" راوا " و شعار دیموکراسی !

سرکرده های راوا شاید شنیده باشند که به حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود. شعار دیموکراسی دادن هم کسی را دیموکرات و دیموکراسی خواه نمی سازد. اگر با شعار دادن ماهیت یک سازمان سیاسی مشخص می شد ، حزب دیموکراتیک خلق افغانستان باید دیموکرات ترین و دیموکراسی خواه ترین حزب در افغانستان شناخته می شد چون هم نامش حزب دیموکراتیک بود کلمه خلق هم به آن علاوه شده بود که نشان دهنده توجه شان به توده ها بود و هم شعار های دیموکراسی خواهی را جار می زدند و خود شان عملا در دیموکراسی ظاهرشاه بابای راوا هم شرکت میکردند و در شورای ملی نماینده ها و وکیل ها داشتند و یک حزب علنی بودند. به روی ظواهر و شعار ها اگر قضاوت کنیم باید حزب دیموکراتیک خلق و پرچم به حیث بهترین حزب دیموکراسی خواه شناخته شود . اما تجارب بی شمار به ما نشان داده است که شعار دادن و خود را دیموکراسی خواه معرفی نمودن نمی تواند ماهیت اصلی یک حزب سیاسی را مشخص بسازد . تنها عمل و رفتار واقعی سازمان ها و احزاب سیاسی است که ماهیت آنها را به مردم روشن می سازد . چنانچه حزب جنایتکار خلق و پرچم در عمل ثابت ساختند که ضد دیموکراتیک ترین حزب بودند و غیر از حزب خود و فراکسیون خود به هیچ کس دیگر ارزش قایل نبودند و کمترین تحمل نظر مخالف را نداشتند و افغانستان را به گورستان و زندان تبدیل ساختند و برای تحمیل خود بالای مردم از هیچ جنایت دریغ ننمودند. تنظیم های جهادی هم هرکدامش شعار های فریبنده بسیار می دادند که مردم مسلمان ما فریب شعار های شان را یک مدت خوردند اما معلوم شد که در عمل هر کار که کردند مخالف شعاری بود که میدادند. طالبان هم همانطور با بیرق های سفید صلح و شعار های فریب دهنده سر کشیدند و ابتدا خود را لشکر ظاهرشاه بابای راوا معرفی کردند مگر در عمل شاهد هستیم که جنایتکار ترین حرکت سیاسی و مذهبی در تاریخ افغانستان بودند و هستند. حامد کرزی هم شعارهای بسیار مردم فریب داد اما در عمل معلوم شد که یک شخص محیل و غلام زر خرید امریکاست که برآورده ساختن منافع امریکا یگانه هدف و آروزویش می باشد.

ممکن است سرکرده های راوا قبول داشته باشند که واقعا همان احزاب و تنظیم های که نام بردیم همه ماهیت ضد دیموکراتیک و ضد شعار های که میدادند عمل کردند . اما اگر همین گپ را در مورد خود سرکرده های سازمان راوا هم تکرار کنیم و بگوییم که عمل و رفتارمستبدانه و غیر دیموکراتیک سرکرده های راوا با شعار های دیموکراسی خواهی شان بسیار فاصله دارد و در ضدیت می باشد حتما متهم به بنیادگرایی ، ساواکی ، وواکی ، خادی ، جهادی و غیره می شویم .

میدانیم که راوا یک سازمانک سیاسی بی قدرت و ناتوان است. در بین مردم افغانستان کدام جایگاه و پایگاهی ندارد. یک سازمان مسلح هم نیست. درمدت سی سال فعالیت خود سرکرده های راوا هیچ گونه حاکمیت عملی در هیچ نقطه ء افغانستان نداشته اند. از این خاطر نمی توانیم از اداره و حاکمیت عملی راوایی ها چیزی بگوییم . صرف از دو چیز میتوانیم یک تصویر از نوع حاکمیت راوایی بدست دهیم . یکی از روی طرز اداره و کنترول درونی خود سازمان راوا در طول سی سال عمرش و دیگر از لابلای نوشته های راوایی ها در نشرات شان.

حاکمیت در درون سازمان راوا :

راوا یک سازمان دربسته ، مرموز و مخفی است که در سی سال عمرش فقط به وسیله ء چند نفر خاص کنترول و رهبری شده است. از انتخابات و رای گیری های مروج در سازمان های دیموکراتیک در راوا خبری نیست . چند نفر معدود همه کاره اند و اعضای عموما نا آگاه و احساساتی راوا کورکورانه به دنبال همان چند نفر سرکرده ها روان هستند بدون آنکه هویت و شخصیت اصلی سرکرده های خود را بشناسند. به بهانه ء مخفی کاری همه چیز سازمان از همه اعضای آن پنهان است . اعضای سازمان راوا باید اوامر سرکرده های خود را بدون چون و چرا عملی کنند. کس حق انتقاد جدی که موقعیت سرکرده ها و کارکرد های مهم سازمان را زیر سوال ببرد ندارد. سیستم فرمانروا و فرمانبر ، حاکم و محکوم ، رهبر و پیرو ، سلطان و رعیت ، در سازمان راوا برقرار می باشد. اعضای سازمان دیگر هیچ ارزشی ندارند فقط وسیله هستند در دست سرکرده ها. کم ترین نافرمانی از اوامر سرکرده ها باعث اخراج دایمی و نفرین شدن یک عضو می شود. تصمیم ها توسط سرکرده ها گرفته میشوند و اعضا آنرا عملی می نمایند. در سازمان راوا انتقاد سرکرده ها از صفوف آزاد است اما انتقاد صفوف از سرکرده ها در آن سازمان جای ندارد. تشکیلات راوا زیادتر خصلت یک تشکیلات لومپنی مطلق مافیایی را دارد که چند مرد لومپن مشرب و زورگوی یک تعداد زن های فریب خورده و احساساتی را با شعار های درون خالی اسیرساخته اند و هرچه دل شان خواست بالای شان انجام میدهند. اما با این هم بسیار قابل تعجب است که سرکرده های راوا میخواهند سازمان شان به نام یک سازمان ملی و دیموکراتیک شناخته شود که به دیموکراسی عقیده دارد و برای پیاده ساختن آن در افغانستان مبارزه میکند !

حاکمیت راوا در روی کاغذ :

تصویر حاکمیت نوع راوایی را میتوان از روی کاغذ ها و نشرات آن سازمان مشخص ساخت . یعنی با وصف آنکه در عمل حکومت و حاکمیت راوا را در جامعه ندیده ایم ، از لابلای نوشته های راوایی ها و حاکمیت راوا در روی کاغذ می توانیم روشن سازیم که حاکمیت ایدآل راوا چه نوع حاکمیت است .

راوا در روی کاغذ حاکمیت خودش را داشته است که این حاکمیتش همه فکتور ها و خصایل یک حاکمیت دیکتاتوری مطلقه را دارد. راوا در نشرات خود اکثریت مردم افغانستان را که به نوع از انحا با حزب ضد دیموکراتیک و ضد خلق افغانستان و با تنظیم های جهادی شیعه و سنی ، با جریان معروف به ستم ملی ، با جنبش دوستم ، با شورای دیموکراسی و با اکثریت بیشتر از صد گروه و سازمان کهنه و جدید رابطه داشته اند به نام خاین و جنایتکار می شناسد و نابودی همه را مطالبه می کند. سرکرده های راوا در نوشته های خود اکثریت مطلق شاعرها ، نویسنده ها و فرهنگی های افغانستان را به خاطری که به دهل راوا نمی رقصند همیشه مورد تعقیب روانی قرار میدهد و از توهین و شکنجه های پیهم روحی آنها به شکل وصف ناپذیری لذت می برند . سرکرده های راوا در روی کاغذ از شاعرها و نویسنده ها و فرهنگی های افغانستان زندان ها را پر ساخته اند ، از تیرباران و اعدام مخالف ها دل شان هیچ یخ نمی کند . در روی کاغذ محاکمه های صحرایی راوایی برگزار است که در آن مخالف های راوا به صورت متواتر به اتهام های ناروا و بدون آنکه حق دفاع از خود را داشته باشند به جوغه های آتش دشنام و شخصیت کُشی سپرده میشوند. راوا در روی کاغذ انسان ها را به خاطر رابطه داشتن با یک سازمان و تنظیم یا یک شخص مخالف یا به خاطر هم عقیده نبودن با راوا ، یا به خاطر آنکه راوا را انتقاد کرده اند سبک مبارزه ء راوا را تایید نکرده اند سرکرده های راوا را زیر سوال برده اند یا به خاطر آنکه از راوا گزارش مالی خواسته اند همه را خاین، ساوواکی ، واواکی ، خادی و جهادی شمرده و با شمشیر کینه سر همه را بریده است. در نشرات راوا ، به جز تعقیب و شکنجه ء روانی مخالف ها و حذف کردن و نابود ساختن اشخاص چیزی دیگر وجود ندارد . علاقه ء سرکرده های راوا به تصفیه کردن و حذف کردن و کشتارگاه براه انداختن تعجب انگیز می باشد. شعار راوا همان شعار حفیظ الله امین و ببرک کارمل است که میگفتند " بی طرف ، بی شرف است " ، یا راوایی باش یا خاین و جنایتکار هستی . با این استبداد رای و اختناق و ترور ذهنی که در حاکمیت کاغذی راوا می بینیم ، شگفت آور است که راوا خود را یک سازمان دیموکراسی خواه شمار می کند.

یک سازمان دیکتاتوری پرست که در طول عمر سی ساله اش چیزی به نام انتخابات در درون سازمان خود را مطلقا اجازه نداده است و سرکرده هایش بدون هیچ حق قانونی و منطقی خود را بر یک گروه از آدم های نا آگاه و احساساتی تحمیل کرده اند و همه چیز را به بهانه ء مخفی کاری از همه اعضای خود پوشیده نگاه می کنند و ارزش های دیموکراتیک را زیر پا می گذارد معلوم نیست از چه روی خود را شیفته ء دیموکراسی نشان میدهد ؟ صرف نظر از شعار های درون خالی دیموکراسی راوا که با عملش هیچ مطابق نیست اگر کسی قادر شد که یک خصیصه ء دیموکراتیک از عمل راوا به مردم نشان دهد ما برایش صد آفرین خواهد گفتیم . یک سازمانی را که با وجود ناتوانی مطلقش در میدان مبارزه سیاسی داخل افغانستان خود را مرکز زمین و آسمان میداند و نابودی هر کسی را که مخالفش است میخواهد چطور میتوان یک سازمان دیموکراتیک شناخت ؟ از حاکمیت راوا در روی کاغذ معلوم است که سرکرده های راوا مثل خلقی و پرچمی یک جامعه ء خالی و کم نفر می خواهند که در آن هیچ مخالفی وجود نداشته باشد و راوا بر آن حکومت کند و آنرا را دیموکراسی نوین افغانستان نام بدهد. درست مثل دیموکراسی که استالین در شوروی و پولپات در کمبودیا حاکم ساختند. در دیموکراسی راوایی شهر ها را با استخوان جمجمه های شهروند های افغانستان تزئین می کنند و در هر چهار راهی جسد های شاعر ها و فرهنگی های فارسی زبان به دار های کوتاه و بلند آویزان خواهند بود. راوا حکم اعدام نود و هشت فیصد نویسنده ها و شاعر ها و هنرمند های فارسی زبان افغانستان را که در داخل و خارج افغانستان هستند صادر کرده است. مسدود ساختن نود و نو فیصد نشریه های اکثرا فارسی زبان و به آتش انداختن ناشرهایش یکی از خواسته های " دیموکراتیک ! " راوا می باشد.

سرکرده های راوا رژیم مستبد آخوندی ایران را بد میگوید مگر استبداد فکری و سیاسی که راوا در نشرات خود به نمایش گذاشته است در جنایت کاری روی رژیم آخوندی ایران را سفید خواهد کرد . سرکرده های راوا جانیان بنیادگرا را محکوم میکند مگر خود شان در نشرات خود با مردم قسمی رفتار می کنند که جنایت کاری بنیادگرا ها پیشش هیچ است . حاکمیت راوا در روی کاغذ ، حاکمیت عقده ، خشونت ، خون خواری و استبداد مطلق است . جای شکر است که این گروه کوچک پوشالی مانند دهل درون خالی است و حاکمیت ضد بشری اش از ساحه ء کاغذ بیرون رفته نمی تواند و در درون سازمانک چند نفره شان باقی می ماند . مردم بیچاره افغانستان جنایت های سلطنت و جمهوریت خاندان دیره دونی جنایت های هفت ثوری و هشت ثوری و طالبان را دیدند جنایت های کرزی و افغان ملت و بنیادگراهای طالب و حزب اسلامی حکمتیار و غیره جنگسالارها و قاچاقچی ها و مافیایی ها را می بینند ، مگر خدا آن روز را نیاورد که راوایی ها و راویی اندیش ها به قدرت دولتی برسند که بدون شک افغانستان را بدتر از کمبودیای زمان پولپات خواهند ساخت . زنده بگور کردن در پولیگون ها ، گوش و بینی بریدن ، سینه بریدن ، میخ به کله زدن ، رقص مرده ، در کانتینر سوختاندن ، شلاق کاری ، سنگسار ، در استدیوم تیرباران کردن زن های چادری پوش را مردم زجردیده ء افغانستان کامل از یاد خواهد بردند وقتی که جنایت های پولپاتی های راوا و راوایی اندیش ها را ببینند.

با تمام اوصافی که در بالا شمردیم وقتیکه سرکرده های راوا از دیموکراسی گپ می زنند مثل این است که عبدالرب رسول سیاف و ملا عمر از رعایت حقوق بشر گپ بزنند و برای شهدای مردم هزاره در افشار و یکاولنگ مجلس عزا داری دایر کنند !