بُن بست قضیۀ افغانستان و "جرگه مشورتی صلح " کرزی

1-سنگ اول این بنا را، معماران پشت پرده، با دستان نا پاک شان کج گذاشته اند.

2-اکثریت مطلق اشتراک کننده گان، نمانیده گان حقیقی مردم محروم و مظلوم افغانستان نبوده و نیستند، بلکه بلی گویان و محافظه کاران و ( برگزیده گان) دولتی اند.

3- بار دگرافراد و عناصر قاتل، جنایتکار و مرتجع درصف اول این جرگه نشستند و قیافه های مشمئز کننده ی آنها دربرابر کمره های فلم و عکاسی قرار داده شد و ملت داغدار ما هم دانستند که " بار"ِ پشت مرکب را کج گذارده اند و این بار هرگز به منزل مقصود نخواهد رسید.

4-طرح مذاکره و آشتی با تروریسم، در حقیقت یک طرح خارجی و انگلیسی است که لندن بعنوان شعبده باز ماهراستعماری، میخواهد گروه تروریستی طالبان را که زاده ی دست و دماغ خودش هستند ، هم نوازش کند وهم بمثابه ی نیروی مسلح " خودی" و آماده ی هرنوع استفاده ی ابزاری در آینده، آنها را در ساختار حاکمیت دولتی افغانستان محفوظ داشته باشد.

5- گروه طالبان " جرگه ی مشورتی صلح" ، ماهیت و نتایج آنرا از قبل رد کرده اند. چنانکه در روز اول تدویر این " جرگه "، عکس العمل شان را با شلیک چندین موشک در اطراف محل برگزاری جرگه به نمایش گذاشتند.

6- محتویات اصلی طرح مذکور قبلاً و بدون مشوره با ملت افغانستان، ازطرف انگلیسها، کرزی و تیم کاری اش بصورت پنهانی مشخص شده و اکنون، تدویر این جرگه روکشی بر همان فیصله های پنهانی است.

7- تدویر جرگه ، تاکتیک دیگری است غرض فریب افکار عامه وانحراف اذهان مردم از اوج فساد اداری و نا بسامانی های سیاسی - اقتصادی در چهارچوب دولت .

8- عناصر اشتراک کننده در جرگه ، ازیکطرف باساس ملاحظات امنیتی و برگشت شان به محلات مربوطه واز سوی دیگر، ضعف و ناتوانی دولت کرزی در جهت حمایت ازان ها؛ هرگز نمیتوانند بر ضد گروه تروریستی طالبان، آنطور که باید ، ابرازنظر نمایند. یا بعباره ی دیگر، اشتراک کننده ها نظر به ملاحظات متذکره نمیتوانند مخالفت شان در برابراعمال نا روای طالبان وعدم موافقت شان مبنی بر مذاکره یا مصالحه با این گروه را بگونه ی علنی ابرازنمایند.

9-درشرایط کنون که از یکطرف بلای فقر و بیکاری و نا امنی دامن جان مردم افغانستان را گرفته و از سوی دیگر، دولت کرزی بخاطر عدم لیاقت، درایت و صداقت ، دیگر اعتباری نزد ملت ندارد، چنین جرگه هایی هرگز نمیتواند درد ی از درد های جانگداز ملت افغانستان را دوا کند.

10- مردم افغانستان هنوز، تدویر " جرگه امن منطقه یی " را بیاد دارند که در کابل و به اشتراک سرکرده گان قبایل، نماینده گان منفعت جوی جانب پاکستان ولفاظان دیگر از هردو طرف دایرشد ، ولی به جزمصارف پول گزاف و پُر شدن کیسه های گشاد هر دو طرف، کوچکترین ارزش و اثر مفید ازان به چشم نخورد. بنابران، " جرگه مشورتی صلح " آقای کرزی نیز حتما چنین سرنوشتی در پی خواهد داشت.

رخ دیگر این مسئله اینست که مردم افغانستان باصراحت میگویند در صورتیکه در یک کشور؛ ارگان هایی بنام دولت ، پارلمان، قضا، نیروی امنیتی و اردوی مسلح وجود داشته باشد، هیچ جرگه و مشوره ونمایشات مسخره ی دیگر بخاطر سرکوب تروریسم و یاغیگری و اخلال امنیت عامه ضرورت نخواهد بود. این مطلقاً وظیفه ی اولی واساسی یک دولت است تا در برابرهچو نا گواریها و نا امنی ها ی داخلی و خارجی بدون تردید و بدون فوت وقت، اقدامات مقتضی و لازمی را انجام دهد. اگرچنین است ، پس دولت کرزی و نیروهای تا به دندان مسلح خارجی تا حال چه تردیدی درسرکوب گروه تروریستی طالبان داشته اند؟ چرا اعمال تروریستی ، انفجاری و انتحاری آنان باصراحت بعنوان اعمال جنایتکارانه و ضد انسانی محکوم نمیشود؟ چرا واژه ی " دشمنان مردم " که قبلاً در برابر این جنایتکاران بکار میرفت، از زبان مطبوعات افغانستان حذف شد ؟ چرا کرزی و همکاران نزدیک او درقبال دستگیری رهبران گروه تروریستی طالبان که گاهگاهی توسط مقامات پاکستانی ( روی هر دلیلی که هست ) صورت میگیرد، ناراحت میشوند؟ چرا " شورای عالی " طالبان در شهر کویته ی پاکستان تا کنون ازدستگیری و سرکوب و محاکمه و . . . مصوون مانده است ؟ چرا برای تروریستان قدم به قدم و به گونه های مختلف امتیاز داده میشود؟ و ده ها چرا ی دیگر.

آیا در سایر کشور های جهان هم غرض مقابله با تروریسم و آدم کُشی و انفجارات و نا امنی و سرکشی و جنایت که برضد هستی شهروندان صورت میگیرد، دولت ها چنین جرگه های پُرخرج و غیر معمول و اضافی را دایر میکنند ؟ باز اگر به تدویر چنین جرگه ها ضرورت احساس شود، آنهم تنها درصورت نبود مکانیسم دولت، نهاد های مدنی و مراجع مسوول (و رسمی ) در یک محل خواهد بود.

با این شرح مختصر، با جرأت میتوان گفت که " جرگه ی مشورتی صلح " آقای کرزی چیزی نیست جز ضیاع وقت ، فریب افکار عامه، دغلکاری، معامله گری ، سؤاستفاده ی مالی ، اعتبار بخشیدن بیشتر به تروریسم طالبی و دامن زدن به فقر و نا امنی و محرومیت های مردم افغانستان.

دیگر برای مردم کشورما ثابت شده که رییس جمهور کرزی در قوم بازی و سؤ استفاده از قدرت دولتی، در تلون مزاج، درتلاش برای بقا درحاکمیت، حمایت بیدریغ ازاعضای خانواده اش و درتبانی با گروه تروریستی طالبان باساس گرایشات قومی و زبانی و منطقه یی و دلایل خاص دیگر، دست درازی دارد.
این جرگه ی مشورتی کرزی، سرنوشت بهتری نسبت به سایر جرگه ها و گرد همآیی های میان خالی، بی پایه و دور از منافع ملی در گذشته نخواهد داشت .

بگذار ده ها و صدها " جرگه " از این قماش درتحت حاکمیت استعمار و ارتجاع درافغانستان دایرشود، ولی تا جاییکه به ملت نجیب و شهیر افغانستان تعلق میگیرد، ملت، با درک و درایت کافی و داشتن تجارت غنی، بر چنین " جرگه " ها مینگرند و به ریش بازیگران آن می خندند. ( پایان )