گام استوار در "استخراج ملی معادن افغانستان"

تلاش های وزیر معادن افغانستان در راستای جلب سرمایه گذاران خارجی در زمینه ی استخراج معادن ستودنی است. اما استراتژی ملی ما باید "استخراج ملی معادن کشور" باشد؛ به این معنا که افغانستان در جست و جوی ظرفیت های لازم برای استخراج بومی معادن خود باشد تا منفعت اصلی نصیب کشورمان شود زیرا افغانستان نمی تواند فایده ی کلانی از قرارداد با شرکت های بیرونی به دست بیاورد. آنها نیازمندی ما را درک می کنند و احتمالا با قیمت های پایین تر از معیار های بین المللی قرارداد استخراج معادن کشور را به دست خواهند آورد. با این حال در گام نخست از قرارداد با شرکت ها و دولت های خارجی در امر استخراج معادن کشور گریزی و گزیری نیست چون در حال حاضر افغانستان ظرفیت های مالی و تکنولوژیکی استخراج معادن خود را در دست ندارد.

اما آیا افغانستان می تواند مالک واقعی سرمایه های زیر زمینی خود باشد؟ و آیا افغانستان می تواند معادن خود را خود استخراج کند؟ پاسخ من مثبت است.

اما چگونه؟

وزارت معادن افغانستان پولی را که از قرارداد های اولیه با شرکت های خارجی برای استخراج یک یا دو معدن کشور به دست می آورد، به اساس یک برنامه ی ملی، این پول را صرف تهیه ی تکنولوژی و امکانات لازم استخراج معادن نماید.

با این پول افغانستان عملاً سرنوشت سرمایه های زیر زمینی خود را به دست می گیرد و در دراز مدت هیچ نیازی به شرکت های خارجی، که از معامله با آنها سود زیادی به دست نمی آید، نمیماند.

اگر وزیر معادن افغانستان به تلاش های خود ادامه دهد، و این طرح ساده را برای خودکفایی اقتصادی کشور در نظر داشته باشد، نام او در فهرست انسان های نیکوکار وطن درج خواهد شد:

فریدون فرخ فرشته نبود

ز مشک و ز عنبر سرشته نبود

به داد و دهش یافت او نیکویی

تو داد و دهش کن فریدون تویی (فردوسی)

وظیفه ی ملی روزنامه نگاران و روشنفکران است که در این زمینه ذهنیت عامه را روشن سازند و نماینده های مردم در هر دو مجلس پارلمان مسوولیت دارند با هشیاری کاری کنند که سود جویانی که در کمین سوء استفاده از این فرصت هستند نصیبی نبرند.

موقعیت جیوپولیتیک افغانستان ایجاب می کند که این کشور امن باشد و کشورهای منطقه از امنیت افغانستان به صورت طبیعی منفعت می برند. این کشور ها از طریق افغانستان نیازهای ملی خود را براورده می سازند. به طور مثال می توانم از برنامه ی خط لوله ی گازی نام ببرم که قرار است از ترکمنستان آغاز و از طریق خاک افغانستان به لاهور پاکستان برسد. کشورهای دیگر مثل هند و ایران نیز به این پروژه علاقه دارند.

— -