بس کنید!
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
«پاکستان» در «خون» و «عزا» غرق است. سوک‌‌مندانه، بیش از 130 کودک به دست طالبان پاکستان کشته و همین اندازه انسان هم زخمی شده‌اند. مردم پاکستان در «دامی» اسیرند که «دولت»شان برای «منطقه» و «افغانستان» پهن کرده است و آن را هم برنمی‌چیند. «کشتار بی‌گناهان»، هنگامه‌ای نیست که جز با «اشک» بتوان با آن «همراهی» کرد، ولی «سنگ‌دلی» و «بی‌شرمی» دولت پاکستان در برابر کشتار «مردم افغانستان» به دست «طالبان مزدور»ش آن قدر زیاد است که قلم، ناخودآگاه، «طعنه» می‌نگارد. مردم پاکستان گناهی ندارند که کشته شوند، ولی نباید در برابر کشته شدن همسایگان بی‌گناه خود هم ساکت بنشینند.
دل آدم می‌سوزد برای تلاش‌های پی‌گیرانه کسانی چون حسین نصر، شبستری، کدیور و سروش و شبیه آنان که در گوشه و کنار جهان همیشه می‌کوشند «چهره‌ای رحمانی» از «اسلام» نشان دهند و آن‌چه از «اسلام» در جهان شنیده و دیده می‌شود، جز «خشونت عریان» نیست و «مسلمانانی» که «جهان» را برای هم‌کیشان خود و دیگر آدمیان به «جهنم عینی انسان» تبدیل کرده‌اند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــ(O)ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای جهان را لطفتان تا قعر دوزخ، رهنمون،
سرب داغ است این‌که می‌بارید بر دل‌های مردم،
سرب داغ!
موج خون است این که می‌رانید بر آن، کشتی خودکامگی را، موج خون!
گرنه کورید و نه کر،
گر مسلسل‌هایتان یک لحظه ساکت می‌شوند،
بشنوید و بنگرید:
بشنوید این «وای» مادرهای جان‌آزرده است
کاندرین شب‌های وحشت، سوگواری می‌کنند!
بشنوید این بانگ فرزندان مادرمرده است
کز ستم‌های شما هر گوشه زاری می‌کنند.
... گرچه می‌دانم
آن‌چه بیداری ندارد،
خواب مرگ بی‌گناهان است و وجدان شماست!
با تمام اشک‌هایم، باز- نومیدانه- خواهش می‌کنم:
«بس کنید!
بس کنید!
فکر مادرهای دلواپس کنید
رحم بر این غنچه‌های نازک نورس کنید!
بس کنید».
فریدون مشیری
آنلاین : http://chendavol.blogfa.com/po...
