شعرونه: د سنبلي تر 17

خالي دنیا

جانانه هره ورځ
زه هغه ځای ته
په بې خیالۍ
په مينه بیا بیا ورځم
خو رسېدو سره سم
زه په یو ډک زړه آيينه بدلېږم
چې هره خوا
خالي دنیا راښيي

۱۳۹۳.۶.۱۷

***

تگ

که تا
یوه موده
ونه لیدلم
د ځان په لټه کې یم
ښايي نور هيڅکله هم
بیا راونه ګرځمه
۱۳۹۳.۶.۱۶

***

مخه ښه
سبا وروستۍ ده
د مخه ښې ورځ ده
سبا ډالۍ ورکوم
خو زړه
لږ پام به کوې
هغه يې وس نه لري
هغه خو بدر نه دی
ډېره يې مه ځوروه
۱۳۹۳.۶.۱۴

***

یو زړه یو انځور

چې وې مه ځه
تا (نه) ووې
که کتل دې
زړه د بدر
یو ټوټې ټوټې انځور و
۱۳۹۳.۶.۱۱

***

زه، لمر او سيوری

کله مې سيوری تر ما مخکې روان
او کله زه
د تنهايۍ له ويرې
هره شېبه هر قدم شاته ګورم
چې مې خپل سيوری
راپسې دی که نه
لمره منم دې جار شم
خو کاش چې ټکنده غرمه نه وای هيڅ
ما ته بې سيوري بې ملګري مزل
اشنا بې خونده، ډک له وېرې او ډېر ستړی ښکاري
1393.6.9