روز جهانی محیط زیست و نقض حقوق شهروندی

همه ساله از روز جهانی محیط زیست در کشور عزیز مان تجلیل به عمل می آید. با قرائت پیام رئیس جمهور ، خواندن شعار سال و سخن رانی های مقامات ارشد دولتی ، گزارش کاری خودشان با کف زدن ها به شکل سمبولیکه و یک عنعنه با صرف طعام چاشت به پایان میرسد. شعار سال 2015که " تنوع زیست " ورشد پایدارمنابع اقتصادی یه نیز خوانده میشود. این در حالیست که بسیاری تنوع وگونه های زیستی میهن که در رشد و تداوم اقتصاد رول ارزنده دارند در حال تهدید، نابود شدن و انقراض اند. آنچه به نظر میرسد بعضی نوعیت گیاهی و دامی کشور در حالت تهدیدوانقراض قرار داشته، سبزیجات و میوه جات کشور آهسته آهسته بازار خودرا به کشور های همجوار تحویل دهی مینماید ، تخمیانه جات بومی سر زمین مان نیزبا ورایتی های برون مرزی مخلوط و کیفیت خودرا از دست داده،اکثر مصاب به امراض بوده قابلیت عرضه به مارکیت را ندارند.

حیات وحش و جنگلات که نماد غنی بودن محیط زیست و طراوت طبیعی محیط است نیز در وضیعیت ناگوار قرار داره، همه روزه جنگلات خصوصآ ارچه( لمنز) و پسته که صرف در کشور مان به شکل طبیعی باقی مانده و در جهان نظیر نداره قطع ، به بیرون از کشور قاچاق ویا بحیث مواد سوخت فوسیلی آز آن استفاده میشود.

مارکو پولو، پلنگ برفی، مارخور، غزال.... از طرف شکارچیان بیرونی به همکاران جنایت کاران داخلی بی رحمانه شکار، باز، و عقاب به کشور های عربی قاچاق می شوند. خاک کشور در حال فرسایش بوده سالانه ملیون ها تن خاک از کشور فرار مینماید، آب شیرین که مایع حیات بود و این نعمت را خداوند(ج) به شکل وافر بما ارزانی داده ، متا سفانه بدون استفاده درست با شور وفغان از مرزها بیرون و در کشور های همسایه رایگان میریزند و د رمقابل

همسایگان بما خشونت و نا امنی میفرستند.

باشنده گان کشور،منحیث انسان حق شهر وندی و زندگی سالم را درین خاک داشته، در غمو اندوه آن شریک اند، مالیه می پردازند، از هجوم بیگانه ها دفاع مینمایند وسزاوار اند که از نعمات طبیعی خداوند بر خور دارباشند. واضیح است که مردمان مان علاوه بر وقوع حوادث طبیعی همه روزه در اثر حوادث انسانی جان ها ی خود و یا عزیزان شان را از دست میدهند که البته موضوع جنگ و مداخله بیگانه گان است و چاره نیست. اصل مسئله اینه که به بهانه جنگ و نا امنی ادارات مسؤل حفظ محیط زیست و بهداشت در یک حالت بی تفاوتی قرار گرفته، از نظر حفظ محیط زیست و محیط زیست بهداشتی تمام حق وحقوق شهر وندان را نقض و در یک حالت بیچاره گی در ادامه حیات شان دست بگریبان اند.

آلودگی خاک، آلودگی آب، آلودگی هوا، آلودگی مواد غذای که از کشور های همجوار( بیتشر از پاکستان) وارد میشوند بدون کیفیت بوده و اداره ای موجود نیست که نورم مواد غذایی وارداتی را تثبیت وبا در نظر داشت همان شرایط تعین شده وارد گردد. میوه جات و سبزیجات که به شیوه اگرو کمیکل اندستری در بیرون از مرز تولید و وارد کشور میشوند بصورت عموم دارای مواد آلانیده کمیاوی بوده استفاده کننده گان را که شهروندان کشوراند به امراض گونا گون مصاب می نمایند. هوای شهر که مقدار ذرات آلوده کننه آن خارج از حد معین بیشتر شده(PPM )عمومآ دارای ذرات معلق خاک، قطرات آب آلوده و مایعات ما زاد، دود کاربن دای اکساید و مونو، ذرات سرب، گاز سلفردای اکساید و.... است که با شنده گان از دست امراض طرق تنفسی، جلدی، تشوشات روحی روز ندارند.

آلودگی صوتی، تشعشعات مایکرو ویف آنتن های مخابراتی، ماشین های اکسری بی کیفت و کهنه شفاخانه ها، ادویه بی کیفیت پاکستانی، آلودگی ذهنیت های سیاسی، وضیعت برهم زدگی اجتماعی، بیکاری و بی روز گاری، روز گمی جوانان بیکار، تشوشات روحی از ناحیه انفجارات نا خواسته ، گم شدن سر نخ دولت وحدت ملی....همه و همه دست به هم داده حقون زندگی مدنی و اجتماعی تمام شهروندان را نقض و محیط زیست را به همه زنده جانها جهنمی ساخته .

توقع بر این است که مسئولان امور بهانه جویی های نا امنی را کنار گذاشته متوجه حق حیات شهر وندان بشوند و به وضیعیت نا گوار محیط زیست شهر کابل و سایر شهر ها کمی دقت نمایند، اگر ده قصه اجرای وطیفه دولتی خود ها نیستند، متوجه وجایب اخلاق دینی و مدنی شان شوند. تاثیرات زیست محیطی پابند به مرز بندی ها نبوده، در هر گوشه و کنار و حتی برون از مرز انسانها و در مجموع زنده جان هارا متآثر می سازد.