لنډه کیسه: بې رنګه ګوته

لیکوال: صدیق الله بدر

بې رنګه ګوته

غمی ډېر په غوسه و:(( ولې رايې کمې ښيي, دا ظلم دی, هر څوک چې پوښتې, خو يې هغه ته رايه ورکړې.))

ملګری يې چوپ و, لکه چې نه يې غوښتل څه ووايي. غمي لاسونه ومروړل: (( دا
له ما سره, له تا سره او له ټولو سره ظلم دی, دا به تر څو داسې کېږي, غږ
بايد اوچت کړو.))

غمي چې دا وويل, د خپلو لاسونو لس واړه ګوتې يې د
خپل ملګري سترګو ته مخامخ ونيوې: (( د دې ټولو يو يو پوره په شمار حساب
بايد واخلو.))

دا ځل هم ملګری يې چوپه خوله و, خو د هغه ګوتو ته يې په
ځير ځير کتل. غمی لکه چې تازه د هغه د ځير کتلو په معنی پوه شوی وي, ژر يې
خپل لاسونه جېب ته کړل. د خپلې بې رنګه ګوتې شرم يې غوسه ووژله.

۱۳۹۳.۲.۷