برگزاری جشن نوروز هم حرام شد!

آدم گاهی که خبرهای افغانستان را در انترنت می خواند به چیزهایی بر می خورد که نمی تواند از کنار آن ها رد شود بدون این که واکنشی از خود نشان ندهد.

در خبرها آمده بود(منبع: خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران) که وزیر حج واوقاف کشور ما در چهارمین روز حسابدهی نهادهای حکومتی به مردم، گفت: برگزاری مراسم نوروز ناروا وازلحاظ احادیث نیز ممنوع می باشد.

وی افزود: هرچند وزارت خانه ما در صدد اصلاح امور است ولی اصلاح کردن کار آسانی نیست.
چندی پیش نیز کسی به نام پوهنمل!!! عبدالاحد حکیمی برپایی جشن نوروزرا مغایر احکام دانسته بود وازآن بالاتر برگزاری برخی از این مراسم را کفر شمرده بود!. ( مثل این که یدک کشیدن القابی چون پوهنمل هم در کشور ما چیزی از جهالت برخی آدم ها نمی کاهد).

این سخنان، آدم را به یاد سخنان دکترعبدالله عزام مبارز فلسطینی می اندازد که یک بار گفته بود تغییر تقویم هجری قمری به تقویم هجری شمسی در افغانستان، بر اثر سیاست های استعماری صورت گرفته است!.
این را به جرات می توان گفت که بسیاری از کسانی که در کشور ما به اسم دین حرف می زنند وخیلی پرادعا هم هستند تنها سهمی که از دین برده اند از برکردن چند تا آیه وحدیث است وهرگز به عمق مسایل پی نبرده اند.

درست است که آدم به منظور رسیدن به درکی درست از دین باید به آیات وروایات اشراف داشته باشد ولی مساله به همین جا پایان نمی گیرد بلکه مهمتر از همه این است که کسی که در صدد فتوادهی بر می آید باید قادر به سبک وسنگین کردن اطراف قضیه باشد وبا رعایت همه جوانب امر، برداشت خود را ازدین ابراز کند که متاسفانه در کشور ما به چنین چیزی خیلی کم توجه شده است.

من از آقای شهرانی می پرسم : شما به چه اساس به حرام بودن برگزاری جشن نوروز حکم می کنید.
صله رحم ، دید وبازید از خویشاوندان ، وعیادت بیماران که معمولا درچنین مناسبت هایی انجام می گیرد، آیا از نظر شما اشکال شرعی دارد؟

آیا رفتن به دامن صحرا ولذت بردن از مظاهر طبیعت ازنظر شما ایراد شرعی دارد؟

می توان گفت: نوروز یکی از مناسب ترین جشن هایی است که در میان ملل جهان برگزار می شود چرا که با آمدن نوروز، بهار طبیعت هم از راه می رسد ومردم را به صحراها وکوه ها وجاهایی که درآن جاها به طبیعت بیشتر احساس نزدیکی کنند، می کشاند.

در روایتی می خوانیم که حضرت رسول(ص) به مسلمانان گفت:" خداوند برای شما عیدهای فطر واضحی را به جای عیدهایی چون نوروز ومهرگان تعیین کرده است".

شاید این سخن پیامبرگرامی اسلام(ص) در وضعیتی بیان شده بود که مراسم نوروز با خرافات وبدعت هایی آلوده بود وآن حضرت برای این که مسلمانان را از ارتکاب این گونه خرافات برحذر داشته باشد به آن ها چنین دستوری داده بود. همانند این که رسول اکرم درآغاز، مسلمانان را از نگاه داشتن مایعات در ظرف هایی خاص نهی کرد. آن ظرف های مخصوص ظرفهایی بود که در گذشته، مردم درآن ها به نگاهداری شراب می پرداختند. رسول اکرم با این نهی خود،خواست رابطه آن ها را با گذشته به کلی قطع کند ولی چندی بعد پس ازین که به وضعیت جدید خو گرفتند اعلام کرد که استفاده از آن ظرف ها حالا بلامانع است.

همچنان روایات بسیاری وجود دارد که مسلمانان را به شدت از مجسمه تراشی یا نگاه داشتن مجسمه درخانه واین قبیل مسایل منع کرده است. معذلک درتاریخ اسلام مشاهده می کنیم که برخی علمای بزرگ به نگاه داشتن مجسمه درخانه خود مبادرت ورزیده اند.

بدون شک علمای مزبور به خوبی ازین روایات آگاه بودند ولی آن ها این را نیز می دانستند که نهی حضرت رسول در مورد مجسمه سازی یا نگاه داشتن مجسمه ، با توجه به اوضاع واحوالی که این نهی در آن صادر شده معنا پیدا می کند.

به عبارت دیگر: این که می بینیم حضرت رسول از یک چنین کارهایی منع کرده است به خاطر این بوده که مردم تازه به اسلام گرویده بوده اند وتاهنوز رسوباتی از افکار شرکی در اذهان برخی وجود داشته است وشاید نگاهداری یا تراشیدن مجسمه ، در اذهان آن ها رسوم وخرافات جاهلی را احیا می کرده است. ایشان با قدغن کردن تراشیدن مجسمه یا نگاهداری آن، خواسته بود بقایای افکارجاهلی را از ذهن وضمیر آن ها بزداید.

ولی هنگامی که وضعیت به حالت عادی برگشت دیگر اشکالی وجود نداشت که یک مسلمان اقدام به تراشیدن مجسمه بکند ویا آن را در خانه خود نگهداری کند چرا که اسلام هیچ گاه نخواسته است جلو رشد وشکوفایی استعدادهای هنری را بگیرد وبدون شک رسامی ونقاشی ومجسمه تراشی و... از جمله مهمترین گونه های هنر به حساب می آیند.

جالب این که در طول تاریخ اسلام حکومت های بسیاری به برگزاری جشن نوروز اهمیت داده اند از حکومت اموی گرفته تا عباسی وفاطمی( فاطمی ها از همه بیشتر به ترویج آیین نوروزی پرداخته اند). همه این حکومت ها در نوروز عنصری نیافته اند که با احکام دین مغایرت داشته باشد.

این موضوع بسیار بر سرزبان ها افتاده که نوروز یادگار آیین زردشت است. ولی طبق آن چه محققان گفته اند این جشن ریشه در اعماق تاریخ دارد وصدها سال پیش از ظهور زردشت هم در حوزه تمدنی ما مورد تجلیل قرار می گرفته است. برعلاوه، اگر فرض کنیم که نوروز مربوط به آیین زردشت است پس چرا برخی مسیحیان از آن تجلیل به عمل می آورند.

برخی علمای تاریخ اسلامی با بدبینی خاص به موضوع برگزاری جشن نوروز پرداخته اند ولی مسلم است که سخن هیچ کسی برای ما ملاک ومعیار نیست جز آن گاه که براساس مستندات روشن بنا یافته باشد.
این عده از علما جشن نوروز را جشن دینی زردشتیان پنداشته اند ولی حالا که محققان برخلاف گفته آن ها سخن می گویند دیگر محلی از اعراب به این قبیل سخنان باقی نمی ماند چرا که علمای مزبور صاحبنظر در مسایل دینی بوده اند نه محقق در تاریخ.

رو درروقرار دادن هویت فرهنگی یک ملت با ارزش های مذهبی آن ، نتایج وپیامدهای خوبی به ارمغان نخواهد آورد. ولی متاسفانه در کشور ما کسانی به چنین کاری اقدام می کنند.

به نظر می رسد که جریانی در کشور ما در صدد آن است که به بهانه ارزش های دینی به مسخ هویت فرهنگی ما بپردازد.

سخنان آقای عنایت الله شهرانی وزیر حج واوقاف وآقای پوهنمل! حکیمی ما را به این دریافت می رساند که هنوز هم افکار طالبانی وملاعمری بر جامعه ما حکومت می کند وگفتمان دینی ما هنوز هم تحت سلطه اندیشه های قشری وسختگیر قرار دارد.

نمی دانم تا کی جامعه ما ازین دست اندیشه ها را در خود جای خواهد داد؟

گفتنی است، زندگی سیاسی جناب شهرانی که این سخنان را به زبان آورده، دارای نقاط قابل دقت وتاملی است. وی در حالی که چند سال پیش به ترجمه آثار کسانی که حالا به "تروریست" معروف اند می پرداخت وگفتارهایی را در ستایش اسامه بن لادن رهبر سازمان القاعده از عربی به فارسی برگردان می کرد، پس از سقوط نظام طالبان ووارد شدن نیروهای ائتلاف در افغانستان به یکبارگی به گذشته خود پشت پا زد و زیر دست روبین یهودی، محقق وکارشناس مسایل حقوقی، مشغول ساختن قانون برای پیاده کردن دموکراسی غربی درکشور شد.

مولوی چه خوب گفته است:

نفس ما هم کمتر از فرعون نیست

لیک او را عون وما را عون نیست

حالا چنین شخصی با چنین سوابقی آیا صلاحیت اخلاقی وارد شدن به حوزه "فتوادهی" را دارد؟