به حال ما باید گریست

بعد از نوشتن نامه ام به اهانت کننده ام چند نفر بحث را سرچپه کرده در مورد لباس من به گفتگو پرداختند. این اشخاص که هیچ ندیده اند من چی پوشیده بودم به خود حق دادند در مورد من قضاوت کنند. من می دانم این اشخاص هم زاده و تولید شده جامعهء بستهء ما اند و بنابراین کینه ای از آنها در دل ندارم. چیزی که اینجا می نویسم حرف دل خودم است. «در دینی که شما از آن یاد می کنید به حجاب شما اول اشاره شده. چشمان تان را به بدن زن بیگانه ندوزید. علاوه بر آن، لباس سرخ پوشیدن بی حجابی نیست. لباس من دراز بود و چادر هم به سر داشتم، اما بحث روی این نیست. شما با زنی چادری دار از پل باغ عمومی بگذرید. خودتان چادری به سر کنید و یک بار از پل باغ عمومی بگذرید تا متوجه گردید که حجاب یا بی حجابی ما زنان ربطی به بی بند و باری مردان این شهر ندارد. دختری 5 ساله که مورد تجاوز قرار گرفت، چی بی حجابی کرده بود؟ دختری دوازده ساله که هنوز جوان هم نشده دو روز پیش مورد تجاوز قرار گرفت، او چی بی حجابی کرده بود؟ در این مملکت اگر چادری بپوشی بداخلاقی چون چهره می پوشانی. اگر پنجابی بپوشی بداخلاقی چون رنگارنگ می پوشی. اگر مانتو بپوشی بداخلاقی چون از ایران آمده ای. اگر پیراهن افغانی بپوشی بداخلاقی چون لباست فیشنی است. شما بگویید ما زنان چی بپوشیم که ایمان های نازک و ظریف و شکنندهء شما مردان تکان نخورد و نشکند؟ افغانستان در سراسر دنیا بدترین مملکت است از لحاظ آزار و اذیت خیابانی یا بازار آزاری. اگر من بی حجابم، آیا 85% زنان این مملکت که آزار می بینند همه بی حجابند؟ در سراسر دنیا، مصر از لحاظ آزار و اذیت در رده دوم قرار دارد. آیا زنان مصر با چادر های سیاه شان بی حجابند؟ نخیر، آقا. مشکل در حجاب من نیست. در تفکر شماست! من هر قدر خودم را بپوشانم اگر در ذهنِ کثیف مردان این شهر که فاحشه ها را به 50 دالر می خرند و هنوز شکایت دارند که عقده های جنسی شان خالی نشده، که چهار زن می گیرند و هنوز از کمبود جنسی رنج می برند، که به دختران 10 ساله تجاوز می کنند و حتی پسران را «بچه بی ریش» می سازند تا آلات تناسلی شان زنده بماند، تغییر نیاید، فرقی به حال ما نخواهد کرد. قبل از تغییر آوردن در لباس من و یا قضاوت در مورد من، در حالیکه حتی مرا و لباسم را ندیده اید، بیاموزید که طرز تفکر خود را مورد قضاوت بی طرفانه قرار دهید. مبارزه من بزرگتر از این بحث ها است و برای من واقعا فرقی نمی کند شما در مورد من چی فکر می کنید. فقط تاسف می خورم به حال مملکتی که نویسنده و روشنفکرش شما باشید.

دسته‌بندی شده در: یادداشت ها