گر وزارت نبود ، خاک به فرق وطنا!

گويا از گپ گپ ميخيزد . انتقاد کابل پرس^? از ناظمی و کامنت های مربوطه مرا واداشت ، سری به کتابخانه کابل بزنم و اين يادداشت تاريخی را ترتيب دهم :

استاد لطيف ناظمی ، ( آخرين مقام دولتی = رييس کميته دولتی کلتور ، که معادل وزارت اطلاعات و کلتور است و سالها رييس راديو افغانستان ، در رژيم ببرک کارمل و داکتر نجيب )، وقتی در ايام آخر زمامداری نجيب ، وطن را به قصد کشور جرمنی ترک کرد ، از ديار غربت ، چکامه ای سوز ناک ( !) در وصف وطن ، فرستاد که گويا اولين و ( شايد آخرين) شعر استاد در ستايش وطن باشد! چند بيتی ازين چکامه برای اينکه خوانندگان در فضای امر قرار گيرند ، از روی کتاب ( نمونه های شعر امروز افغانستان) منتشره در کشور ايران سال ۱۳۷۱ نقل ميشود :

وطنا ، کشته افتاده به غربت وطنا / از چه آغشته به خون گشت ترا جان و تنا !

قصه رنج و عذاب تو به هر برزن و کوی / ذکر نام تو به هر محفل و هر انجمنا

ياد تو خنجر بران ، تن من مرغ اسير / دل من مرغ مسمن ، غم تو با بزنا !

از چه ويرانه سرا گشت ترا شهر و دهت / از چه اطلال و د من شد همه باغ و چمنا

پشته ها بينی از کشته همه مالامال / کشته ها بينی افتاده همه بی کفنا !

من ز غرناطه همی تا به لب قلزم هند / وزختن تا به بخارا و خليج عد نا :

نشنيدم که رود اينهمه بيداد به خلق / يا به ملکی رسد اين گونه عذاب و محنا

آن گزند يت که از لشکر سقلاب ۱ رسيد / کس نخوانده است به تاريخ نوين و کهنا !

چه توان کرد به اين خيل منافق يارب / لفظ قرآن به لب و زندقه اندر يخنا

پانويس : ۱ـ گويا منظور اتحاد شوروی است!

شعر شاعر محترم وقتی به کابل رسيد ، بر هر خواننده و شنونده ای اين سوالات و ابهامات را ايجاد کرد:

۱ ـ چرا شاعر محترم وقتی از وزارت ، برکنار شد، در فکر وطن افتاد؟

۲ ـ شاعر محترم مگر همه روزه در راديو افغانستان با مشاوران روسی ، خلوت و مشورت نمی فرمود ؟ چرا اکنون ، شوروی را پس از چندين سال اشغال کشورش ، بد ميگويد ؟

۳ ـ آيا « و طن » برای بعضی آدم ها ، فقط چوکی و مقام و « وزارت » است و دگر هيچ !

از ميان جوابيه های انتقادی منظوم ، خواندنی و تاريخی که به جواب محترم ناظمی از خامه شاعران مختلف در نشريات کابل چاپ شد ، گويا در، اخبار هفته ، انيس و پلوشه بود ، من جريده پلوشه را امروز از کتابخانه عامه پيدا کردم ، فقط به نقل همين منظومه ، اکتفا ميکنم : پلوشه تاريخ ۲۰ وژی (سنبله) ۱۳۷۰ را در خود دارد و به مديريت شا ه زمان وريح ستانيزی ، ژورناليست سابقه دار، منتشر می شده است :

وطن يا وزارت ؟

ای وزارت زده ،ای شاعرک پر فتنا / ای گرفته سر الفت به فرنگی چمنا !

يادم افتاد ازان بنز طلايی که ترا / ميرسانيد بهر کوی و بر و انجمنا

وطنت بود وزارت ، چمنت ، مکرويان / گر وزارت نبود ، خاک به فرق وطنا !

عجبست اينکه به ياران قديمت گويی : / « لفظ قرآن به لب و زند قه اندر يخنا !

تو نبودی که نماينده آنان بودی ، / لويه جرگه چو نمودند به آخر زمنا ؟ ۲

تو نبودی که به اين خيل منافق ، هردم / سجده ميکردی به بيتابی و شوق شمنا !

تو تيوريسن فرهنگ و زبان و آهنگ / حزب ودولت ، همه همراه تو چون پيرهنا !

وقت دلتنگی ات « اين خيل منافق» دادند : / يک گذ ر نامه خدمت به تو، نازکبد نا!

تا روی جرمنی و شعر بگويی به وطن! / شوی يک شاعر برجسته خلقی سخنا!

روزگاری که بدل گشت ، رژيم فعلی / قهرمان گونه بيايی چو يکی کوهکنا :

باز تشريف وزارت به تو تقديم کنند : / بزنی خنده به ريش من و ما و وطنا!

پانويس :

۲ ــ گويا منظور لويه جرگه نمايشی است که قانون اساسی داکتر نجيب را تصويب کرد و رياست جمهوری ويرا صحه گذاشت !درين جرگه فرمايشی که به دستور خونخوار ترين رييس خاد و عضو ک.گ.ب (نجيب) داير گشته بود ، افزون بر ناظمی ، جناب واصف باختری ، ، رهنورد زرياب و ساير برجسته گان انجمن نويسندگان نيز حضور فعال داشتند!