روز جهانی حقوق بشر و سیر نقض حقوق بشر در افغانستان!

تاریخچه اعلامیه جهانی حقوق بشر
امروز دهم دسامبر برابر با روز جهانی حقوق بشر است. 64 سال پیش از امروز اعضای سازمان ملل متحد اعلامیه جهانی حقوق بشر که متضمن حقوق اساسی انسانها در روی زمین است را امضا نمودند و از آن روز به بعد اعلامیه جهانی حقوق بشر، چراغی روشن برای هر شهروند جهانی گردید تا به وسیله آن از اساسی ترین حقوق خویش دفاع نماید
مجمع عمومی سازمان ملل، در دهم دسامبر 1948 میلادی برابر با 19 قوس1327، با 48 رای مثبت و 8 رای ممتنع، اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد و این روز به عنوان روز جهانی حقوق بشر نام گذاری شد.
جمهوری بلاروس، چکسلوواکی، پولند، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، شوروی، اوکراین و یوگسلاویا به اعلامیه جهانی حقوق بشر رای ممتنع دادند اما افغانستان، آرجنتاین، ایران، استرالیا، انگلستان، اوروگوئه، امریکا، بلجیم، بولیویا، برازیل، برما، کانادا، چیلی، چین، کلمبیا، کاستوریکا، کیوبا، دانمارک، جمهوری دومینیکن، اکوادور، مصر، السالوادور، اتیوپیا، فرانسه، یونان، گواتیمالا، هاییتی، ایسلند، هند، عراق، لبنان، لیبریا، لوکزامبورگ، مکزیک، هالند، نیوزیلند، نیکاراگوئه، ناروی، پاکستان، پاناما، پاراگوئه، پرو، فیلیپین، تایلند، سویدن، سوریه، ترکیه، و ونزوئلا از جمله کشورهایی بودند که به این اعلامیه رای موافق دادند.
از آن پس اعلامیه جهانی حقوق بشر، به عنوان "معیار مشترک پیشرفت برای همه افراد بشر و همه ملت های جهان" پذیرفته شده است. این اعلامیه شامل یک مقدمه و 30 ماده است که در ماده اول آن به برابری انسان ها و حاکمیت روح دوستی در میان آن ها اشاره شده است.
از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر تا اکنون که 64 سال از آن می گذرد، 202 کشور به این اعلامیه پیوسته و 21 کنوانیسون بین المللی در عرصه های مختلف به وجود آمده که هدف اصلی تمامی این کنوانسیون‌ها تحقق موازین اعلامیه جهانی حقوق بشر بیان شده است و همچنان این اعلامیه از منابع اساسی تصویب قوانین اساسی کشورهایی که به این سند بین المللی پیوسته‌اند تلقی می شود.
جهان و اعلامیه جهانی حقوق بشر
رویدادهای به وقوع پیوسته در قبل از جنگ جهانی دوم و ترس جهانیان از تکرار دوباره این رویدادهای غیر انسانی، کشورها را مجبور نمود تا همزمان با تاسیس سازمان ملل متحد در سال 1945، اقدامات دیگری را روی دست بگیرند تا متضمن حفظ حقوق انسان ها گردد. گرچه از وظایف اصلی تاسیس نهادی جهانی تحت نام "سازمان ملل متحد" پیگری مسایل حقوق بشری بود اما کشورهای جهان ضرورت دانستند تا "حقوق بشر" را وسیع‌تر تعریف نمایند.
در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که منشور ملل‌ متحد در دست تدوین بود، احترام به حقوق بشر و آزادی‌ های سیاسی مورد توجه نمایندگان کشورهای مختلف جهان واقع شد و این توجه نمایندگان کشورهای جان به حقوق بشر و آزادی های سیاسی، مسبب اصلی تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر گردید.
در جهان امروز که بی رحمی واضحاً در چهره آن نقش بسته است، عوامل مختلفی سبب جنگ ها، کشتارها و سرکوب مردم گردیده است. این موارد بیشتر در کشورهای جهان سومی و در حال توسعه به وقوع می پیوندد که همه دارای دو عامل داخلی و خارجی است.
قدرت های جهانی نیز در تلاش کشورگشایی، استعمار و استثمار کشورهای ضعیف به طریقه های مدرن آن هستند که اینها همه به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم، باعث نقض حقوق اساسی و انسانی باشندگان کشورهای تحت هدف می گردد. امروز، "سرمایه" دلیل اصلی جنگ ها گردیده و دولت های دموکراتیک غربی و دیکتاتوری شرقی برای دست یافتن به اهداف اقتصادی، سیاسی و نظامی خود، سبب راه اندازی جنگ ها گردیده است.
پس از 64 سال از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، قتل عام، شکنجه ها، اعدام ها، بهره کشی از کودکان، نقض حقوق زن، حقوق پناهندگان و مهاجران از جمله موارد حاد نقض حقوق بشر به شمار می روند که با این وجود می توان گفت تا هنوز هم دولت ها آنچنان که باید اهمیتی به سند جهانی حقوق بشر ندادند.
طی 64 سال اعلامیه جهانی حقوق بشر همراه با مدافعان خود، فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذشتاندند. داعیان حقوق انسانها با آنکه تلاش های زیادی نمودند اما تاکنون نتوانستند در اکثر نقاط جهانی، ابتدایی ترین مواد از 30 ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر را در عمل پیاده نمایند.
افغانستان و سیر نقض حقوق بشر:
افغانستان از جمله اولین اعضای سازمان ملل متحد بود که در رای گیری روز دهم دسامبر سال 1948، به اعلامیه جهانی حقوق بشر رای مثبت داد. از آن پس تاکنون که 64 سال می گذرد، دولت‌های مختلف افغانستان، هر کدام به نوبه خود سعی بر حفظ حقوق بشر و احترام به مواد مندرجه در اعلامیه جهانی حقوق بشر نمودند اما با تمام این تلاشها در هر کدام از این حکومت ها، حقوقِ بخشی از جامعه افغانی نقض و زیرپا گذاشته شد.
افغانستان و مردم افغانستان طی این شصت و چهار سال به فراز و نشیب های گوناگون در عرصه حقوق بشری مواجه شدند. اما حادترین موارد نقض حقوق بشر در کشور طی سه دهه گذشته به وقوع پیوست که قربانیان آن تاکنون در بین جامعه افغانی دیده می‌شود.
طی سه دهه گذشته و پس از اشغال افغانستان توسط نیروهای ارتش سرخ شوروی وقت موارد گسترده نقض حقوق بشر در کشور آغاز گردید. در دوران مجاهدین و جنگ های تنظیمی و پسا آن دوران حاکمیت طالبان روند نقض حقوق بشر به صورت گسترده ادامه داشت و تا به امروز که امروز است، حقوق اساسی مردم افغانستان قربانی جهالت، جاه طلبی و سیاست های پلید، جاهلان و جاه طلبان می گردد.
در طی ده سال اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی "1979 الی 1989" بیشتر از یک میلیون تن از مردم افغانستان جان‌های خود را از دست دادند. سه میلیون تن معیوب شدند و بیش از 1.2 میلیون تن دیگر در نتیجه این اشغال و جنگ‌های آن، معیوب گردیدند. ارتش سرخ در سراسر افغانستان 15 میلیون ماین را جاسازی کردند که تا امروز از افغان‌ها قربانی می گیرد و بر طبق آمارها ده میلیون افغان تاهنوز در تهدید این ماین‌ها قرار دارند.
پس از پیروزی مجاهدین در برابر شوروی و خروج ارتش سرخ از افغانستان، دور تازه‌یی از سیاه روزی مردم افغانستان آغاز شد و رهبران تنظیم های جهادی، نه ‌تنها اینکه نتوانستند شالوده یک نظام سیاسی باثبات و مبتنی بر عدالت را در کشور ایجاد نمایند بل برای تصاحب قدرت از یک دیگر، به جان هم افتاده و بار دیگر افغانستان را صحنه جنگ و نبرد نمودند.
جنگ های تنظیمی در افغانستان آغاز شد و همه پانزده تنظیم جهادی دست به ماشه تفنگ زدند و شليک موشک ها را بر سر یک‌دیگر و بر سر مردم بیگناه افغانستان آغاز کردند، تا توانستند خون ريختاندند، تراژيدي وفاجعه آفريدند، سيلاب خون را جاري ساختند.

جنگ های تنظیمی در افغانستان که عاملان آن اکنون همه در رده های بلندپایه دولتی "از معاونان رئیس جمهور گرفته تا وزیران، والیان و نمایندگان پارلمان" حضور دارند، 65 هزار تن اهـالي شهرکابل را بيرحمانه به خاک و خون کشاندند و هزارها تن دیگر را آواره کردند.
زمانی که جنگ‌های تنظیمی در کابل به اوج خود رسیده بود گروهی تحت نام "طالبان" ظهور کرد که با ظهور این گروه روزنه‌های امید تازه برای مردم افغانستان باز شد تا شاید این گروه بتواند مردم افغانستان را از جنگ و کشتارها نجات دهد اما نتیجه کاملاً برعکس بود. طالبان با گرفتن قدرت سیاسی در افغانستان خلاف تمام انتظارات، دست به جنایت‌هایی آشکار و عریان‌تر از گذشته زدند.
قتل عام ها، زندان، شکنجه و غارتگری از فعالیت‌های روزمره این گروه بود که مردم افغانستان را به ستوه آورده بود. افغانها تحت حکومت طالبان از بدترین ظلمها در تاریخ بشریت رنج می بردند. به صراحت می توان دوران حاکمیت طالبان را دوران هولوکاست افغانستان نامید زیرا در این دوران افغانستان شاهد قتل عام ها، پاکسازی های قومی، گرسنگی، قاچاق انسان و ده ها اشکال مختلف دیگر اعمال غیر انسانی بود.
گروه طالبان علیه مردم افغانستان به خصوص بر اقوام غیرپشتون به طور خاص "مردم هزاره" از هیچ ظلم و جنایتی فرو گذار نشدند. سازمان ملل متحد در سال 2001 با نشر گزارشی 55 صفحه یی از جنایت های طالبان در بین سالهای 1996 الی 2001 "سالهای حاکمیت این گروه در افغانستان" سخن زد. در این گزارش که در آن زمان منتشر شد، آمده بود که گروه طالبان در بین این سالها، "1996 الی 2001" به منظور تحکیم بخشیدن به حاکمیت وحشیانه خود، دست به پانزده قتل عام بزرگ در سراسر کشور زده است که طی آن هزارها تن بیگناه قربانی گردید.
پس از سقوط حاکمیت طالبان در سال 2001 و حضور نیروهای خارجی در کشور، خون و خون ریزی بر مردم افغانستان قطع نشد. یازده سال از حضور نیروهای خارجی و تشکیل حکومتی به اصطلاح دموکراتیک در کشور می گذرد اما هنوز هم در گوشه و کنار کشور روزانه ده‌ها تن بعضاً از سوی تروریزستان و بعضی دیگر به نام مبارزه با تروریزم به قتل می رسند.
یازده سال از حضور نظامی امریکا و متحدینش در کشور می گذرد و طی این یازده سال، ده‌ها هزار تن "نزدیک به سی هزار تن" در جنگی که سرانجامش معلوم نیست کشته شده و ده‌ها هزار نفر دیگر زخمی شدند.

دولت افغانستان که حفظ حقوق اساسی و انسانی افغان‌ها را جزء التزامات خود دانسته است، در یازده سال گذشته ناقضان عمده حقوق بشر را در راس حکومت جای داده و از خواسته های جهانی جهت محاکمه این جنایت‌کاران، جلوگیری نموده است. گروه طالبان "عمده ترین ناقض حقوق افغان‌ها" نیز توسط رئیس جمهور حامد کرزی با القابی چون "برادر" و "مجاهد" خطاب شده و تلاش‌های گسترده را در حکومت خویش به راه انداخته تا از هر راه ممکن به این گروه شورشی، امتیاز دهی نماید.
اسناد و مدارک زیادی که دال بر موارد گسترده نقض حقوق افغانها توسط طالبان و جنایت این گروه بر مردم افغانستان دال می‌نماید، موجود است که دولت افغانستان که در راس آن حامد کرزی قرار دارد، با چشم پوشی از تمام اینها به حمایت و امتیازدهی از ناقضان حقوق افغانها "طالبان" می پردازد تا به اهدافی که خود در پس آن دارد، دست یابد.
امروز افغانستان در حالی شصت و چهارمین روز جهانی حقوق بشر را تجلیل می کند که دولت افغانستان خود در داخل و خارج از کشور در تلاش برای رهایی ناقضان حقوق افغانها از زندانها است. روز جهانی حقوق بشر در حالی در کشور تجلیل می شود که در نزد دولت هیچ گونه اراده سیاسی برای حفظ حقوق اساسی و انسانی افغان‌ها و محاکمه ناقضین حقوق مردم افغانستان چه در گذشته و چه در حال، وجود ندارد.