ایالات متحده در فکر خروج سریع تر از افغانستان

به گفته ی مقامات امریکا و اروپا پریزیدینت بارک اوباما به طور فزاینده ای از ارتباطات خود با پریزیدنت حامد کرزی ناامید شده و در صدد تسریع خروج نیروهای ایالات متحده امریکا از افغانستان بر آمده است. او توجه خود رابه "گزینه صفر" معطوف داشته که درین گزینه هیچ نیروی امریکایی پس از سال بعدی در افغانستان باقی نخواهد ماند.
آقای اوباما متعهد به پایان دادن دخالت نظامی امریکا در افغانستان پس از ٢٠١٤ است، و مقامات دولت اوباما با مقامات افغان در مورد نگهداشتن یک بخش کوچک "نیروی باقی مانده" در افغانستان در حال مذاکرات بوده اند. اما روابط آقای اوباما با کرزی به تدریج در حال وخیم شدن است و این روابط پس از تلاش ایالات متحده غرض شروع مذاکرات صلح با طالبان در قطر به پایین ترین سطح رسید. آقای کرزی بیدرنگ گفتگو ها را طرد کرد و مذاکرات با ایالات متحده را بر سر قرارداد دراز مدت امنیتی جهت ماندنِ نیروها ی امریکایی پس از ٢٠١٤ در افغانستان معوق ساخت. پس از آن کانفرانس ویدیویی آقای اوباما و آقای کرزی بخاطر خنثی کردن تنش ها میان هردو بگونه ی نامطلوبی به پایان رسید. گفته می شود که آقای کرزی ایالات متحده را بخاطر تلاشِ مذاکراتِ جداگانه با طالبان و حامیان آنها در پاکستان متهم نمود که این امر دولت شکننده ی افغانستان را در معرض خطر از سوی دشمنان آن قرار میدهد.
هر چند آقای کرزی اتهامات مشابهی را در گذشته مطرح ساخته است، اما مقامات امریکایی در واکنش به اینگونه اظهارات رئیس جمهور کرزی گفته اند که بخاطر سرِپا نگه داشتن دولت آقای کرزی امریکایی ها جانِ خود را از دست داده اند.
قبل از ایجاد تنش میان اوباما و کرزی بر سر ایجاد دفتر طالبان در قطر روابط میان طرفین خوب بود. پس از آن و به خصوص پس از کانفرانس ویدیویی ٢٧ جون بین هردو روئسای جمهور ایده ی خروجِ کاملِ نیروهای نظامی مشابه به خروج نیروهایی امریکایی از عراق در مورد افغانستان مورد توجه اوباما قرار گرفت. این حالت به عنوان بد ترین سناریو در نظر گرفته شده است – و این وضع یک ابزار مفیدی برای مذاکره با آقای کرزی می تواند تلقی شود و یک جایگزینی که هم در واشنگتن و هم در کابل مورد توجه جدی قرار گرفته است.
مقامات (امریکایی)هشدار داده اند که هیچ تصمیمی در مورد سرعت خروج نیروهای امریکایی وتعداد دقیق ماندنِ آنها در افغانستان گرفته نشده است. اما سخت شدن مواضع مذاکره از هردو طرف ممکن به تکرار آنچه در عراق رخ داده بود، که تحقق یک معامله به ناکامی انجامید با وجود انتظارات گسترده ایکه به یک مصالحه میتوان رسید و نیروهای امریکایی در عراق میتوانست باقی بماند.
یک مقام غربی در کابل گفت "گزینه ی صفر همواره وجود داشته است، اما بحیث گزینه ی اصلی دیده نمیشد. و حالا این یکی از گزینه های مورد توجه است. وقتی شما با برخی از اشخاص در واشنگتن گوش دهید، به این گزینه شاید به عنوان یک راه واقع بینانه نگاه شود. "
با این حال، این مقام گفت که او امیدوار است برخی در دولت کرزی این را درک کنند که گزینه ی صفر یک امکان عملی میباشد، و این مقام افزود "آنها این را در حال حاضر درک میکنند، نه بعد، هنگامیکه خیلی دیر است.
مباحثات داخلی دولت اوباما در باره ی آینده ی جنگ در افغانستان ازسوی مقامات در واشنگتن و کابل شرح داده شده بود. آنها گستره ای از دیدگاه ها در مورد اینکه ایالات متحده چقدر سریع افغانستان را باید ترک کند و چقدر نیرو باید در افغانستان باقی بماند، داشتند. سخنگویان کاخ سفید و پنتاگون از اظهار نظر درین مورد خودداری کردند.
در داخل اداره ی اوباما، از زمانیکه وی زمام امور را بدست گرفته است روشی که ایالات متحده خود را از افغانستان میخواهد برهاند یک منبع تنش بین مقامات نظامی و ملکی بوده است. فرماندهان امریکایی در افغانستان بطور کلی به خاطر نگه داشتن هر چه بیشتر نیروهای امریکایی در افغانستان فشار داده اند که منجر به ناهمسویی با کاخ سفید شده است. مقامات کاخ سفید خواستار خروج سریعتری ارتش خود از افغانستان هستند.
در حال حاضر، نیروهای امریکایی در افغانستان که تعدادشان تقریباً به ٦٣٠٠٠ نیرو میرسد، برنامه ریزی شده است تا تا فبروری ٢٠١٤ به ٣٤٠٠٠ نیرو کاهش یابد. کاخ سفید گفته است که اکثریت نیروها در پایان همان سال از افغانستان خارج خواهند شد، اگر چه در حال حاضر به نظر میرسد که برنامه ی خروج نیروها را میتوان سرعت بخشید تا بخش عمده ای نیرو ها – اگر نه همه ی آنها را – تا تابستان سال آینده به خانه (امریکا) برگردند، همچنان این وقتی میباشدکه مبارزه ی فصلی آرامتر میشود.

گفت و گو میان ایالات متحده و افغانستان روی قرارداد دراز مدت امنیتی در ماه های اخیر بخاطر اصرار دولت افغانستان در مورد تضمین امنیت افغانستان و، در اصل، متعهد بودن امریکا با اعلام پاکستان بحیث مانع اصلی در مبارزه در برابر شبه نظامیان در منطقه، متزلزل شده است.
تضمین های که توسط دولت افغانستان پیگری شده است، در صورت اجرا، ممکن ایالات متحده مجبور به حمله ی پناه گاه های طالبان در پاکستان مدت ها پس از سال ٢٠١٤ میشود، در حالیکه دولت اوباما گفته است که امیدوار است جنگ پنهانی هواپیماهای بدون سرنشین سازمان سیا را در پاکستان متوقف کند.
آقای کرزی همچنین میخواهد که دولت اوباما تعداد سربازانیکه در افغانستان پس از ٢٠١٤ میمانند را مشخص کند و برای ارتش و پلیس افغانستان یک تعهد مالی چند ساله را تضمین کند.
ماه گذشته کاخ سفید اعلان کرد که مذاکرات تأخیر افتاده ی طولانی با طالبان در دوحه، قطر را آغاز خواهند نمود. این مذاکرات در قطر، جاییکه طالبان (آنچه که به نظر میرسد) یک سفارت-در-تبعید، با بیرق قدیمی خود و یک پلاک با نامِ رسمی شان "امارت اسلامی افغانستان" بود افتتاح نمودند.اما مقامات افغان بیان داشتند که گفتگو های برنامه ریزی شده در قطر توسط امریکا به شورشیان مشروعیت میدهد،همچنان این مقامات دفترِ اوباما را متهم به مذاکرات مخفی با طالبان بدون نقش و حضورِ آقای کرزی میکنند.
با شگفتی مقامات امریکایی، آقای کرزی بعداً مذاکرات در مورد قرارداد دراز مدت امنیتی را ناگهان به پایان رساند. او گفت که مذاکرات تا وقتی از سر گرفته نمیشود تا اینکه طالبان با دولت افغانستان مستقیماً گفتگو نکنند. کرزی اساساً مذاکرات امنیتی با امریکا را با یک روند متزلزلِ صلح ربط داد و مسئولیت ترغیب طالبان برای گفتگو با دولت افغانستان را به امریکا واگذاشت.
سالهاست که طالبان مذاکرات مستقیم بادولت افغانستان را رد کرده و آقای کرزی و وزرای وی را بحیث عروسک های امریکا تمسخر نموده اند.
برعلاوه ی این همه، سایر نقاطِ مشاجره ی دیگری هم وجود دارد. آقای کرزی به تازگی در نشست با سفرای خارجی بطور آشکار اظهار داشت که غرب مقصرِ ظهور اسلام افراطی است. این اظهارات آقای کرزی پیامی نبود که مورد استقبالِ بسیاری از نمایندگانیکه کشورهایشان که هزاران مردم خود را در افغانستان از دست داده اند و میلیارد ها دالر بخاطر جنگ با طالبان هزینه داده اند، قرار بگیرد.
آمادگی برای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در اپریل سال آینده در حال حاضر کامل نیست. مقامات سازمان ملل متحد می پندارند که بعید است تا انتخابات در اسرع وقت و تا تابستان سال آینده برگزار شود. اگر رای گیری قبل از بسته شدن کوتل های افغانستان با برف در اواخر پاییز صورت نگیرد، درآنصورت برگزاری انتخابات تا سال ٢٠١٥ خیلی دشوار خواهد بود.
از نگرانی های بالقوه ی کلانتر شایعاتیست که آقای کرزی، در دور دوم حکومت خود در حالی که از انتخاب شدن در دور سوم محروم است، در حال تلاش برای پیدا کردن راهیست تا در قدرت باقی بماند. آقای کرزی مکرراً اصرار داشته است که او قصد دارد سال آینده از سمتش کناره گیری کند.
اثرات موجی خروج کامل نیروهای امریکایی قابل توجه خواهد بود. مقامات غربی گفته اند که آلمان و ایتالیا – دو متحد اصلی اروپایی که متعهد به ماندن در افغانستان با نیروی قابل توجهی اند – همچنان افغانستان را ترک خواهند گفت. هر یک از کشور های کوچکتر که تصور ماندن نیروی کمتری را در افغانستان دارند به احتمال زیاد این کار را به هیچ وجه انجام نخواهند داد.
و احتمالاً افغانستان به مراتب کمتر از حدوداً هشت میلیارد دالر کمک سالانه ی نظامی و ملکی که این کشور در سال های آینده انتظار دارد را ببیند - که این مقدار بیشتر از نیمی هزینه ی سالانه ی دولت افغانستان را در بر میگیرد.