دالر , ریال, کلدار و استنگر , بلوپایب , راکت,و وجود هزاران عرب وهابی وتوجه پاکستان, سیا وحاکمان مرتد عربستان و خلیجی ها, خوشبختانه که این گروه نتوانست طبق دلخواه انان توسعه ونفوذ پیدا بکند و تا اخیر یک گروه کوچک ادمکش و چپاولگر باقی ماند و در چند ولایت چند تا ی ازقماش خودشرا اجیر و در کشتار و تخریب از راه تروریزم کور( راکت پراگنی بی هدف) و راهگیری سهیم و بلند اوازه شد , در بخش وهابیگیری هم چندان دست اورد بزرگی برای ال سعود ببار نیاورد تنها با تغیر نامش از عبد رسول (عبد در ادب فارسی غلام یا خدمتگار ) به عبد رب یا غلام خداوند که در عربی بنده خداوند معنا دارد انان رادلخوش نگه میداشت .....

سیاف جنایت پیشه وهابی از همان اغاز زیر نام جهاد و مبارزه وخط اول تلاش فراوان به خرچ داد تا جای پای در پغمان برایش باز بکند ,خواب سیاف موقع فرار نجیب و سرا زیر شدن اشرار یا مجاهدنما ها بکابل به حقیقت پیوست, ایشان یکه راست پغمان رفته وموقعیت ضعیف اش را تقویه و به سرباز گیری از محل حتا از جمعیتی ها پرداخت و حضور پر رنگ جمعیت و حرکت را ضعیف و ضعیف تر و بساط حرکت را بکلی از انجا بر چیده و خود را حاکم بلا منازعه پغمان جا زد, امروزه یکتعداد فکر میکنند پغمان یعنی حاکمیت مطلق سیاف ومنطقه اوغان ,حالانکه اوغان یک اقلیت ناقل محدود بیش نبوده و ادمکشان سیاف یک گروه کوچک انجا را تشکیل میدادند, در زمان حاکمیت ح د خ هسته اصلی ضد حاکمیت در پغمان را همانا جمعیت اسلامی ربانی و حرکت اسلامی شیخ اصف محسنی تشکیل میدادند, میشود گفت غفلت جمعیت ربانی و حرکت محسنی سیاف را سیاف ساخت ورنه مثل خالص, محمدی ... امروز در محل نامعلوم جان میداد.